Problemy z dzieckiem przedszkolnym

5 odpowiedzi
Od pewnego czasu wraz z żoną wydaje się nam iż nasze dziecko ( niedawno ukończone 3 lat) ma problemy natury psychologicznej. W ostatnim czasie wiele się wydarzyło w naszym życiu , pojawienie się rodzeństwa + przeprowadzka + rozpoczęcie nauki przedszkolnej. Dziecko zaczęło miewać lęki nocne, było otwarte na nowych ludzi - teraz mocno się wstydzi, nawet osób jej znanych. Wychodzenie z domu jednego rodzica powiązane jest z rytuałem wielokrotnego żegnania, machania przytulania całowania itd. Dziecko miewa chimeryczne zmiany zdania - chcę to, po otrzymaniu - nie chcę tego. Ponownie chcę to, nie chcę tego ( np. w obszarze żywienia). Przestało się słuchać podstawowych poleceń - np. zatrzymywać przed przejściem dla pieszych, na parkingu - co może powodować sytuacje dla niego niebezpieczne - jest to tym bardziej trudne iż nasze dziecko jest bardzo ruchliwe, aktywne fizycznie. Pojawiły się histerie które rozładowują napięcie. Czasem na dłuższy czas - czasem dziecko dalej jest płaczliwe i postępowanie z nim to stąpanie po kruchym lodzie. Po narodzinach rodzeństwa przeszła etap ponownego moczenia się - teraz jest dużo lepiej, ale nadal zdarza się wypadek.Dziecko wg naszej opinii jest bardzo rozwinięte jeśli chodzi o inteligencje, poprawnie odmienia wyrazy, używa czasu przyszłego, przeszłego - co w sytuacjach skrajnych jak opisano wyżej jeszcze bardziej boli gdyż dziecko jest w pełni świadome swego złego zachowania. Stąd rodzi się pytanie, czy w takiej sytuacji należy z dzieckiem udać się do specjalisty? Wiele osób mówi "że to samo minie" ale wystawia nas z żoną na naprawdę ciężką próbę.
Witam Państwa, proszę koniecznie zgłosić się z dzieckiem do psychologa, ponieważ przedstawiony problem dotyczący aktualnego funkcjonowania dziecka wymaga diagnozy specjalisty. Pozdrawiam

Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online

Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.

