Pytanie raczej do psychologa. 2 miesiące temu na imprezie firmowej upilam się bardzo, że nie pamięta
3
odpowiedzi
Pytanie raczej do psychologa. 2 miesiące temu na imprezie firmowej upilam się bardzo, że nie pamiętam prawie końcówki imprezy. Do domu odprowadził mnie kolega, ale po drodze uprawialiśmy sex w jego samochodzie. Problem w tym, że ja nie pamiętam prawie niczego. Mój partner opuścił imprezę przede mną - zostawiając mnie. Normalnie gdy nie jestem pijana nie mam zainteresowania w tym koledze z którym uprawiałam sex tamtej nocy, on jest żonaty i dużo starszy. Nie wiem nawet czyj to był pomysł i sądzę że nie byłam w stanie zaprzeczyć, ale ja tego nie chciałam. Czuję się okropnie z powodu tej sytuacji i nie wiem czy powiedzieć partnerowi. Gdy próbowałam rozmawiać o tym z tym kolegą on nic w tym złego nie widzi i chce abym milczała. Jak sobie z tym poradzić? Zapomnieć?
Jeśli sytuacja, której Pani doświadczyła, zdarzyła się przed dwoma miesiącami, ale wciąż nie potrafi Pani sobie poradzić z nią i gdzieś w środku czuje Pani się okropnie, to warto sięgnąć po pomoc specjalisty (psycholog, terapeuta), który pomoże Pani przyjrzeć się trudnościom i znaleźć dobre dla Pani rozwiązanie. Wtedy kiedy zostajemy sami z problemem, zdarza się, że on z czasem urasta do większych rozmiarów, zamiast zniknąć. To nie jest Pani wina. Nie warto zwlekać z pomocą dla siebie. A wygląda na to, że została Pani sama z trudnym i bolesnym dla Pani doświadczeniem i na obecną chwilę naprawdę nie wie Pani, co robić. Sam fakt, że szuka Pani tutaj pomocy, już wymaga dużej odwagi. Proszę się nie poddawać! Wierzę, że znajdzie Pani dobrego specjalistę, który pomoże Pani przejść trudne chwile. Serdecznie pozdrawiam!
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry
Czuję, że wydarzenie, którego Pani doświadczyła oraz emocje, które Pani opisuje są wciąż obecne w Pani życiu. Rozumiem w pełni Pani niepokój oraz wątpliwości i obawy związane z tym, czy poinformować męża o zaistniałej sytuacji.
To, że Pani kolega cyt.:"nic w tym złego nie widzi" i chce aby Pani milczała to tylko jego perspektywa. Być może to również jego sposób na poradzenie sobie z minionym wydarzeniem. Proszę natomiast nie umniejszać swoim odczuciami i zaufać sobie, ponieważ każda wątpliwość warta jest chwili uwagi. Ma Pani prawo do odczuwania własnych emocji oraz obaw.
Może warto byłoby wspólnie z pomocą specjalisty rozważyć, co w Pani sytuacji byłoby najbardziej optymalnym rozwiązaniem oraz zbadać na ile jest Pani gotowa aby powiedzieć lub nie o tym mężowi oraz wypracować sposób w jaki można przygotować się do takiej rozmowy, jesli zdecyduje się Pani na takie działanie.
Wierzę, że podejmie Pani najlepszą dla siebie decyzję.
Serdecznie pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego!
Czuję, że wydarzenie, którego Pani doświadczyła oraz emocje, które Pani opisuje są wciąż obecne w Pani życiu. Rozumiem w pełni Pani niepokój oraz wątpliwości i obawy związane z tym, czy poinformować męża o zaistniałej sytuacji.
To, że Pani kolega cyt.:"nic w tym złego nie widzi" i chce aby Pani milczała to tylko jego perspektywa. Być może to również jego sposób na poradzenie sobie z minionym wydarzeniem. Proszę natomiast nie umniejszać swoim odczuciami i zaufać sobie, ponieważ każda wątpliwość warta jest chwili uwagi. Ma Pani prawo do odczuwania własnych emocji oraz obaw.
Może warto byłoby wspólnie z pomocą specjalisty rozważyć, co w Pani sytuacji byłoby najbardziej optymalnym rozwiązaniem oraz zbadać na ile jest Pani gotowa aby powiedzieć lub nie o tym mężowi oraz wypracować sposób w jaki można przygotować się do takiej rozmowy, jesli zdecyduje się Pani na takie działanie.
Wierzę, że podejmie Pani najlepszą dla siebie decyzję.
Serdecznie pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego!
Szanowna Pani,
Jeżeli da Pani radę powinna Pani umówić się do dobrego psychologa aby przepracować to co się wydarzyło. Przepracować po to by poczuć się możliwie dobrze i nie mówić o tym partnerowi. Przyznanie się do zdrady niczego do związku nie wniesie, raczej go zakończy. Jednak jeśli będzie Pani odczuwała bardzo silne napięcie, osłabienie nastroju, utratę bądź wzrost wagi, brak koncentracji, oznaczać będzie to, że wpada Pani w depresję i wtedy trzeba będzie po pierwsze udać się do lekarza psychiatry, i być może przyznać się partnerowi nawet jeśli oznaczałoby to koniec związku. To lepsze niż poważna depresja, myśli samobójcze itd.
Jeżeli da Pani radę powinna Pani umówić się do dobrego psychologa aby przepracować to co się wydarzyło. Przepracować po to by poczuć się możliwie dobrze i nie mówić o tym partnerowi. Przyznanie się do zdrady niczego do związku nie wniesie, raczej go zakończy. Jednak jeśli będzie Pani odczuwała bardzo silne napięcie, osłabienie nastroju, utratę bądź wzrost wagi, brak koncentracji, oznaczać będzie to, że wpada Pani w depresję i wtedy trzeba będzie po pierwsze udać się do lekarza psychiatry, i być może przyznać się partnerowi nawet jeśli oznaczałoby to koniec związku. To lepsze niż poważna depresja, myśli samobójcze itd.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.