Piszę do Państwa z być może nieco dziwnym pytaniem. Bliski członek mojej rodziny (dziś

Piszę do Państwa z być może nieco dziwnym pytaniem. Bliski członek mojej rodziny (dziś prawie 30-letni mężczyzna) w momentach swoistej mentalnej ekscytacji (co widać po szerokim uśmiechu na twarzy; zakładam, że chodzi wtedy o jakieś wspomnienia bądź wyobrażenia), zaczyna energicznie chodzić po pomieszczeniu i wymachiwać rękami, wyrzucać je przed siebie. Nie robi tego przy ludziach, ale w lustrze odbija się jego pokój, więc często widzę, co aktualnie robi. Nadmienię, że i u mnie (jestem nieco młodszy) to automatyczne zachowanie również czasem się objawia w nieco delikatniejszej formie (trwa to od dziecka, wtedy rodzice postrzegali to jako niewinne "dziwactwo"), gdyż jest to pewne ujście emocji, ale kiedy je zauważę, natychmiast przestaję, ponieważ chciałbym się tego jednak oduczyć. U niego są to zaś dłuższe epizody, trwają po kilkadziesiąt sekund, pewnie kilka razy dziennie. Myślę, że on nie widzi w swoim zachowaniu nic dziwnego, robi to pewnie nieświadomie. Oprócz tego członka mojej rodziny cechuje dziecięca naiwność. Nie rozumie, dlaczego ludzie przeklinają, nie rozumie, dlaczego piją alkohol, nie rozumie, jak ktoś może się zdenerwować, nie ma chęci stworzenia związku, nie posiada żadnych koleżanek. Jest idealistą do bólu. Ma dobrą pracę, pasjonuje się wieloma sprawami, np. historią, polityką, matematyką. Jest osobą bardzo inteligentną, spokojną, ale kiepsko u niego z przystosowaniem społecznym. Posiada poczucie humoru, które ciężko zrozumieć. Przykłady można mnożyć. Zawsze był, w moim odczuciu, ekscentrykiem. Choć wiem, że jakakolwiek diagnoza przez internet z tak krótkim opisem jest trudnym zadaniem, to czy mają Państwo pomysł, czy osoba ta cierpi na jakieś zaburzenia związane z rozwojem? Pozdrawiam i z góry bardzo dziękuję za pomoc.