Pustka w głowie, problemy z pamięcią, koncentracją, wyobraźnią

Dzień dobry.
Na początek proszę skorzystać z porady neurologa. Zaleci on badania, które wykluczą podłoże fizjologiczne.
Jedli wszystko będzie dobrze ze strony fizjologii organizmu, można skorzystać z porady psychologa lub psychoterapeuty.
Serdecznie pozdrawiam.

Dzień Dobry Pani,

Opisane przez Panią symptomy są wskazaniem do osobistej konsultacji w Poradni Zdrowia Psychicznego, celem diagnostyki i leczenia.

Z przesłaniem dla Pani wszystkiego najlepszego,
Irena Mielnik-Madej

Dzień dobry
Takie objawy jak Pani zazwyczaj określamy jako dysocjacje. Bardzo często pojawiają się w wyniku, bądź są przejawem zaburzeń na głębszym poziomie.Mogą one powstawać zarówno w wyniku przebytych traum i nadużyć,jak również mogą stanowić obronę naszej psychiki.
Polecam kontakt z psychoterapeutą najlepiej pracującym w nurcie psychodynamicznym.
psychoterapia-krakow.net

Szanowna Pani, objawy, o których pani mówi, mogą mieć przyczynę zarówno psychologiczną jak i somatyczną. Proponowałabym wizytę u lekarza internisty, który skieruje Panią do konkretnego specjalisty- być może neurologa w celu diagnozy układu nerwowego w związku z zaburzeniami pamięci itp. Natomiast to, że nie czuje Pani myśli czy też konsekwencje dotyczące utraty zainteresowań i aktywności to już tematy do diagnozy psychologicznej i ewentualnej psychoterapii. Zapraszam na konsultację psychoterapeutyczną.
Pozdrawiam
Barbara Matla

Szanowna Pani, trudno na podstawie tego opisu postawić diagnozę Pani problemu, a tym bardziej coś doradzić. Widzę, że czuje się Pani źle i poszukuje Pani pomocy. Zachęcam do udania się do poradni zdrowia psychicznego, aby specjalista po przeprowadzeniu dokładnego wywiadu skierował Panią do najodpowiedniejszej dla Pani formy pomocy.

Witam, w pierwszej kolejności proszę wykonać badania medyczne diagnostyczne w porozumieniu z lekarzem, a następnie można u Nas wykonać badania neuropsychologiczne i w zależności od wyników powyższych - zaplanować dalsze oddziaływania, w tym psychologiczne.
Pozdrawiam
Anna Miżowska

Dzień dobry,
na początek polecałbym konsultację neurologiczną i w drugiej kolejności psychoterapeutyczną.

Witam Pani objawy są tak specyficzne i poważne, że wymagają pilnej konsultacji neurologicznej oraz psychiatrycznej. Rzetelna i trafna diagnoza neurologiczna i psychiatryczna pomoże odpowiedzieć nam na pytanie czy podłożem Pani odczuć są zaburzenia psychiczne, psychosomatyczne czy też somatyczne.

Dopiero po ustaleniu przyczyn dolegliwości będzie można wybrać najwłaściwsza formę terapii.

Pozdrawiam
Radek Szafrański
Psycholog, Psychoterapeuta

Stan który Pani opisuje może świadczyć o różnego rodzaju zaburzeniach. Myślę, że ważnym krokiem będzie skonsultowanie tego stanu z lekarzem rodzinnym, który skieruje Panią na szczegółową diagnozę. Problemy z pamięcią, koncentracją mogą być wynikiem zarówno zaburzeń neurologicznych, stanów pourazowych, początkiem chorób otępiennych lub innych, dlatego ważna jest wielowymiarowa diagnostyka. Pozdrawiam serdecznie

Z opisywanymi objawami na pewno warto udać się do specjalisty - w pierwszej kolejności polecałabym wizytę u lekarza, neurologa, wykluczyła podstawy medyczne Pani stanu. Ponieważ pisze Pani również o obniżonym nastroju i wycofywaniu się z aktywności oraz o znacząco niższej jakości życia, warto w dalszej perspektywie pomyśleć również o podjęciu psychoterapii.

