Piszę tu ponieważ potrzebuje pomocy. Tydzień temu zakończyła się moja przyjaźń nie z mojej winy. Po

Dzień dobry! Pana odczucia są jak najbardziej naturalne. Łączą nas bliskie relacje - miłosne, przyjacielskie, rodzinne - zarówno z kobietami, jak i mężczyznami, ich charakter jest niepowtarzalny. Utrata (dosłowna z chwilą czyjej śmierci lub symboliczna, jak w Pana przypadku) każdej ważnej osoby boli i wiąże się z potrzebą opłakania takiej relacji. To wymaga czasu - zwyczajowo mówi się o roku. Na początek w ramach "psychoedukacji" polecam zgłębienie koncepcji Elisabeth Kubler-Ross, która opisała fazy w sytuacji żałoby. Jeżeli Pana stan będzie się pogarszał do stopnia, w którym będzie miał Pan poczucie, że to ponad Pana siły - proponuję wsparcie psychoterapeutyczne. Być może ów przyjaciel znaczył i symbolizował dla Pana więcej, niż na poziomie świadomym jest Panu na ten moment dostępne. Bez przepracowania takich wątków, żałoba po jego utracie może przybrać przetrwały charakter i w różnorodny sposób rzutować na inne Pana aktualne i przyszłe relacje. Życzę wrażliwości i troski wobec samego siebie.

Dzień dobry, myślę, że Pana uczucia i przeżycia w związku z opisaną sytuacją są normalne i ma Pan pełne prawo do ich odczuwania. Jeżeli uważa Pan, że warto by było jednak skonsultować ten stan ze specjalistą lub potrzebuje Pan wsparcia w zrozumieniu tego, co się z Panem dzieje, warto pójść na terapię lub konsultację psychologiczną. Życzę spokojnego dnia.