Przeżuwanie myśli, rozpamiętywanie...

"Przeżuwanie", o którym Pani/Pan pisze, sprawia kłopot o tyle, że skupia całą bądź większość uwagi na wydarzeniach minionych nie pozwalając w pełni przeżywać tego co tu i teraz - a zatem tego na co mamy realny wpływ. Jeśli dzieje się tak od jakiegoś czasu, można przypuszczać, że wykształcił się nawyk rozpamiętywania. Może także mieć znaczenie "uroda" umysłu, która sprawia, że w taki akurat sposób reaguje Pan/Pani na jakieś aspekty swojej wewnętrznej rzeczywistości. Z pomocą terapeuty można zastąpić ten uciążliwy nawyk innym, który przyniesie Pani/Panu więcej pożytku. Cechom "urody" umysłu można przyjrzeć się i uwypuklić te, które są cenne, łagodząc te, które przeszkadzają. I wreszcie - zobaczyć swoją wewnętrzną rzeczywistość, która, często poza naszą świadomością, nadaje ton naszemu sposobowi przeżywania siebie i świata. Zachęcam do konsultacji u psychoterapeuty, być może poprzedzonej konsultacją psychiatryczną, której celem będzie przeprowadzenie pełnej oceny stanu psychicznego i wspólne rozważenie dalszych działań.

Bardzo wiele osób miewa czasami niechciane, natrętne myśli. Mogą one dotyczyć różnych obszarów życia, także uporczywego analizowania, takiego psychicznego "przeżuwania" przeszłości. Gdy tematyka lub nasilenie niechcianych myśli powodują cierpienie i przeszkadzają w normalnym funkcjonowaniu, konieczna bywa interwencja psychoterapeutyczna i/lub farmakologiczna. Jeśli tak jest w Pani/Pana przypadku, zachęcam do konsultacji z psychiatrą, który po osobistym zbadaniu będzie mógł postawić diagnozę i zaproponować strategię postępowania.

Najprawdopodobniej potrzebna jest psychoterapia

Natrętne rozpamiętywanie i analizowanie wydarzeń z przeszłości jest najczęściej uwarunkowane strukturą osobowości i jeśli przeszkadza, a czasem wręcz zaburza prawidłowe funkcjonowanie należy skorzystać z oddziaływań psychoterapeutycznych. Czasem "przeżuwanie" może doprowadzić do pojawienia się obsesji, które wymagają często zastosowania leczenia farmakologicznego. Najlepiej udać się do psychologa, który oceni jaki jest problem i zaleci odpowiednią formę terapii. Pozdrawiam.

Witam - opisywanym przez Pana/Panią objaw czasami wstępuje w depresji i wtedy nazywamy go ruminacjami zwłaszcza jeśli dotyczy rozpamiętywania przykrych dla pacjenta wydarzeń. Może też być to problem ze spektrum zaburzeń obsesyjno - kompulsyjnych lub ze spektrum zaburzeń osobowości. Potrzebna była by szczegółowa diagnostyka prawdopodobnie uzupełniona badaniem przez psychologa. Po postawieniu diagnozy będzie można zaproponować leczenie.

Dzień dobry

proszę zgłosić się na poradę do psychiatry. Odpowiedzi na te pytania można udzielić tylko po osobistym zbadaniu (tzn. rozmowie) z Panem.

Z poważaniem

M. Skarbek

Na pewno tylko po tym nie da się jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie.
"przeżuwanie" wg tego co Pan/i napisał/a mogę (choć może mylnie) rozumieć to jako nadmierne zamartwianie się, lub też utrata kontroli nad nim. Jednak ważne jest poznanie objawów towarzyszących, wybadanie szeregu innych możliwych czynników powodujących obniżenie komfortu codziennego życia.
Warto udać się po opinię do psychiatry lub psychologa.

