Proszę o pomoc, bo jestem zdruzgotana, załamana i praktycznie już nie che mi się żyć. Bo nie wiem ja

Dzień dobry. Rozumiem że to co Pani przeżywa jest bardzo trudne i nie była Pani przygotowana na taka sytuację. Ale myślę że jest Pani teraz w żałobie po stracie kogoś dla Pani bliskiego. Proszę zadbać o siebie może to odbywać się na różne sposoby. Jeśli ból psychiczny będzie nie do zniesienia proszę udać się do psychiatry i psychoterapeuty aby opracować utratę. Pozdrawiam i życzę zdrowia

Dzień dobry,
słyszę, ze jest pani trudno i potrzebuje Pani wsparcia. Pisze Pani o lekarzu ale nie wiem jakiej specjalizacji jest to osoba i czy ma przygotowanie do pomocy psychologicznej. Myślę, że teraz czas na to by postawiła Pani siebie na 1wszym miejscu i o siebie zadbała. Polecam skorzystać z pomocy psychoterapeutycznej i psychiatrycznej.
Bardzo proszę o siebie zadbać i poszukać pomocy.
Pozdrawiam serdecznie,
Agnieszka Balicka

Bardzo współczuję Ci tej trudnej sytuacji, i naprawdę rozumiem, jak bardzo boli Cię to, co się dzieje. Po tylu latach wspólnego życia, wspólnej historii i poświęceń, decyzja Twojego męża może wydawać się jak cios prosto w serce. Tym bardziej, że, jak piszesz, od dawna zmaga się on z problemem alkoholowym, co wpływa na całe Wasze życie i relację. Chcę Ci pomóc uporządkować myśli i znaleźć wyjście z tego ogromnego bólu.

Po pierwsze, musisz wiedzieć, że nie jesteś odpowiedzialna za jego problemy z alkoholem. Alkoholizm jest chorobą, której przyczyny leżą głęboko, a które sam chory musi przyjąć i zdecydować się zmienić. Niestety, w alkoholizmie często pojawia się obwinianie bliskich za swoje problemy – jest to forma ucieczki przed odpowiedzialnością i próbą ochrony własnego "komfortu" w nałogu. To, że mąż przenosi na Ciebie odpowiedzialność za swoje picie i inne problemy, nie oznacza, że ma rację.

Przyjrzyjmy się teraz, jak najlepiej możesz sobie pomóc w tej sytuacji:

Zadbaj o swoje zdrowie psychiczne: Znajdujesz się w ogromnym stresie, a Twoje zdrowie psychiczne i fizyczne cierpi. Jeśli jeszcze nie rozważałaś, to pomyśl o wsparciu terapeutycznym. Dobrze jest mieć bezpieczną przestrzeń, gdzie możesz swobodnie mówić o swoich uczuciach, bólu, bez osądzania. Możesz także rozważyć grupy wsparcia dla osób, które żyją z alkoholikiem – jest wiele takich miejsc, gdzie możesz uzyskać wsparcie i zrozumienie od innych osób, które przeżywają podobne trudności.

Skup się na sobie: Wiem, że teraz wydaje się to niemożliwe, bo całe Twoje życie skupione jest wokół problemów małżeńskich. Spróbuj jednak przeznaczyć chociaż mały fragment dnia tylko dla siebie. Codziennie znajdź chwilę na coś, co sprawia Ci przyjemność – spacer, książka, może rozmowa z przyjacielem. Może być trudno poczuć radość, ale takie momenty pomagają odzyskać równowagę.

Nie izoluj się: To normalne, że w tak trudnym czasie możesz czuć potrzebę zamknięcia się w sobie. Jednak właśnie teraz potrzebujesz wsparcia – rodziny, przyjaciół, ludzi, którzy mogą być przy Tobie. Pozwól sobie poczuć, że nie jesteś sama, że masz prawo mówić o swoim bólu i potrzebach.

Rozważ swoje granice: Życie z osobą uzależnioną to nieustanny ból i walka. Stawiając mu granice, nie stajesz się "oschła" ani "nieczuła" – chronisz siebie i swoje zdrowie. Być może już czujesz, że od dawna dźwigasz ciężar odpowiedzialności za Wasz związek i że teraz to on grozi, że odejdzie. Pamiętaj, że nie masz obowiązku brać odpowiedzialności za jego decyzje – masz prawo dbać o siebie i swoje zdrowie psychiczne.

Wzmocnij swoje zasoby emocjonalne: Menopauza, której teraz doświadczasz, jest dużym wyzwaniem, zwłaszcza bez wsparcia bliskiej osoby. Jest to czas, kiedy bardziej niż kiedykolwiek potrzebujesz życzliwości i zrozumienia. Jeśli nie od męża, to od osób, które są dla Ciebie wsparciem – przyjaciół, dzieci, bliskich. Być może potrzebujesz też ponownie porozmawiać z lekarzem o innych możliwościach wsparcia zdrowotnego.

Jesteś bardzo silna – wytrwałaś w związku przez wiele lat mimo trudnych doświadczeń, masz dzieci, wnuki. Wiem, że teraz wydaje się to niewyobrażalnie bolesne, ale masz w sobie zasoby, by przejść przez ten trudny okres. Krok po kroku. Pozwól sobie poczuć wszystkie emocje, które teraz przeżywasz. One są częścią zdrowienia, dają Ci sygnały o tym, co jest dla Ciebie ważne.

Jeśli kiedykolwiek poczujesz, że ten ból jest zbyt trudny do uniesienia, nie wahaj się szukać wsparcia – czasem już samo podzielenie się swoją historią z odpowiednią osobą przynosi ulgę. Trzymam za Ciebie kciuki i wierz mi, że możesz odnaleźć spokój i sens, nawet jeśli teraz wydaje się to niemożliwe.