Dzień dobry,
opisane objawy warto skonsultować z różnymi specjalistami, proponuję neurologa, lekarza psychiatrę oraz psychoterapeutę, jako ostatni krok konsultacji. Zmiany w OUN oraz w zaobserwowanym funkcjonowaniu mogą wynikać z przyczyn biologicznych, więc warto je wkluczyć w pierwszej kolejności. Jeśli pod tym kątem wszystko będzie w porządku, to warto skonsultować te kwestie z psychoterapeutą, który pomoże odkryć psychologiczną stronę opisanych trudności.

pozdrawiam serdecznie
Anna Jerzak/Psychonomia.pl

Dzień dobry, proszę umówić się na wizytę diagnostyczną do psychologa. W czasie wizyty będzie możliwość lepszego zdefiniowania, czym są Pani objawy i w jaki sposób można Pani pomóc. Pozdrawiam serdecznie. Katarzyna Zalewska

Szanowna Pani, opisywane przez Panią trudności są dość ogólne i z całą pewnością trudno precyzyjnie je zdiagnozować po tak krótkim opisie. Sposób opisu pokazuje jednakże, iż jest Pani osobą dość świadomą swoich stanów wewnętrznych i monitorującą je; to plus, który pozwoli Pani, gdy będzie Pani w gabinecie u psychologa lub psychiatry dokładnie opisać swoje doznania. Zachęcam do wizyty w obrębie Poradni Zdrowia Psychicznego lub innego gabinetu prywatnego.
Pozdrawiam

Szanowna Pani,
Bardzo mi przykro z powodu przeżywanych przez Panią objawów. Z tego, co Pani opisuje, są one bardzo rozległe i w znaczącym stopniu przeszkadzają Pani w codziennym funkcjonowaniu oraz są przyczyną sporego napięcia. Zdecydowanie nie należy ich lekceważyć. Trudno doradzić mi coś przez Internet, bez możliwości osobistej rozmowy z Panią. Nie mniej jednak, sytuacja w której dana osoba traci zdolność czerpania przyjemności z życia oraz zmuszona jest do wycofania się z kontaktów społecznych, jest niebezpieczna i może prowadzić do rozwoju depresji. W takiej sytuacji konieczny jest kontakt ze specjalistą. Sugeruję w pierwszej kolejności udanie się do zaufanego lekarza psychiatry, który dokona diagnozy Pani stanu i zadecyduje o konieczności wprowadzenia farmakoterapii, a w następnej podjęcie psychoterapii ukierunkowanej na poprawę obecnego stanu oraz zapobieganie nawrotom choroby w przyszłości.
Życzę Pani powodzenia i powrotu do zdrowia.

Witam, bardzo trudno jest jednoznacznie diagnozować podane przez Panią objawy. Tak naprawdę rzecz, którą mogę z czystym sercem polecić to zgłoszenie się do psychologa w celu przeprowadzenia dokładnej diagnostyki problemu. Określenie co tak naprawdę Pani dolega zwiększa szansę na znalezienie skutecznego sposobu na poradzenie sobie z dolegliwościami.
Joanna Frąckowiak

Odczucia, które Pani opisuje mogą być spowodowane przez wiele czynników. Najlepiej byłoby udać się na wizytę do psychologa. Na wizycie będzie Pani miała okazję w sposób szczegółowy opowiedzieć o swoich spostrzeżeniach i znaleźć rozwiązanie. Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego! Milena Wyszyńska

Dzień dobry, na podstawie objawów o jakich Pani pisze zasugerowałabym wizytę początkowo u lekarza neurologa oraz neuropsychologa. Warto byłoby przyjrzeć się szczególnie trudnościom z pamięcią i koncentracją i w pierwszej kolejności wykluczyć choroby somatyczne, następnie jeśli badanie neurologiczne będzie ok a objawy nie ustąpią- zgłosić się na psychoterapię.
Piszę to ponieważ objawy o jakich Pani mówi mogą być związane z Pani aktualną sytuacją życiową np. stresem, ale też objawem chorobowym - co zawsze warto i należy wykluczyć. Pozdrawiam serdecznie,
Martyna Sobczyk/pomocnaterapia.pl

