Problem jest dość ciężki, bo dotyczy relacji z partnerem i jego córką. Prantera córka traktuje nas j

Warto, by porozmawiać Pani szczerze z Partnerem o swoich odczuciach a także oczekiwaniach wobec jego córki. Spróbujcie Państwo ustalić wspólne oczekiwania a także jasno określ ie zadania dla niej. Domyślam się, że trudno jest Pani pogodzić się z zachowaniem jego córki ale to właśnie Partner wydaje się być droga do normalizacji tej sytuacji. Z drugiej strony ma Pani niewielki wpływ na córkę partnera. Warto uzbroić się w cierpliwość, bo nie będzie to szybka zmiana.
Życzę cierpliwości!

Zagadzam się z Panią, że sytuacja jest trudna i delikatna.
Pani oczekuje wsparcia i lojalności ze strony partnera, a on wydaje się być rozdartym pomiędzy powinnościami wobec Pani i wobec swojej córki. Jego córka natomiast, nie dość, że jest w trudnym wieku, to najwyraźniej w dość arogancki sposób manifestuje Państwu swoje frustracje i niezaspokojone potrzeby.
Nie bedzie dobrze jeżeli Pani zamieni się w gospodynię, kucharkę, pakowaczkę kanapek i kontrolerkę zadań domowych. Nie będzie dobrze, jeżeli partner będzie ulegał dąsom swojej córki. Gdyż z pewnością córka partnera nie może być osobą, która ma decydujący wpływ na sytuację całej Państwa rodziny. Może to spowodować, że istniejąca sytuacja będzie się zaogniać, a wy oddalicie się od siebie.
Trudno sugerować, co Pani ma zrobić, gdyż to Pani musi zbudować w sobie przekonanie do mniej lub bardziej radykalnych działań... Proszę pomysleć o swoich potrzebach, o swojej wizji Państwa dalszej, wspólnej, przyszłości. O tym, co jest Pani zdolna tolerować, a na jakie traktowanie nie może się Pani zgodzić. Nalezałoby szczerze porozmawiać z partnerem i przedstawić swoje oczekiwania oraz granice kompromisu. Wtedy on - jezeli tego chce - powinien okreslic swoje stanowisko i delikatnie, lecz po męsku, wprowadzić rozwiązania chroniące Państwa związek.
Życze powodzenia.

Witam,
Zachęcam Państwa do skorzystania z konsultacji w ramach terapii par albo skorzystać z terapii rodzinnej.
Jeśli taki rodzaj usługi nie może dojść do skutku np. z uwagi na to, że inne osoby nie będą zainteresowane, proponuję pani indywidualną konsultację u psychoterapeuty dla siebie. Pomocna i skuteczna w rozwiązywaniu konfliktów jest mediacja.
Pozdrawiam serdecznie,
Zbigniew Marciniak

