Powikłania po dziecięcym, wirusowym zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych

(M25l) Szanowni Państwo,
W dzieciństwie (wiek przedszkolny) przechodziłem przez późno wykryte zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Z tamtego okresu pamiętam jedynie to, iż w pewnym momencie nie mogłem już chodzić, dużo wymiotowałem i cierpiałem z powodu wrażliwości na światło, jak również wysokiej gorączki. W końcu jednak trafiono z diagnozą i rozpoczęto leczenie. Po kilku latach od w/w choroby w wieku gimnazjalnym przydarzyły mi się trzy/cztery epizody w których czułem bardzo silny lęk, dostając jednocześnie niekontrolowanych, silnych drgawek. Następnie do 18-tego roku życia było względnie dobrze, po czym problemy z moim zdrowiem zaczęły się nawarstwiać. W tym właśnie czasie zacząłem doświadczać uczucia deralizacji/depersonalizacji, stany depresyjne, nerwicowe oraz epizodalnie - mocną wrażliwość na światło (co zdarza mi się do dnia dzisiejszego). Wykonywałem wówczas MRI oraz EEG, z czego oba badani wyszły pozytywnie. Wdrożone zostało leczenie farmakologiczne (setaloft, fluanxol, alpragen), które w pewnym stopniu zaczęło przynosić skutek. Po pewnym czasie zrezygnowałem z leczenia aby po roku je wznowić. Systematycznie po odstawieniu leków, po pewnym czasie problemy wracały. Jednak aby za bardzo Państwa nie zanudzać - w obecnym czasie przyjmuję Cital i Spamilan. Moje problemy zdrowotne wyglądają następująco: w zależności od danego dnia doskwiera mi uczucie jakby pieczenia w głowie, narastającego napięcia na całym ciele, z którym nie potrafię sobie poradzić (pracę mam umysłową, przez co w momencie takiego ataku nie jestem w stanie normalnie pracować/funkcjonować). Ponadto często wówczas towarzyszy temu światłowstręt, bardzo mocne napięcie mięśni szyi, mimowolnie dygocząca żuchwa i obniżenie nastroju. Nie potrafię się wtedy na niczym skupić. Generalnie - objawy stricte somatyczne. Taki atak może trwać od kilku do kilkunastu minut i różnić się intensywnością. Zaraz po nim czuję się zazwyczaj senny/zmęczony i jakby "oderwany" od rzeczywistości. Są jednak dni, że czuję się, hm, zdrowy i w/w problemy nie występują (w tygodniu jest to średnio jeden dzień na siedem). Nie potrafię znaleźć przyczyny takiego stanu rzeczy. Nie jestem też przekonany czy aby branie leków przeciwlękowych jest trafionym pomysłem ponieważ nie widzę po nań poprawy. Mam wrażenie jakby to była jakaś pozostałość po przebytej w dzieciństwie chorobie. Jakby pojawiał się w pewnych momentach stan zapalny w mojej głowie (proszę jednak nie myśleć, że przesadzam bądź jestem hipochondrykiem - daleko mi do tego). Boję się jedynie o swoją przyszłość, niemal każdy dzień to dla mnie moje prywatne zmaganie z cierpieniem, którego nie potrafię w żaden sposób ukoić. Do kogo powinienem się zgłosić? Jakie badania wykonać?

Pozdrawiam uprzejmie