Witam serdecznie,

przede wszystkim proponuje konsultację z lekarzem neurologiem w celu sprawdzenia czy objawy o których Pani wspomina nie mają przyczyny w jakiejś dysfunkcji bądź zaburzeniu związanym właśnie z neurologicznymi sprawami.
Pamieć można ćwiczyć, chęć do życia w dużej mierz zależy od naszych motywacji, marzeń, realizmu i wielu innych czynników. Najpierw neurolog jeśli tu będzie wszystko w normie wówczas polecam terapię indywidualną. Może kilka sesji wystarczy by doprecyzować to czego Pani by chciała i mogła osiągnąć. Pozdrawiam ciepło.

Szanowna Pani! Objawy, które Pani opisuje mogą wskazywać na depresję. Warto byłoby skonsultować się ze specjalistą. Na zaburzenia pamięci i koncentracji być może w pierwszej kolejności wskazana byłaby farmakoterapia, która pomogłaby Pani ''pozbierać myśli'' oraz równorzędnie psychoterapia, która pomoże odzyskać chęć życia. Trzymam za Panią kciuki i pozdrawiam.

Witam Panią,
według mnie opisane przez Panią trudności wskazują, że zachodzi konieczność konsutacji z lekarzem neurologiem. Neurolog podczas pierwszej wizyty prawdopodobnie zleci wykonanie niezbędnych szczegółowych badań lekarskich oraz psychologicznych. Proszę się jednak nie obawiać wyników badań, stawianej diagnozy. One poprostu potwierdzą występujące u Pani trudności a na podstawie obiektywnie potwierdzonych informacji neurolog wdroży farmakoterapię. Nawet jeśli nie zamierza Pani skorzystać z pomocy neurologa (może nie jest Pani jeszcze gotowa, obawia się kosztów finansowych, krępuje się), warto rozpatrzeć poniższe propozycjei zapoznać z moimi przemyśleniami, może będą trafne.

Przyczyny wystąpienia tych objawów są dla mnie trudne, ale możliwe do ustalenia. Objawy te mogą być efektem jednorazowego bardzo silnego stresu, urazu głowy, depresji, demencji i innych schorzeń, których nawet nie przewidzę w tym momencie. Poniżej zadane pytania pomogą Pani, choć częściowo, te przyczyny ustalić. Jeśli będzie Pani odczuwała potrzebę kontynuowania rozmowy w dowolnym dla Pani momencie, proszę odesłać do mnie odpowiedzi na te pytania poprzez e-mail.

Przejdźmy do konkretów. Jeśli przyczyną byłaby u Pani depresja, to te niepokojące objawy są całkowicie odwracalne. Należy wówczas jedynie poradzić sobie z depresją. Jeśli natomiast są to pierwsze objawy demencyjne, to można je zahamować a często część objawów nawet ustępuje.

W obydwu przypadkach zahamowanie i/lub ustąpienie objawów następuje po zastosowaniu farmakoterapii oraz jednoczesnej zmianie nawyków żywieniowych, stosowaniu ćwiczeń fizycznych adekwatnych do swoich możliwości, stosowaniu ćwiczeń wzmacniających pamięć, koncenrację uwagi, spostrzegawczość, unikanie stresujących sytuacji itd.) Istotna jest również rozmowa z osobą, która będzie dostarczała wparcia na co dzień, motywowała do podejmowania kolejnych wyzwań, próbowania kolejnych metod terapii i nie pozwoli się załamać w trudnych chwilach. Nie musi to być psycholog, ale niech to będzie osoba Pani bliska, życzliwa, godna zaufania, która sama ze sobą sobie dobrze radzi (aby nie odreagowywała swoich napięć na Pani). Bardzo istotne jest nastawienie się na osiąganie sukcesu drobnymi kroczkami i cieszenie się z każdego osiągnięcia. Ważne jest pozytywne myślenie o sobie i o innych, ponieważ przyciągamy do siebie to, o czym myślimy. Myślmy więc o tym, aby bliscy nam i wrogowie osiągali sukcesy, byli szczęśliwi i my cieszmy się z ich szczęścia a wtedy i my będziemy dążyli nieświadomie do osobistych sukcesów. Dobrze jest wybaczyć wrogom ich złośliwości, nie dać się wyprowadzić z równowagi (aby negatywnych emocji było jak najmniej).