Dzień dobry! Bardzo współczuję Pani zaistniałej sytuacji. Nie sposób rzetelnie odpowiedzieć na Pani pytania „gdzie tkwi problem?” i „co dalej robić?” na podstawie jedynie jednej pisemnej wiadomości od Pani. Dopiero wywiad kliniczny oraz obserwacje Pani reakcji emocjonalnych w bezpośredniej komunikacji z terapeutą dadzą informacje do poważnego wnioskowania na temat istoty problemu i sposobów jego rozwiązania. Po uważnym kilkakrotnym przeczytaniu opisu Pani sytuacji mogę przypuszczać, że u źródła leży kilka spraw. 1. Nieuporządkowane relacje pomiędzy Pani a partnerem oraz pewne niedookreślenie ról w nowej rodzinie, która przecież powstała na gruncie innych (poprzednich) układów rodzinnych! W tym wypadku może być pomocna terapia par. 2. Nieuporządkowane relacje Pani partnera ze swoją córką po rozstaniu się z jej matką. Jeżeli ojciec dziewczyny czuje się winny, będzie się starał jakoś złagodzić córce konsekwencje rozwodu. Może to robić nieudolnie, tak jak potrafi. Staje się też w ten sposób łatwym obiektem do manipulacji niestety. Uporać się z tym problemem pomoże terapia rodzinna. Najlepsze skutki przyniesie wspólna praca Pani partnera, jego byłej partnerki i córki. Gdyby w kilku sesjach mogła uczestniczyć również Pani, mogłoby to obniżyć napięcie pomiędzy Panią a córką Pani partnera. Rozumiem, że to może brzmieć przerażająco. Niemniej niedokończone sprawy emocjonalne z poprzednich związków potrafią bardzo źle wpływać na nowe związki. 3. Pani stosunek do własnej choroby i oczekiwania dotyczące udziału domowników w Pani rekonwalescencji. Wydaje mi się, że Pani wiadomość to jedno wielkie błaganie: pomóżcie mi! Zauważcie mnie! Byłam chora! Otarłam się o śmierć! Byłam przerażona! Potrzebuje wsparcia, pomocy, zapewnienia, że będzie dobrze! Zaopiekujcie się mną! To jest temat do psychoterapii indywidualnej. Terapeuta pomoże oswoić się z bolesnym doświadczeniem choroby i zrozumieć, jak z tym doświadczeniem dalej żyć. 4. Nieskuteczne modele komunikacji. Pani pisze o awanturach i ignorowaniu, o wyzwiskach i szantażu emocjonalnym. To wszystko nie sprzyja utrzymaniu w domu atmosfery ciepła i zrozumienia. Nad tym można pracować w ramach terapii par, terapii rodzinnej albo nawet indywidualnie z terapeutą. Nawet indywidualna praca przyniesie swoje pozytywne owoce. 5. Zachowanie córki Pani partnera jest w dużym stopniu wypadkową zachowań i postaw wszystkich dorosłych członków układu rodzinnego. Oczywiście zależy też od jej własnych przemyśleń, wyborów i refleksji na temat jej miejsca w zaistniałej sytuacji. Na to Pani nie ma bezpośredniego wpływu. Mam nadzieję, że moja odpowiedź będzie w jakimś stopniu pomocna. Pozdrawiam serdecznie, Tatiana Wojtas

Opis pokazuje jak bardzo jest Pani sfrustrowana, jakie ma Pani oczekiwania i jakie sposoby ich realizacji nie sprawdzają się. Można się zastanawiać, które z oczekiwań są priorytetowe i realne w tej chwili. Ważne wydaje się rozróżnienie na co ma Pani większy a na co mniejszy wpływ, ponieważ inwestowanie dużej energii w sytuacje, na które wpływ jest ograniczony pozbawia satysfakcji i prowadzi do wyczerpania i chyba właśnie coś takiego ma miejsce.
Choroba to ważny moment niosący ze sobą informacje. Zwraca uwagę, że czas zadbać o siebie.
Porządkując: odpowiedzialność za relacje z córką przede wszystkim spoczywa na mężu, odpowiedzialność za swoje zdrowie i samopoczucie spoczywa na Pani. Co może Pani zrobić dla siebie,co Pani służy, co daje Pani spokój, zadowolenie? Ciekawe co by się zmieniło gdyby w to zainwestowała Pani energię...
Pozdrawiam serdecznie

Witam, opisana przez Panią trudna sytucja w rodzinie to prawdopodobne idealny moment na dobre zmiany. Może jest możliwe dla Pani i Partnera spotkanie z doświadczonym psychoterapeutą, na którym ze wsparciem neutralnej osoby obejrzycie siebie, Wasze zapotrzebowania w relacji i aktualny stan systemu łączonej pathworkowej rodziny. Pełni oczekiwań, rozczarowań i lęków być może nie jesteście w stanie z dystansu popatrzeć na całą sytuację. Sięgnijcie po pomoc, by nowe, lepsze wspólne bycie mogło zawitać pod Wasz dach. Trzymam kciuki!
Pozdrawiam serdecznie.