Ogólnie zastanawiam się czy wszystko ze mną w porządku. Czasem boję się ludzi, że nawet nie więcej n
2
odpowiedzi
Ogólnie zastanawiam się czy wszystko ze mną w porządku. Czasem boję się ludzi, że nawet nie więcej na pocztę innym razem będę biegać przebrana w strój barokowy i będzie dobrze. Widzę się z bliską osobą jest dobrze, ale gdy wychodzi lub się żegnam mam ochotę płakać jakbym miała już jej nie zobaczyć. Boję się zostawać sama w domu, każdy dźwięk traktuje jak coś niebezpiecznego, zdarza się że biorę jakąś twardą rzecz i latarkę, gdy jest ciemno żeby to sprawdzić. Niestety jestem bardzo pamiętliwa i gdy ktoś mnie skrzywdzi po prostu nienawidzę tej osoby przez lata. Bardzo mnie, również irytuje moje zachowanie gdy się zdenerwuję, mogę nic nie jeść, będą się trząść i kaszleć, aż robi mi się nie dobrze. Mam tak od gimnazjum, może troszkę przed. Za półtora roku kończę technikum. Problem niestety narasta. Chętnie bym wybrała się do specjalisty, lecz nie mogę a też się boję.. najchętniej chciałabym po prostu z taką osobą popisać choć czuje, że to nie możliwe. Może ktoś coś doradzi. Będę wdzięczna i to bardzo. Z góry wszystkim dziękuję. : )
Dzień dobry,
porusza Pani różne kwestie:
1. lęk przed ludźmi (który pojawia się „czasem”);
2. lęk przed zostaniem sama w domu (związany z wyobrażaniem sobie potencjalnych niebezpieczeństw i zachowaniami, które mają zredukować ten lęk (obsesje – kompulsje);
3. nadmierny smutek, rozpacz w momencie rozłąki z bliską osobą (co może, ale nie musi wiązać się z punktem nr 2);
4. trudności w przebaczeniu, odpuszczeniu („pamiętliwość”);
5. trudności w radzeniu sobie w stresujących, nerwowych sytuacjach
Zgodnie z powyższym komentarzem, proponowana/zalecana byłaby konsultacja psychiatryczna (być może włączenie leków przeciwobsesyjnych, obniżających napięcie).
Praca z psychologiem (także online) mogłaby z kolei mieć na celu bieżące wsparcie, pracę nad analizą potencjalnych przyczyn i rozwiązań. Mogłaby pomóc w rozumieniu swoich myśli, emocji i zachowań – przyjrzeć się, na ile są racjonalne. Wszystko po to, by nauczyć się nimi zarządzać i nie pozwolić na odbieranie radości i satysfakcji z życia.
Punkty nr 4 i 5, także są możliwe do przepracowania.
To, że napisała Pani świadczy o tym, że zauważa Pani problem i podejmuje realne kroki ku ich rozwiązaniu – to pierwsze, ważne kroki do zmiany. To także dobry moment – całkiem niedługo kończy Pani kolejny etap życia – szkołę, co może się wiązać ze zmianami.
Pozdrawiam!
porusza Pani różne kwestie:
1. lęk przed ludźmi (który pojawia się „czasem”);
2. lęk przed zostaniem sama w domu (związany z wyobrażaniem sobie potencjalnych niebezpieczeństw i zachowaniami, które mają zredukować ten lęk (obsesje – kompulsje);
3. nadmierny smutek, rozpacz w momencie rozłąki z bliską osobą (co może, ale nie musi wiązać się z punktem nr 2);
4. trudności w przebaczeniu, odpuszczeniu („pamiętliwość”);
5. trudności w radzeniu sobie w stresujących, nerwowych sytuacjach
Zgodnie z powyższym komentarzem, proponowana/zalecana byłaby konsultacja psychiatryczna (być może włączenie leków przeciwobsesyjnych, obniżających napięcie).
Praca z psychologiem (także online) mogłaby z kolei mieć na celu bieżące wsparcie, pracę nad analizą potencjalnych przyczyn i rozwiązań. Mogłaby pomóc w rozumieniu swoich myśli, emocji i zachowań – przyjrzeć się, na ile są racjonalne. Wszystko po to, by nauczyć się nimi zarządzać i nie pozwolić na odbieranie radości i satysfakcji z życia.
Punkty nr 4 i 5, także są możliwe do przepracowania.
To, że napisała Pani świadczy o tym, że zauważa Pani problem i podejmuje realne kroki ku ich rozwiązaniu – to pierwsze, ważne kroki do zmiany. To także dobry moment – całkiem niedługo kończy Pani kolejny etap życia – szkołę, co może się wiązać ze zmianami.
Pozdrawiam!
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Szanowna Autorko, dziękuję za podzielenie się swoją historią. Z Pani opisu rozumiem, że doświadcza Pani różnorodnych trudności, wpływających na codzienne funkcjonowanie. Pojawiające się u Pani obawy związane z wizytą u psychologa są naturalne. Czasem zdarza się, że nowe sytuacje, z jakimi mamy do czynienia, potrafią budzić w nas niepokój. Niektórzy specjaliści oferują sesje psychologiczne w formie online, rozmowy telefonicznej lub czatu. Taka forma konsultacji może okazać się pomocna.
Jeśli nie czuje Pani, że to dobry moment na podjęcie współpracy ze specjalistą, można skorzystać z innych dostępnych form wsparcia, takich jak telefony pomocowe czy grupy wsparcia online. W tym celu polecam Telefon Zaufania lub Telefon Pogadania :).
Z Pani słów wyczytuje gotowość do zadbania o siebie, chęć zrozumienia siebie oraz poprawy jakości życia. Dzielenie się swoją historią oraz chęć szukania pomocy dotyczącej zdrowia psychicznego to ważny krok, który zasługuje na uznanie.
Wszystkiego dobrego, Emilia Jędryka :)
Jeśli nie czuje Pani, że to dobry moment na podjęcie współpracy ze specjalistą, można skorzystać z innych dostępnych form wsparcia, takich jak telefony pomocowe czy grupy wsparcia online. W tym celu polecam Telefon Zaufania lub Telefon Pogadania :).
Z Pani słów wyczytuje gotowość do zadbania o siebie, chęć zrozumienia siebie oraz poprawy jakości życia. Dzielenie się swoją historią oraz chęć szukania pomocy dotyczącej zdrowia psychicznego to ważny krok, który zasługuje na uznanie.
Wszystkiego dobrego, Emilia Jędryka :)
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.