Dobrze byłoby, aby przed wizytą u neurologa lub psychologa spróbowała Pani przemyśleć: co mogło lub nadal może wywoływać u Pani takie objawy?
- W jakich sytuacjach objawy się nasilają?
- Czy są momenty, że ich Pani nie dostrzega?
- Kiedy zaobserwowała Pani pierwsze objawy?
- Czy doświadczyła Pani urazu głowy?
- Czy doświadczyła Pani subiektywnie lub obiektywnie bardzo trudnych sytuacji (śmierć osoby bliskiej, rozstanie, choroba itd.)?
- Czy na co dzień doświadcza Pani stresu (czy jest on ciągły czy krótkotrwały, silny czy umiarkowany?
- Czy sytuacje trudne motywują Panią do szukania rozwiązań czy czuje się Pani bezradna?
- Czy ktoś w rodzinie miał albo ma podobne trudności? Jeśli tak, to jaki był przebieg choroby?
- Jeśli zażywa Pani jakieś leki, to warto sprawdzić na ulotce czy obserwowane przez Panią objawy nie są skutkiem dotychczasowego leczenia jako objawy niepożądane?
- Czy stosuje Pani jakieś inne metody leczenia, które mogą być przyczyną wystąpienia wymienionych przez Panią objawów np. może nieprawidłowo dobrane zioła lub w nieprawidłowej dawce, może zbyt długo stosowane itp.? Może stosuje Pani jakieś inne metody, których skutków Pani nie przewidziała?
- Czy wg Pani prawidłowo się Pani odżywia? Czy zapewnia Pani podstawowe składniki dla prawidłowego funkcjonowania mózgu?
- W jaki sposób odreagowuje Pani stres (czy jest to aktywność fizyczna czy intelektualna, np. sport, muzyka, taniec, śpiew, literatura, malarstwo, ogrodnictwo itd.)? Jaka aktywność sprawia Pani przyjemność? Czy ma Pani wypracowany sposób na odereagowanie napięć, stresu?
- Czy nadużywa Pani alkoholu albo innych środków psychoaktywnych? Czy czuje się Pani uzależniona od jakiejś innej substancji lub czynności?
- Czy na co dzień otrzymuje Pani niezbędne wsparcie i pomoc od osób bliskich? Czy na co dzień czuje się Pani bezpieczna, kochana i czy inne osoby otacza Pani miłością, opieką, zapewnia im bezpieczeństwo? Czy Pani życie rodzinne, osobiste jest satysfakcjonujące?
- Czy Pani sytuacja zawodowa jest stabilna, satysfakcjonująca?
- Czy obserwuje Pani objawy somatyczne współistniejące z powyższymi (oprócz zaburzeń widzenia, które Pani opisała) jakieś inne, pozornie niezwiązane (np. zmęczenie, trudności z zasypianiem, wybudzanie się, bezdech podczas snu, trudności w oddychaniu, alergie, astmę, podwyższone lub obniżone ciśnienie krwi, zimne stopy lub dłonie (mimo stosownego do pogody ubioru, co może wskazywać na nieprawidłowe krążenie krwi), przewlekła biegunka (może utrudniać przyswajanie składników odżywczych) lub zatwardzenie, bóle głowy, zaburzenia równowagi, szumy w uszach itd.?