Witam, Takie tendencje mogą mieć różne podłoże - należy się przyjrzeć czy jest to pewna predyspozycja osobowościowa, czy też "nawek", czy może objaw depresyjnych lub obsesyjny etc. Innymi słowy jeżeli jest to uciążliwe to warto skontaktować się psychiatrą lub psychoterapeutą celem zdiagnozowano tego problemu i ewentualnego zaplanowania odpowiedniego leczenia. Pozdrawiam, PR

Szanowna Pani,
Szanowny Panie,

Problem, który Pani / Pan opisuje, najprawdopodobniej jest wyrazem osobistej "urody" Pani / Pana. Jestem skłonny wiązać to z cechami osobowości. Każdy / każda z nas ma w swoich zasobach cechy, które czynią jej / jego osobowość unikalną. Unikalną i zarazem niepowtarzalną, co oznacza, że nie ma drugiej takiej samej kompozycji cech, jakie wykorzystujemy do postrzegania rzeczywistości, analizowania i interpretowania jej, przeżywania, doświadczenia i wyrażania emocji, wreszcie formułowania wniosków i oceny. Różnimy się. W psychologii i psychiatrii określono typy osobowości o wyrazistych cechach, dzięki czemu możemy łatwo zorientować się który zestaw cech dominuje u pacjenta i jak pacjent może - w związku z tym - funkcjonować. Oczywiście, takich idealnych, "książkowych" typów osobowości nie spotyka się na codzień. Zazwyczaj pacjenci prezentują jakiegoś typu osobowość mieszaną, z dominującymi cechami jednego z typów. Bywa, że kompozycja cech upoważnia do rozpoznania "zaburzeń osobowości". Niezależnie jednak od tego, jakich nazw użyjemy dla opisu tych zjawisk, kwestie osobowościowe są przedmiotem pracy - przede wszystkim - psychoterapeutów. Zachęcam Panią / Pana do skonsultowania się z psychoterapeutą.

Przeszłość jest zamkniętym rozdziałem, tego co się zdarzyło nie można zmienić. Rozpamiętywanie przeszłości jest niepotrzebnym traceniem energii, że tak to ujmę obrazowo, jest jak siedzenie tyłem do kierunku jazdy. Zdecydowanie lepiej poświęcić uwagę temu co będzie- co zrobić, co zaplanować, jak to osiągnąć...Można to zmienić, w toku pracy z terapeutą i jak najbardziej warto, bo jedyne na co mamy wpływ to nasza przyszłość, którą możemy kształtować. Pozdrawiam

Witam,

Z przedstawionego opisu wnioskuję, że rozważania te sprawiają dyskomfort. Można więc to potraktować zarówno jako nawyk/nałóg, jak i również jako obsesję/kompulsję i, w zależności od przyjętego rozpoznania, jako takie próbować leczyć. Są też inne możliwości diagnostyczne. Potrzebne jest dokładne badanie psychiatryczne, aby poznać kontekst. Proponuję konsultację psychiatryczną.

Pozdrawiam serdecznie

Zapraszam na rozmowę - postaram się pomóc

To jednak chyba nawyk. Ale skoro nauczył(a) się Pan(i) tego, to można się tego oduczyć! Do działa!
Pozdrawiam

Nie jest to "uroda", jest to nawyk. Nawyk trudno do pozbycia się. Najgorsze jest to, że najczęściej ma on tendencję do rozbudowy i umacniania się. Proponuję wizytę.

Witam. Jeden objaw to zbyt mało aby trafnie ocenić cały problem. " Przeżuwanie " zdarzeń z przeszłości może mieć charakter ruminacji depresyjnych, wówczas gdy występują także inne objawy depresyjności, może mieć charakter obsesyjny ( natręctw myślowych ) lub być nieprawidłową cechą osobowości ( dot. często osobowości anankastycznych, osób z niskim poczuciem wartości, z dużym poziomem neurotyzmu ). W zależności od rozpoznania i nasilenia objawu wskazane będzie farmakoterapia lub psychoterapia, najczęściej jedno i drugie. Pozdrawiam.

W takich dolegliwościach najkorzystniej byłoby podjąć psychoterapię. Jakkolwiek nie nazwiemy tego co się dzieje: "urodą" czy "nawykiem" czy jeszcze jakoś inaczej, rozumiem, że powoduje to dyskomfort w życiu, a psychoterapia umożliwia, najprorściej mówiąc, zmianę "podejścia" do przeszłości.

Pewnie trochę tego i tego. Najlepiej proszę udać się z tym problemem do psychologa.