Renta a nerwica lękowa

Witam,
Odnoszę wrażenie, że pytanie to jest motywowane dużą ilością lęku i cierpienia, których pani doświadcza. Dużo tu obaw, ale mało informacji na podstawie których można udzielić merytorycznej odpowiedzi. Jaką konkretnie chorobę rozpoznał u pani psychiatra? Jakie leki pani przyjmowała, jak długo i w jakich dawkach? Decyzję o tym, czy należy zmienić leczenie, czy tylko skorygować dawkę można podjąć wyłącznie po osobistej konsultacji z lekarzem odpowiadającym za aktualne leczenie. Jeśli farmakoterapia nie działa, może warto także rozważyć zgłoszenie się na psychoterapię? Decyzję tę także warto omówić z lekarzem.
Na pytanie o rentę nie da się jednoznacznie odpowiedzieć z dwóch powodów: 1) o jej przyznaniu orzeka lekarz orzecznik ZUS, 2) by się o nią starać należy spełnić określone wymogi formalne, które reguluje odpowiednia ustawa.

Przykro mi, ale jedynym świadczeniem o które może starać się osoba, która nigdy nie pracowała jest renta socjalna- która oznacza całkowitą niezdolność do jakiejkolwiek pracy, przeważnie przyznawana jest osobom upośledzonym umysłowo lub z zaburzeniami rozwojowymi np z autyzmem. Zaburzenia nerwicowe nie są jednostką chorobową która uzasadniałaby przyznanie tego świadczenia rentowego. Poza tym przy orzekaniu bierze się także pod uwagę przebieg procesu chorobowego, długość jego trwania, ilość pobytów szpitalnych w oddziałach całodobowych i dziennych, etc. Niepełny rok leczenia ambulatoryjnego to zbyt krótki okres aby uznać kogoś za długotrwale niezdolnego do pracy. Pozdrawiam.

Witam, odpowiadając na Pani pytania chciałbym na wstępie poruszyć kwestię leczenie zaburzeń lękowych- podstawową metodą leczenie pozostaje psychoterapia, leki mają działanie wyłącznie objawowe. W wielu przypadkach stosuje się obie metody jednocześnie. Jeśli nie podjęła Pani do tej pory próby psychoterapii to bardzo zachęcam. Leczenie zaburzeń lękowych bywa często trudne, niekiedy potrzeba kilku prób psychofarmakoterapii, stosowania dawek leków bliskich maksymalnym lub wyższych, aby udało się przynieść ulgę.
Jeśli chodzi o rentę to mogłaby się Pani starać o rentę socjalną. Warunkiem jej przyznania jest ukończone 18 lat oraz całkowita niezdolność do pracy z powodu niepełnosprawności, która powstała przed 18 rokiem życia lub w trakcie studiów/ nauki w szkole do 25 roku życia. Decyzję wydaje lekarz orzecznik ZUS.
Proponowałbym dokładną diagnostykę psychiatryczną, próbę ustalenia dlaczego leczenie do tej pory nie przynosi efektów. O rencie można pomyśleć zawsze, ale myślę, że jest to opcja ostateczna- jako osobie młodej, stojącej u progu kariery życiowej odradzałbym takie rozwiązania.

To zupełnie niezwykłe by 18- letnia osoba myślała o rencie, zasiłku, odszkodowaniu!! Ciężko będzie zarobić na studia?! A może studia to nie jedyna recepta ma życie?! Zaburzenia nerwicowe i psychosomatyczne to trudne, kłopotliwe objawy/ Ale leczalne! Leków jest wiele a do tego połączenie leków z psychoterapią daje zwykle dobre rezultaty. Więc warto nadal się leczyć. U psychiatry!
A może objawy chcą Ci coś ważnego powiedzieć? Na przykład to, że "idziesz w złym kierunku"? Że nie słuchasz swego ciała, swego JA, a działasz wbrew nim?
Jesteś w niezwykle trudnym okresie życia - przy braku doświadczenia powinnaś wybrać drogę być może na całe życie! Może potrzebny jest przewodnik, mistrz, nauczyciel? Szukaj a nie tylko medykalizuj swoje przeżycia!
Życzę powodzenia!

"Nerwica lękowa" to nie choroba psychiczna a zaburzenie (lub raczej grupa zaburzeń) psychiczne. W leczeniu stosuje się leki ale też psychoterapie. W rokowaniu długoterminowym ( wyleczeniu sprawy ) to drugie jest ważniejsze. Można łączyć obie formy leczenia lecz nie zawsze działa to dobrze. Ważna jest współpraca lekarza i psychoterapeuty( psychoterapeutami są najczęściej psycholodzy, ale niektórzy lekarze psychiatrzy to też psychoterapeuci). Aby dostać rentę trzeba być niezdolnym do pracy. Jeśli dolegliwość to powoduje to możliwe jest dostanie renty - decyduje orzecznik ZUS. W Pani wieku raczej renty socjalnej. Warunkiem jest udokumentowany początek "choroby" przed 18 r.ż. lub w okresie nauki szkolnej. PS: Proponuje przedyskutowanie tego z lekarzem psychiatrą, tak pod kontem dalszej strategi leczenia jak i ew. uprawnień do świadczeń rentowych.

W sytuacji, w której zaczęła Pani chorować przed końcem okresu nauki, jeśli stan zdrowia nie pozwala na dalszą naukę lub pracę, na czas leczenia można się ubiegać o czasową rentę socjalną. Pomocne będzie zaświadczenie od lekarza psychiatry, który Panią prowadzi. Niemniej, nerwica lękowa rzadko pozostaje całkowicie oporna na leczenie - najskuteczniejszym połączeniem jest farmako- i psychoterapia w połączeniu. Życzę powodzenia w leczeniu.

Jest Pani młodą osobą i renta byłaby dla Pani czynnikiem utrwalającym nerwicę. Są leki i ewentualne metody psychoterapeutyczne, które umożliwiają w ciągu 1. do 3. m-cy powrót do pełnego zdrowia. Nie można pozwolić aby nerwica uniemożliwiła Pani realizację planów życiowych.
Pozdrawiam.