Może Pani spróbować opisać na skali 1-10 nasilenie objawów każdego dnia. Szczególnie będzie to ważne podczas stosowania farmakoterapii. Istotne plusy stosowania farmakoterapii to szybko uzyskiwane efekty, które poprawiają codzienne funkcjonowanie i zadowolenie z życia. Aby jednak utrwalić efekt i z czasem uniezależnić się od leków dobrze jest podejmować systematyczne próby:
- trenowania pamięci, koncentracji uwagi, spostrzegawczości,
- zmiany nawyków żywieniowych,
- stosowania ćwiczeń fizycznych,
- starania się pozytywnie myśleć.
Te zalecenia może Pani wzbogacić stosowaniem dodatkowych terapii mniej lub bardziej konwencjonalnych (np. zioła, feng-shui, joga i co tylko Pani uzna za korzystne, aby z umiarem :) w celu ograniczenia negatywnego wpływu otoczenia i ludzi na Pani samopoczucie).

Jeśli będzie Pani miała ochotę, może Pani przesłać mi swoje przemyślenia na powyżej zasygnalizowane tematy. Będziemy wówczas kontynuować rozmowę poprzez e-mail.

Powodzenia życzę.
Joanna Nowakowska

Myślę, że nie ma jednej rady, co mogłaby Pani zrobić, żeby poradzić sobie z tym problemem. Pytanie, od kiedy Pani tak ma, w jakich sytuacjach (zawsze czy tylko w konkretnych momentach?), jakie Pani emocje za tym stoją, jak się Pani w ogóle czuje w ralacjach z innymi itp. itd. Pytań jest wiele. Radziłabym podjęcie psychoterapii, żeby lepiej zbadać ten problem i "potrenować" bycie w relacji i rozmowę na różne ważne tematy. Pozdrawiam.

Dzień dobry, opisane przez Panią objawy mogą wskazywać na stan depresyjny. Proponuję udać się do lekarza psychiatry i skonsultować z nim swoje samopoczucie. Prawdopodobnie lekarz skieruje Panią na dodatkowe badania ponieważ opisane przez Panią objawy mogą pojawić się także przy chorobach somatycznych, takich jak np. cukrzyca, choroby tarczycy, niedobory wit. D3 i inne. Z całą pewnością niewskazane byłoby lekceważenie opisanych objawów ponieważ dostarczają one cierpienia i utrudniają życie.
Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia, Emilia Szymanowicz

Zalecam konsultację psychiatryczną i przedstawienie lekarzowi powyższych odczuć i objawów.

Z tego co Pani pisze to wygląda to na jakiś proces osuwania się w stan depresyjny czy funkcjonowania w obniżonym nastroju. Chyba nie da się dać jakiejś jednej porady za pomocą komentarza tu na portalu. Polecam Pani udanie się do psychologa (na tym etapie chyba bardziej posłuży konsultacja z psychoterapeutą niż z psychiatrą). Jena - parę sesji może pozwolić postawić dość szczegółowe hipotezy odnoszące się do tego dlaczego Pani ma tak jak ma.

Tak naprawdę musimy zacząć od diagnozy problemu i oceny funkcjonowania procesów poznawczych. W kolejnym kroku będziemy mogli opracować sensowny plan zaradczy.

Dzień dobry. Zachęcam do konsultacji psychologicznej prywatnie lub w ramach NFZ w najniższej miejscu zamieszkania Poradni Zdrowia Psychicznego (tu konieczne jest skierowanie od lekarza rodzinnego). Problemy, które Pani opisuje mogą mieć wiele przyczyn stad też moja sugestia by spotkać się ze specjalistą, który przeprowadzi dokładny wywiad psychologiczny i zsugeruje dalsze leczenie. Życzę dużo zdrowia i powodzenia!

Szanowna Pani
To bardzo ważne, że przygląda się Pani temu co się z Panią dzieje i szuka Pani pomcy oraz zrozumienia obecnego stanu.
Zachęcam Panią do konsultacji psychologicznych oraz z lekarzem pierwszeg kontaktu . W celu znalezienia optymalnych rozwiązań opisanych dolegliwości specjalista powinien poznać ich szerszy kontekst.
Z wyrazami szacunku
Anna Arciuch

Dolegliwości o których Pani pisze mogą mieć charakter nerwicowy. Proponuję by skonsultowała je Pani z psychologiem klinicznym . Psycholog przeprowadzi dokładne badanie ( wywiad i jeśli uzna za wskazane- badanie testowe) i wtedy zaproponuje dalsze postępowanie. Pozdrawiam L.Kulikowska Kubiak

