Podejrzewam, a nawet jestem przekonana, że mój syn (22 lata) cierpi na fobię społeczną. Czytalam na

5 odpowiedzi
Podejrzewam, a nawet jestem przekonana, że mój syn (22 lata) cierpi na fobię społeczną. Czytalam na ten temat i z zachowania syna wnioskuję, że to wlaśnie fobia. Nie jest dobrze, a ciągnie się to od dobrych kilku lat. Nie będę teraz rozpisywać się, bo dużo wcześniej widziałam ,że coś jest nie tak, próbowałam w szkole rozmawiać z nauczycielem, ale usłyszałam, że wyrośnie i takie tam. Widzę ,że nie jest dobrze, a moje pytanie brzmi: czy mogę powiedzieć synowi co widzę że cierpi na fobię i powinien iść do psychologa, nie wiem jak z nim rozmawiać, wszystko jest na "nie"
Napewno warto wskazać możliwe rozwiązania, ze nie musi być z tym sam , ze warto sięgać po pomoc , okazać troskę . Co do diagnozy byłabym ostrożna . Wizyta u psychologa może pomoc synowi zrozumieć swoje zachowania ,a także podjąć dalsze kroki w celu polepszenia samopoczucia syna .

Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online

Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.

Pokaż specjalistów Jak to działa?
Myślę, że zawsze może Pani powiedzieć synowi co Pani widzi i że się o niego martwi. Będzie to wstęp do rozmowy na temat trudności jakie on sam dostrzega. Warto zachęcić go do rozmowy z psychologiem. Wspomnieć o takiej możliwości. Ale też gdyby zdecydowanie odmówił, nie nalegać na wizytę. Tylko od czasu do czasu przypominać o tym pomyśle, aż sam się zdecyduje. Syn ma 22 lata więc nie można go zmusić do takiej rozmowy ze specjalistą. Najlepiej gdyby sam podjął taką decyzję. Choć na pewno diagnoza specjalisty mogłaby pomóc zobaczyć co dolega synowi. Czy jest to rzeczywiście fobia społeczna, tak jak Pani sądzi.
Dzień dobry. Oczywiście, że może Pani porozmawiać z synem o swoich spostrzeżeniach, a także zachęcić do wizyty u psychoterapeuty. To on pomoże postawić diagnozę oraz zaplanuje terapię. Pozdrawiam Sandra Jargieło
Dzień dobry. Dobrze, że poszukuje Pani źródeł informacji, jednak w postawieniu diagnozy warto zaufać profesjonaliście. Oczywiście, może Pani porozmawiać z synem i podzielić się z nim swoimi obserwacjami i refleksjami. Może go Pani również zachęcać do wizyty u psychologa lub psychoterapeuty, jednakże nie sposób kogoś zmusić, by skorzystał z takiej pomocy wbrew swojej woli. Może warto zapytać syna, czego najbardziej by potrzebował, w czym problem i co byłoby dla niego cenne w tej sytuacji? Ze swojej strony zachęcam do umówienia się na spotkanie z psychoterapeutą, o ile syn wyrazi taką gotowość. Pozdrawiam.
Dobrym rozwiązaniem będzie porozmawianie z synem o Pani obserwacjach i obawach w związku z zachowaniem syna. Może też Pani delikatnie zasugerować wsparcie terapeutyczne. Pozdrawiam Piotr Włodarczyk

Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie

  • Twoje pytanie zostanie opublikowane anonimowo.
  • Pamiętaj, by zadać jedno konkretne pytanie, opisując problem zwięźle.
  • Pytanie trafi do specjalistów korzystających z serwisu, nie do konkretnego lekarza.
  • Pamiętaj, że zadanie pytania nie zastąpi konsultacji z lekarzem czy specjalistą.
  • Miejsce to nie służy do uzyskania diagnozy czy potwierdzenia tej już wystawionej przez lekarza. W tym celu umów się na wizytę do lekarza.
  • Z troski o Wasze zdrowie nie publikujemy informacji o dawkowaniu leków.

Ta wartość jest zbyt krótka. Powinna mieć __LIMIT__ lub więcej znaków.

Wybierz specjalizację lekarza, do którego chcesz skierować pytanie
Użyjemy go tylko do powiadomienia Cię o odpowiedzi lekarza. Nie będzie widoczny publicznie.
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.