Pokaż specjalistów Jak to działa?
Rzeczywiście wiele spraw spadło w krótkim czasie na Państwa dziecko. Być może zbyt wiele aby tak małe dziecko mogło wszystko "pomieścić". Być może jest to regres w zachowaniu, spowodowany kryzysem, który oczywiście może być przejściowy i minie w momencie, gdy córeczka Państwa zaadaptuje się do zmian. Trudno jednak orzec to na 100% z powodu tego, że każdy przeżywa kryzysy indywidualnie, a przede wszystkim dlatego, że nie mam pełnego wywiadu z Państwem. Nie ma więc pewności czy reakcje dziecka nie wynikają z tego, że sytuacje trudne je przerosły i potrzebuje dodatkowego wsparcia, być może pomocy ze strony rodziny w postaci dokonania zmian w sposobie reagowania. Jeśli zachowania dziecka utrzymują się dłużej, kilka miesięcy i więcej, to niektóre z zachowań mogły stać się nawykowe, utarły się pewne scenariusze i tylko rodzice mogą spowodować (być może z pomocą specjalisty) ich zmianę. Wymagałoby to zagłębienia się z troską i uważnością w Państwa sytuację i przeżycia dziecka. Zwłaszcza, że powtarzające się trudne zachowania córki mogą być rzeczywiście bardzo frustrujące, dlatego szczerze współczuję, bo to wywołuje duży stres. Życzę powodzenia w pokonaniu trudności!
Dla każdego z nas, także dla dziecka, wszelkie zmiany przynoszą stres, są wyzwaniem, na które możemy reagować lękiem, wycofaniem, buntem. Dorośli potrafią ukrywać wiele emocji (co nie oznacza, że ich nie doświadczają) dzieci natomiast są bardzo czytelne. To dobrze, że Państwo widzicie, że z dzieckiem dzieje się coś, co mogłoby wymagać waszej większej uwagi, może konsultacji ze specjalistą. Z pewnością warto to zrobić, jeśli Państwa działania, w Waszej ocenie, nie wystarczają. Ponieważ często niewielka zmiana - może ogromnie pomóc dziecku i wpłynąć na te wszystkie zachowania,o których Państwo piszecie.
Myślę, na co wskazuje wypowiedź, że zachowanie dziecka jest związane z licznymi zmianami w Waszym życiu. Czasem pewne zmiany to za dużo jak dla ludzi dorosłych, a co dopiero, jeśli chodzi o malucha. Zalecam przede wszystkim dużo cierpliwości i czasu dla dziecka, tak żeby czuło się kochane i akceptowane w 100%. Jeśli czują Państwo potrzebę rozmowy z kimś, warto zwrócić się do kogoś po poradę. Czasem sama rozmowa wiele daje, czasem potrzebne są jakieś wskazówki, jak należy postępować z dzieckiem. Pewne rzeczy, choć wydają się nam one oczywiste, czasami pomijamy, zapominamy o nich.
Opisane przez Państwa reakcje dziecka mogą być związane z kryzysami jakich doświadcza. Pojawienie się rodzeństwa jest dla dzieci trudnym doświadczeniem związanym nieraz z zachowaniami regresyjnymi np. Ssanie kciuka, picie mleka z butelki, moczenie się w nocy. W okres pomiędzy 2-3 lata jest to czas oddzielenia się dziecka od symbiotycznej relacji z rodzicami zaczyna się budowanie własnej tożsamości z tąd może pojawiać wstyd, nieprzestrzeganie poleceń lub zmiany zdania. Czas do 6 lat w rozwoju uznawany jest przez specjalistów za kluczowy w rozwoju osobowości. Świadomość, że wszystko jest na dobrej drodze do samodzielności dziecka pozwala rodzicom znosić te trudne sytuacje. Życzę powodzenia, jednakże jeżeli będziecie Państwo obserwować dodatkowo inne niepokojące objawy np.: agresję w stosunku do młodszego rodzeństwa, należy udać się do psychologa dziecięcego. Pozdrawiam.

Eksperci

Anna Szadkowska-Ciężka

Anna Szadkowska-Ciężka

Psycholog

Lublin

Karolina Wejchenig-Wojciechowska

Karolina Wejchenig-Wojciechowska

Psycholog

Bełchatów

Joanna Cieślak

Joanna Cieślak

Psycholog, Psychoterapeuta

Warszawa

Marta Roczkowska

Marta Roczkowska

Psycholog

Kraków

Jan Donhoffner

Jan Donhoffner

Dermatolog, Biegły sądowy

Kołobrzeg

Dorota Ussorowska

Dorota Ussorowska

Geriatra, Psychiatra, Internista

Sopot

Podobne pytania

Masz pytania?

Nasi lekarze i specjaliści odpowiedzieli na 23 pytań dotyczących usługi: problemy wychowawcze
  • Twoje pytanie zostanie opublikowane anonimowo.
  • Pamiętaj, by zadać jedno konkretne pytanie, opisując problem zwięźle.
  • Pytanie trafi do specjalistów korzystających z serwisu, nie do konkretnego lekarza.
  • Pamiętaj, że zadanie pytania nie zastąpi konsultacji z lekarzem czy specjalistą.
  • Miejsce to nie służy do uzyskania diagnozy czy potwierdzenia tej już wystawionej przez lekarza. W tym celu umów się na wizytę do lekarza.
  • Z troski o Wasze zdrowie nie publikujemy informacji o dawkowaniu leków.

Ta wartość jest zbyt krótka. Powinna mieć __LIMIT__ lub więcej znaków.


Wybierz specjalizację lekarza, do którego chcesz skierować pytanie
Użyjemy go tylko do powiadomienia Cię o odpowiedzi lekarza. Nie będzie widoczny publicznie.
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.