Dzień dobry Pani. Objawy, które Pani opisuje, w znacznej mierze pokrywają się z opisem objawów tak zwanej derealizacji, występującej przy zaburzeniach lękowych i depresyjnych. Derealizacja polega na odczuwaniu zmian otaczającego świata, wydaje się on być jakby inny, zmieniony, oddalony, nierealny. Mózg w ten sposób broni się przed nadmierną ilością przyjmowanych bodźców. Przyczyną derealizacji jest zbyt duży poziom adrenaliny w mózgu, a zbyt mały dopaminy. Należy zgłosić się do psychologa w celu zdiagnozowania precyzyjnego objawów, oraz ułożenia planu leczenia poprzez terapię i być może jednocześnie farmakoterapię. Zapraszam również do swojego gabinetu w Rzeszowie.

Pozdrawiam
Psycholog
Adrian Szafrański

Kłopoty z pamięcią, uwagą, myśleniem (tzw. zaburzenia funkcji poznawczych) podlegają dokładnej ocenie podczas badania neuropsychologicznego. Opisuje Pani także trudności w zakresie sfery emocjonalnej. Przeżywanie emocji jest silnie związane z tym, jak postrzegamy wydajność pracy naszego mózgu i jak funkcjonują nasze procesy poznawcze. Aby mieć pełny obraz zgłaszanych przez Panią trudności i trafnie wybrać najlepszy sposób na ich rozwiązanie, potrzeba poszerzonego wywiadu psychologicznego, oceny funkcji poznawczych w badaniu neuropsychologicznym oraz - w zależności od okoliczności wystąpienia tych objawów - badania neuroobrazowego (np. rezonans magnetyczny głowy), aby wykluczyć zmiany strukturalne w mózgu.

Fajnie, że zauważyłaś te zmiany. Nie każdy jest na tyle świadomy swojego stanu, co jest dużym plusem. Objawy, o których mówisz mogą wskazywać na stan depresyjny, dlatego warto byłoby udać się po pomoc do terapeuty poznawczo-behawioralnego. Im wcześniej się zdecydujesz, tym więcej możesz zyskać. Powodzenia

Dzień dobry,
z opisu wynika, że czuje się Pani źle w stanie, w jakim Pani jest. Przykro mi z tego powodu, jednak postawienie trafnej diagnozy wymaga dużo szerszego poznania dolegliwości/objawów, jakie Pani towarzyszą. Z pewnością na Pani miejscu, w pierwszej kolejności, udałabym się do neurologa, żeby wykluczyć jakiekolwiek zmiany czy dysfunkcje mózgu. W kolejnej lub nawet w tym samym czasie złożyłabym wizytę psychologowi w celu znalezienia podstaw psychicznych Pani stanu. Będąc pod opieką psychologa, który będzie miał na Pani temat dużo więcej informacji niż ja, podejmiecie współpracę nad problemem dążąc do wyzdrowienia. Być może potrzebna będzie konsultacja u psychiatry.
Serdecznie pozdrawiam i życzę powodzenia.

Agnieszka Jaślikowska-Nowak

Dzień dobry. Może powinna Pani zacząć od wizyty u neurologa? Problemy z pamięcią, koncentracją, wyobraźnią przestrzenną, problemy z odtwarzaniem wiedzy,myśleniem. Może to jakiś kłopot z funkcjonowaniem układu nerwowego.
Jeśli neurolog sprawdzi i stwierdzi, że wszystko jest w porządku z jego punktu widzenia to wskazana jest konsultacja psychologiczna lub psychiatryczna. To taki trochę obraz odcinania się od świata. Jeśli to jest na poziomie nieświadomym to będzie Pani samej trudno rozeznać jak powstało. Zachęcam do tych konsultacji, w Krakowie ma Pani wielu dobrych lekarzy i psychologów.
Pozdrawiam
Barbara Tubielewicz

