Od półtora roku chodzę na terapię i leczę się psychiatrycznie. Diagnoza - zaburzenia osobowości (un

Witam,
Leczenie zaburzeń osobowości jest trudnym i czasochłonnym procesem, a obecność dodatkowych rozpoznań (depresji w Pana wypadku), niestety dodatkowo może wydłużyć proces leczenia. Warto pamietać, iż sama depresja nie raz jest nawracającą choroba, pomino skutecznego leczenia, a w trakcie epizodu depresyjnego same objawy mogą przyczyniać się do postrzeganie siebie, swojego otoczenia (lekarza psychiatry, psychoterapeuty) w gorszym świetle.
Z Pana opisu wynika, iż w te półtorej roku pracy udało się już uzyskać zmiany w zakresie rozumienia własnych emocji i uczuć oraz zauważać jak Pana funkcjonowanie przyczynia się do tego jak wygląda Pana życie. Zachęcam Pana do omówienia swoich wątpliwości co do skuteczności leczenia z obecnym psychoterapeutą, ponieważ Pana myśli o zmianie specjalistów mogą być odtworzeniem mechanizmów związanych z unikaniem (charakterystycznych dla pacjentów z zaburzeniami osobowości o typie unikającym).
Dodatkowo wydaje się bardzo ważnym, aby wspólnie ze specjalistą doprecyzować cele terapii (np. określić co indywidualnie dla Pana składa się na „komfort życia”, czyli do jakich konkretnie zmian Pan dąży).
Oczywiście do pacjenta zawsze należy prawo zmienić specjalistę i nie raz rzeczywiście pojawia się taka konieczność. Niemniej jednak zachęcam omówić ten pomysł z obecnym specjalistą oraz dać sobie szanse na przezwyciężenie tego kryzysu wspólnie ze specjalistą, z którym już się znacie.

Pozdrawiam serdecznie,
Nataliia Lahodiuk

Dzień dobry, psychoterapia jest długim procesem, dotyczy.to w szczególności tzw. terapii wglądowych, a taką jest terapia psychodynamiczna. Półtora roku, to mało, zwłaszcza w terapii zaburzenia osobowości typu unikającego. Ten czas może być raczej czasem na zawiązanie dobrego i silnego sojuszu terapeutycznego, po którym może się dopiero pojawić głębsza praca terapeutyczna i co często się w takich chwilach zdarza może nastąpić pogorszenie stanu pacjenta. Takie momenty nie są niczym niezwykłym i zwykle coś oznaczają, sygnalizują, że coś się dzieje i warto się temu przyjrzeć razem z terapeutą podczas sesji. Nie uciekać. Być może nie przypadkowa jest.również ta chęć zmiany w kontekście zaburzenia unikowego. Być może zmiana terapeuty miałaby być "uniknięciem"czegoś, co wydaje się trudne? Zachęcalabym do podzielenia się swoimi wątpliwościami z terapeutą. Rozmowa z nim może wiele wyjaśnić i odsłonić coś, co jeszcze nie jest widoczne, ale wyłania się na horyzoncie. Dla samego terapeuty taka sytuacja nie jest też obca i nowa, nie będzie zaskoczeniem. Pozdrawiam Sylwia Cano Dominguez