Osoba 25l. brala duzo narkotykow, w tym lsd, grzyby, amfe, ayahuasce. Nie potrafi podjac pracy, jest

Najbliższa rodzina może wystąpić do sądu rodzinnego z wnioskiem o przymus leczenia.

Witam, opisywany problem jest bardziej złożony niż może się wydawać. Uzależnienie jest chorobą, a ta rządzi się swoimi prawami. Rodzina/ bliscy mogą wiele jednak działanie musi być adekwatnie dobrane do sytuacji. Zachęcam do skorzystania ze wsparcia terapeuty/psychoterapeuty/ specjalisty w miejscu zamieszkania.
Pozdrawiam

Witam, osoba uzależniona żyje w swojej rozbudowanej iluzji, wynika to z psychologicznych mechanizmów uzależnienia. Zmotywowanie takiej osoby do podjęcia leczenia bywa bardzo trudne, ponieważ żyjąc we wspomnianej wyżej iluzji, nie dostrzega powagi sytuacji. Rolą bliskich i rodziny jest dopuszczenie do odczuwania przez osobę uzleżnioną konsekwencji jej nadużywania. Pomaga to tej osobie szybciej dostrzec swój problem i podjąć leczenie. Zachęcam do skonsultowania się z najbliższą Poradnią Leczenia Uzależnień i Współuzależnienia w celu zdobycia szczegółowych informacji.

W przypadku osoby, która ma 25 lat i ma historię intensywnego używania narkotyków, takich jak LSD, grzyby, amfetamina i ayahuasca, oraz wykazuje niestabilność emocjonalną, oderwanie od rzeczywistości i paranoidalne myśli, rola rodziny jest niezwykle ważna, ale jednocześnie bardzo trudna. Oto kilka kroków, które można podjąć jako członek rodziny:

1. Edukacja i zrozumienie: Dowiedz się jak najwięcej o wpływie narkotyków na psychikę i zdrowie psychiczne. Zrozumienie, że zachowania osoby mogą być wynikiem długotrwałego używania substancji psychoaktywnych, może pomóc w lepszym podejściu do sytuacji.

2. Nieuległość i granice: Ważne jest, aby ustalić i utrzymywać zdrowe granice. Nie oznacza to odrzucenia osoby, ale wyznaczenie jasnych granic dotyczących akceptowalnych zachowań. Na przykład, nie tolerowanie wyzwisk czy agresji w stosunku do rodziny.

3. Wsparcie emocjonalne: Staraj się okazywać wsparcie emocjonalne, jednocześnie nie pozwalając, aby zachowania osoby wpływały destrukcyjnie na Twoje własne zdrowie psychiczne. Wyrażaj, że jesteś gotowy/a pomóc, ale tylko w ramach zdrowych zasad.

4. Profesjonalna pomoc: Zachęcaj osobę do skorzystania z pomocy profesjonalnej, takiej jak terapia uzależnień, psychiatria czy psychologia. Jeśli osoba nie chce się leczyć, możesz skonsultować się z profesjonalistą, aby uzyskać wskazówki dotyczące interwencji.

5. Interwencja kryzysowa: W przypadkach, gdy osoba jest skrajnie niestabilna lub grozi sobie lub innym, konieczne może być wezwanie służb ratunkowych lub skorzystanie z pomocy psychiatrycznej w trybie pilnym.

6. Wsparcie dla siebie: Pamiętaj, że jako członek rodziny również potrzebujesz wsparcia. Grupy wsparcia dla rodzin osób uzależnionych, takie jak Al-Anon, mogą dostarczyć cennych informacji i emocjonalnego wsparcia.

7. Unikanie współuzależnienia: Staraj się unikać działań, które mogą wspierać uzależnienie lub niestabilne zachowania osoby. Nie ukrywaj problemu, nie usprawiedliwiaj zachowań i nie bierz odpowiedzialności za czyny uzależnionej osoby.

Rola rodzica w takiej sytuacji to przede wszystkim bycie wsparciem emocjonalnym, ale w sposób, który nie szkodzi ani Tobie, ani uzależnionej osobie. Twoja troska i próba pomocy są ważne, ale muszą być skierowane na promowanie zdrowia i samodzielności osoby uzależnionej, a nie na podtrzymywanie jej destrukcyjnych zachowań.