Droga Pani,
Problem o, którym Pani pisze może mieć różne przyczyny. Istotne jest ustalenie kiedy ta sytuacja się rozpoczęła, jakie towarzyszyły jej zdarzenia, jak zmieniał się Pani ogólny stan samopoczucia i funkcjonowania. Należałoby oczywiście skonsultować się z psychologiem na sesji indywidualnej, który mógłby pełniej określić, skąd biorą się trudności, których Pani doświadcza. Podczas terapii możliwe będzie ustalenie, co może wpływać na uczucie pustki w głowie, niskiej koncentracji uwagi oraz poczucia odrealnienia. Psycholog pomoże radzić sobie z sytuacjami społecznymi, w których odczuwa pani dyskomfort. Serdecznie zachęcam Panią do umówienia się na wizytę u terapeuty, gdzie w bezpiecznych warunkach, będzie możliwa rozmowa o trudnościach oraz wyszukanie ich możliwych źródeł. Psycholog używa w swojej pracy wielu narzędzi. Terapeuta po zebraniu wywiadu i wstępnej ocenie sytuacji, może zaproponować Pani różne ćwiczenia z zakresu psychologii poznawczej- które usprawniają działania pamięci, koncentracji uwagi, jeśli uzna taką metodę za skuteczną. Ważne jest ustalenie, jak długo trwają objawy i czy nasilają się w konkretnych sytuacjach. Psychoterapia może dać Pani szeroki obraz tego, jak wygląda pani funkcjonowanie.
Bardzo ważna jest również ocena stanu Pani zdrowia fizycznego- jeśli jeszcze się Pani nie diagnozowała. Często podobne objawy, dawać może, niedoczynność tarczycy- ale tutaj wymagana jest konsultacja ze specjalistą (endokrynologiem lub lekarzem pierwszego kontaktu, który zleci konkretne badania).
W razie kolejnych pytań zapraszam do kontaktu.
Pozdrawiam serdecznie,
Aleksandra Wróblewska

Dzień dobry,
Czytając o tym, co Pani teraz przeżywa, wydaje mi się, że konsultacja z psychologiem mogłaby Pani pomóc zrozumieć, skąd wzięły się te zmiany i trudności, oraz dostarczyć wsparcia, które pozwoliłoby się z nimi zmierzyć. Proszę się zastanowić, kiedy po raz pierwszy zaczęła Pani odczuwać świat w sposób, jaki Pani opisuje, i czy nie wiąże się to z jakimś szczególnym wydarzeniem w Pani życiu. Jeśli chciałaby Pani porozmawiać lub zadać inne pytania, zapraszam do kontaktu telefonicznego. Pozdrawiam serdecznie, Mgr Katarzyna Rybińska

Dzień dobry,
aby móc udzielić Pani adekwatnej pomocy i wsparcia wobec opisywanych trudności w codziennym funkcjonowaniu konieczne jest poznanie przyczyn dla których tak właśnie się Pani czuje. Tych natomiast może być wiele - zmiany hormonalne, zmęczenie, stres, trudne doświadczenia życiowe. Dlatego, zdecydowanie zachęcam do umówienia wizyty u lekarza rodzinnego oraz konsultacji psychologicznej. Proszę nie zwlekać, kontakt ze specjalistą to pierwszy krok w stronę dobrego samopoczucia. Życzę powodzenia!

Witam serdecznie , warto byłoby zasięgnąć konsultacji u psychologa czy psychiatrii , to może pomoc podjąć odpowiednie działania w celu polepszenia samopoczucia i znalezienia przyczyny obecnego stanu .

"Zaburzenia" które pani opisuje mogą być również uwarunkowane somatycznie. Dlatego zanim skorzysta pani z pomocy psychologa, proszę skontaktować się z lekarzem rodzinnym, który powinien zlecić pani odpowiednie badania i wykluczyć to podłoże.
Pozdrawiam

Proszę pomyśleć o najprostszych rzeczach: czy jest Pani regularnie wyspana? Czy pije Pani odpowiednią ilość płynów w ciągu dnia? Czy dobrze się Pani odżywia? Poza tym polecam wizytę u lekarza pierwszego kontaktu, który określi jaki rodzaj konsultacji specjalistycznej jest Pani potrzebny.

