Po dwóch latach żałuję przeniesienia się z rodzicami na wieś. Mimo życia w materialnym dostatku (pra
2
odpowiedzi
Po dwóch latach żałuję przeniesienia się z rodzicami na wieś. Mimo życia w materialnym dostatku (praca, własny urządzony dom, samochód, etc) nie jest mi z tym dobrze, a miało być różowo. Nie studzą tego nawet moje pasje i chęć pogłębiania wiedzy z różnych dziedzin. Ciągle zamartwiam się tym: a to że zostanę z domem na starość sam lub boję się dojeżdżać do pracy samochodem (możliwość spowodowania wypadku, piraci, odśnieżanie, etc) Nie lubię też pracy w ogrodzie, koszenia trawy. Wprawdzie leczę się u różnych specjalistów na zaburzenia afektywne (biorę leki, psycholodzy) jednak mimo przebłysków krytycyzmu nie umiem wymuszać zmian w swoim dość sędziwym (46 lat) życiu, tak jakbym skazany był z tym na dożywocie i dopiero zaczął dorastać nieświadom „że mogę nad tym po męsku panować”. Na zmianę sytuacji matrymonialnej nie mam już ochoty. Ciągłe chodzę przygnębiony lub podrażniony. Skąd się to wzięło?
Dzień dobry,
Wiązał Pan nadzieje ze zmianą miejsca zamieszkania, być może miał Pan pewne wyobrażenia dotyczące zmian, możliwe,że towarzyszyła im ekscytacja przed nieznanym, może wizja spokojnego życia? Po dwóch latach czuje się Pan przygnębiony, sfrustrowany, pojawiły się u Pana obawy dotyczące dalszego życia,typowe uważam dla wieku środka życia - z jednej strony obawia się Pan samotności, tego,że dom "stanie Panu na drodze do szczęścia", że zostanie Pan sam z obowiązkami,które nieszczególnie Panu odpowiadają i są uciężliwe. Zmiana, która dokonała się w Pana życiu, stała się także źródłem innych obaw. Myślę,że uczucia,które w Panu zagościły są naturalne kiedy oczekiwania i rzeczywistość okazały się rozbieżne. Z pewnością warto udać się do psychologa, który pomoże Panu znaleźć odpowiedzi na wiele nurtujących Pana pytań. I być może uda się Panu ustalić priorytety i dalszą drogę w życiu.
Powodzenia!
N.Szymańska
Wiązał Pan nadzieje ze zmianą miejsca zamieszkania, być może miał Pan pewne wyobrażenia dotyczące zmian, możliwe,że towarzyszyła im ekscytacja przed nieznanym, może wizja spokojnego życia? Po dwóch latach czuje się Pan przygnębiony, sfrustrowany, pojawiły się u Pana obawy dotyczące dalszego życia,typowe uważam dla wieku środka życia - z jednej strony obawia się Pan samotności, tego,że dom "stanie Panu na drodze do szczęścia", że zostanie Pan sam z obowiązkami,które nieszczególnie Panu odpowiadają i są uciężliwe. Zmiana, która dokonała się w Pana życiu, stała się także źródłem innych obaw. Myślę,że uczucia,które w Panu zagościły są naturalne kiedy oczekiwania i rzeczywistość okazały się rozbieżne. Z pewnością warto udać się do psychologa, który pomoże Panu znaleźć odpowiedzi na wiele nurtujących Pana pytań. I być może uda się Panu ustalić priorytety i dalszą drogę w życiu.
Powodzenia!
N.Szymańska
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Czy przeprowadzka na wieś była Pana pomysłem, czy też zrealizował Pan marzenie rodziców? Czy pozwala Pan sobie na realizację własnych marzeń? Kiedy pojawiły się objawy? Czy po przeprowadzce? Czy pracując z psychologiem udało się Panu znaleźć odpowiedź na te, lub podobne pytania? Czy miał Pan tylko konsultację z psychologiem, czy zdecydował się Pan na psychoterapię?. Bardzo często osoby, które ignorują własne potrzeby i realizują cudzy pomysł na własne życie prędzej czy później mają problemy ze zdrowiem fizycznym lub/i psychicznym. W procesie psychoterapii miałby Pan możliwość, aby przyjrzeć bliżej się własnym potrzebom i zidentyfikować źródło problemu. Pozdrawiam i życzę powodzenia. Agnieszka Gudaniec
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.