Relacja rodzic -dziecko

A myślała Pani żeby znów żyć na "własny rachunek"?

Z jednej strony dbanie i otaczanie opieką rodzica a z drugiej realizacja swoich planów i potrzeb. Jak wypośrodkować potrzeby swoje i matki dbając o siebie? Kiedy w ostatnim czasie realizowała Pani swoją pasję, zainteresowania? Jak to wpłynęło na Panią i co zmieniło?Zapraszam do kontaktu psychoterapeutycznego.

Witam serdecznie,
To jest bardziej złożona sprawa, ponieważ dotyczy długo trwającej relacji Pani z matką i to, co się dzieje teraz, wynika z całokształtu relacji, która kształtowała się od dzieciństwa. Tak naprawdę więc warto by sięgnąć głębiej i popracować nad Pani relacją z mamą. Na ten moment, warto się zastanowić, na ile w tym momencie mama potrzebuje takiej opieki, czy jest Pani jedyną osobą z rodziny, która może pomóc mamie, czy nie wystarczyło by żeby Pani co jakiś czas przyjeżdżała pomóc. Oczywiście są sytuacje, które wymagają opieki 24 godziny na dobę, ale i w takim przypadku trzeba chronić też siebie, bo bardzo często osoba starsza i chora, zwykle w sposób nieświadomy, manipuluje sytuacją, uważając że jej się wszystko należy z racji choroby - ważne jest więc, by nawet wtedy mówić nie, gdy czujemy że to już nie jest prośba o pomoc, ale próba manipulacji. Jeśli jest Pani trudno poradzić sobie samej z tą sytuacją, warto skorzystać z pomocy terapeutycznej. Pozdrawiam Justyna Wojciechowska

Witam , pomóc można również nie mieszkając z rodzicem. Może warto wziąć pod uwagę przeprowadzkę niedaleko i ograniczenie kontaktu do wizyt np. po zakupy czy w innym konkretnym celu. Nie ma obowiązku mieszkania z rodzicem, to jest decyzja Pani i to Pani może ją zmienić na każdym etapie.

Żeby zobaczyć właściwy kierunek proszę spojrzeć na swoje siły, zasoby, kondycję i możliwości. Jeśli mama miałaby na kimkolwiek móc wisieć, ten ktoś/ to coś musiałoby dysponować ogromną mocą i wytrzymałością, inaczej złamałoby się i zniszczyło siebie oraz samą wiszącą.Odpowiadam paradoksem, bo sądzę, że w tej formule będzie Pani lepiej zobaczyć sens. A więc: aby mogła Pani pomóc jej (pomoc starszemu rodzicowi, a rozumiem, że jest to dla Pani ważne i nie udzielenie pomocy dodatkowo by wzmocniło i tak już silne poczucie winy / surowego wewn, krytyka) musi Pani wzmocnić najpierw siebie, czyli tę gałąź na której ona rzekomo wisi (czyli popracować nad czymś, czego Pani dotąd nie zrobiła, uciekając przed tym/ przed mamą w różne działania alternatywne i w inne miejsca). Jeśli jest Pani z okolic Warszawy, zapraszam do siebie na wizytę, przeprowadzę Panią przez ten proces, jeśli jest Pani z innej części Polski/ świata, proszę poszukać terapeuty, bądź psychologa / psychoterapeuty w pobliżu i jak najszybciej to możliwe zapisać się wizytę. Resztą procesu pokieruje prowadzący terapię. Będzie też z panią konsultował i ustalał kolejny krok tej interwencji kryzysowej, bo niewątpliwie stan, w którym Pani jest należy do przejściowych i kryzysogennych. Powodzenia!