Osoba z mojej rodziny ma schizofrenię. Czy wczesna reakcja na nawrót choroby może zmniejszyć rozwój

Osoba z mojej rodziny ma schizofrenię. Czy wczesna reakcja na nawrót choroby może zmniejszyć rozwój choroby, ewentualnie zmniejszyć dawki leków? Na początku roku brał rano dawki 100 mg Amisanu i wieczorem 4,5 mg Rispoleptu. Następnie na wiosnę (po 1 dniowym remoncie dachu, powiedział, że część nocy jak na jawie leżał) na 10 mg Aripileku i 4,5 mg Risperonu (spał wtedy i nie miał objawów choroby). Potem przeszedł na 30 mg Aripileku i 3 mg Risporeptu i 300 mg Pragioli (zmiana była po tym jak dwa razy nie brał przez ok. 10 dni Pragioli). Potem miał zmianę z Rispoleptu na Kwetaplex (brał go 2,5 miesiąca i miał go stopniowo raz na miesiąc z 150 do 450 mg zwiększany) i 150 mg Pragioli. Cały czas miał wtedy problemy ze snem i objawy negatywne (mało rzeczy go interesowało, był apatyczny. Zaczął uważać, że choroba sama mu przechodzi i że może pić alkohol). Ostatecznie teraz bierze 6 mg Reagila, 1,5 mg Rispoleptu, 450 mg Pragioli i 150 mg Lafactinu. Dalej ma duże problemy ze snem. Nasilają się one znaczmie, gdy poprzedniego dnia jest na dworze, gdy jest ciemnio. Następnego dnia jest bardzo zmęczony i ma zły humor. Nie chcę teraz sam wychodzić z domu. Znowu apatia i mniejsze zainteresowanie codziennymi rzeczami mu się pojawiać zaczyna (np. oglądanie filmów). Leczenie od wiosny ma raz na miesiąc podczas wizyty korygowane. Raz tylko udało się go na wcześniejszą wizytę namówić. Czy namawianie na wcześniesze wizyty w przypadku nawrotów choroby mogłoby spowolnić postęp choroby?