Witam,
Kiedy to czytam, to czuję, że wypełnia Panią lęk i niepokój, który przysłania rzeczywistość. Ten nieprzyjemny stan powoduje, że znika radość i wiele obaw rodzi się w Pani głowie, dlatego warto o tym porozmawiać. Ciężko pomóc bez rozmowy i pytań, które zada terapeuta. Pozdrawiam i zachęcam do wizyty.

Bez wątpienia należy jak najszybciej udać się do specjalisty, neurologa lub psychiatry, aby wykluczyć biologiczne podłoże zgłaszanych przez Panią objawów. Po wykonaniu pełnych badań obrazowych, lekarz wyda odpowiednie zalecenia co do dalszej terapii. Pozdrawiam ciepło!

Objawy o ktorych Pani wspomina mogą być symptomami depresji. Jednak by wskazać właściwą diagnozę oraz kierunek leczenia konieczna wydaje się wizyta u lekarza psychiatry, który wskaże kierunek leczenia. Pozdrawiam

Porada nic nie da. Potrzebne jest szersze spojrzenie na obecną sytuację i wtedy można dojść do przyczyn i zastanowić się nad rozwiązaniami. Polecam wizytę u psychologa.

Droga Pani , Pani objawy rzeczywiście brzmią bardzo niepokojąco. Zachęcam Panią do wizyty u psychiatry lub naurologa. Pani stan wymaga diagnozy i zbadania przyczyny. Być możę rozwiązaniem są leki. Pozdrawiam

Witaj, objawy przez Ciebie wymienione w dużym stopniu świadczą o poczuciu frustracji i dyskomfortu. Wydaje się, że nie czerpiesz przyjemności z życia tak jak to miało miejsce wcześniej. Objawy wskazane przez Ciebie mogą świadczyć o zaburzeniach depresyjnych. Warto więc skonsultować się z lekarzem psychiatrą a następnie rozpocząć terapię u psychoterapeuty. Bardzo polecam trening Mindfulness. Mindfulness to podejście i techniki rozwijające umiejętności świadomości naszego ciała, treści pojawiających się w świadomości. Najbardziej znanym treningiem opartym na mindfulness jest Trening Redukcji Stresu oparty na Uważności. Polecam więc pracę z psychoterapeutą poznawczo - behawioralnym.

Dzień dobry,
Wymienione przez Panią problemy wymagają diagnostyki, bo mogą być objawami np. depresji. Zalecam kontakt z psychologiem.
Powodzenia,
Maria Poznańska

Szanowna Pani, proponowałabym podjąć terapie w nurcie poznawczo-behawioralnym, ponieważ ta terapia nastawiona jest na zmianę, która w Pani wypadku będzie najskuteczniejsza.
Z poważaniem
Dagmara Glapa

Dzień dobry. Istotne jest to, czy Pani objawy pojawiły się nagle czy narastały stopniowo oraz czy w ostatnim czasie wydarzyło się w Pani życiu coś bardzo stresującego. Sugerowałabym konsultację u neurologa, żeby wykluczyć chorobę somatyczną, a następnie wizytę u psychologa, który pozwoli doprecyzować dolegliwości i pomoże w nakreśleniu dalszej drogi postępowania, np. rozpoczęcia psychoterapii. Pozdrawiam.

Dzień dobry,

Nie wiem w jakim stopniu "pustka w głowie" o której Pani wspomina jest wynikiem stresu (może być także objawem neurologicznym - dlatego zachęcam do wizyty u lekarza).
Chciałabym również dopytać czy na przestrzeni ostatnich lat powstały jakieś traumatyczne wydarzenia. One mogą mieć znaczący wpływ na wyparcie z uczuć , emocji oraz koncentracji uwagi.
Problem funkcji intelektualnych może być również objawem Otępienia.
Zachęcam do wizyty u specjalisty aby można było się temu przyjrzeć. Jestem przekonana , że znajdzie Pani pomoc , a co za tym idzie poprawi znacznie komfort życia.

Z wyrazami szacunku
Dagmara Maćkiewicz