Skąd się bierze nerwica natręctw?

Dzień dobry. Opisane objawy mogą być spowodowane zaburzeniami obsesyjno - kompulsywnymi (nerwica natręctw), które składają się z dwóch elementów:
1) obsesji czyli powracających myśli, wyobrażeń lub impulsów, których trudno się pozbyć czy też nimi kierować
2) kompulsji czyli reakcji na obsesyjne myśli, które człowiek czuje się zmuszony wykonywać.
Zaburzenie to ma podłoże lękowe, w którym kompulsje stanowią rytuał obniżający napięcie. Z czasem może one przybrać formę tzw. „błędnego koła” natrętnych myśli i czynności. O zaburzeniach obsesyjno - kompulsywnych możemy mówić wtedy, gdy objawy są nasilone się w takim stopniu, że znacząco upośledzają codzienne funkcjonowanie. Mogą one nasilać się pod wpływem stresu. W ścisłym związku z tym zaburzeniem pozostaje również depresja. Często obsesje i depresja kliniczna występują u tej samej osoby. Wśród przyczyn powstawania tego zaburzenia wymienia się genetykę, uwarunkowania biologiczne takie jak nadwrażliwość na endogenną serotoninę czy też specyficzne funkcjonowanie mózgu, a także doświadczenia oraz urazy z przeszłości. Ze względu na wieloczynnikową etiologię każdy przypadek trzeba rozpatrywać indywidualnie. Przy diagnozie należałoby wziąć pod uwagę również cechy osobowości np. anankastycznej charakteryzującej się trwałym wzorcem dążenia do doskonałości zdominowanym dbałością o porządek, perfekcjonizmem oraz kontrolą, kosztem elastyczności, otwartości i efektywności. Często takie osoby są niezadowolone z własnych osiągnięć pomimo świetnych wyników. Mają wysokie wymagania zarówno wobec siebie jak i innych.
Ze względu na złożoność omawianych problemów oraz małą ilość informacji zwartych w opisie myślę, że najlepszym rozwiązaniem byłaby wizyta Taty u klinicysty w celu postawienia diagnozy i rozpoczęcia ewentualnego leczenia.

Pozdrawiam serdecznie
Ameera Ibrahim

Nie da się w pełni odpowiedzieć na pytanie : skąd biorą się zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (w skrócie OCD )?.Prawdopodobnie wpływ ma wiele czynników: genetyka, biologia, wychowanie ( np. zbyt surowe, nakazowo-zakazowe, deficyt opieki rodzicielskiej), przewlekły stres, urazy z przeszłości, uwarunkowania społeczne, wewnętrzne konflikty. OCD jest trudne dla samego chorego jak i jego otoczenia, jednak pomimo "męczących objawów" pacjent wstydzi się prosić o pomoc. objawy OCD (obsesje - myśli i kompulsje -zachowania) mają to do siebie, że wzajemnie się wzmacniają i utrwalają. Z biegiem czasu tworząc błędne koło trudne do zatrzymania. Pacjent aby poradzić sobie z przykrymi objawami tj. natrętnymi myślami i lękiem chce je zredukować i poddaje się rytuałom np. sprzątania, mycia rak itp. co na chwile redukuje lęk a w konsekwencji prowadzi do pogłębienia jego wyjściowego poziomu itd.. Na tego typu zaburzenia bardzo dobrze działa terapia behawioralno- poznawcza. Terapeuta uświadamia pacjentowi mechanizm błędnego kola OCD a następnie wspólnie wypracowują strategię zatrzymania go i rezygnacji z rytuałów. Trochę to trwa ale warto spróbować. Dodatkowo psychoterapia jest często łączona z farmakoterapią co wzmacnia jej efekty i zapobiega powikłaniom np. depresji.
Pozdrawiam. A. J.

Dzień dobry.
Objawy niekoniecznie muszą wskazywać na zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (dawniej nazywane nerwicą natręctw). Mogą być to inne zaburzenia lub konstrukcja osobowości np. osobowość anankastyczna. Nie pokuszę się jednak o diagnozęTaty na podstawie tak skromnych danych.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne nie doczekało się jeszcze jasnego wyjaśnienia co do powstawania. Przypuszcza się, że w dużej części odpowiadają za nie geny, nieprawidłowe działanie niektórych obszarów w mózgu a także wydarzenia z dzieciństwa czy dorastania. Objawy często nasilają się w momencie przeżywanego stresu, ale ich przebieg z czasem się pogłębia. Niestety są zazwyczaj bardzo uciążliwe nie tylko dla chorego, jak i jego otoczenia.
W leczeniu zazwyczaj stosuje się psychoterapię, wydaje się, że najlepiej działają metody stosowane w terapii poznawczo-behawioralnej. Pracuje się w niej nie tylko na objawach (ucząc pacjenta odpowiednich reakcji na przymus) jak i zmieniając myślenie o sytuacji.

Witam Panią,
niestety jest bardzo wiele możliwych powodów nerwicy natręctw. Zaburzenie to wywodzi się z grupy zaburzeń lękowych i wiąże się z lękiem. Na ogół osoby chorujące na nerwice natręctw mają lęk przed utratą poczucia kontroli oraz lęk przed porażką, brakiem doskonałości. Niestety nie leczona nasila się, wywołuje coraz większe spustoszenie w życiu osoby chorującej, gdyż natręctwa zajmują zbyt dużą ilość czasu. Zalecałabym konsultację psychiatryczną w sytuacji, którą Pani przedstawiła, w celu postawienia diagnozy, znalezienia przyczyn problemu.
Pozdrawiam A. Pacia

Istnieje kilka prawdopodobnych przyczyn zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, od teorii związanej z nieprawidłowym funkcjonowaniem mózgu, poprzez występowanie silnych cech związanych z perfekcjonizmem (natręctwa jako kara za niepowodzenia), silnie kontrolujący styl wychowania oraz unikająco-lękowy typ przywiązania dziecka do ważnej osoby, aż do fiksacji edypalnej lub masochistycznej, w której natręctwa rozumiane sa jako obrona przed lękiem. Nie ma jednak jednej, jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, dlaczego u danej osoby rozwinęły się zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, próby dotarcia do tej tajemnicy mają miejsce w drodze psychoterapii.

Nerwica natręctw bardziej jest przymusem wykonywania jaichś czynności lub ich sekwencji (np. przymus mycia rąk, po kilkadziesiąt razy w ciągu dnia, przymus odpowiedniego ścielenia łóżka...) i często ma podłoże neuologiczne. W opisie zachowań Pana taty dominuje bardziej chęć kontroli. Być może związana jest z lękiem przed nieprzewidywalnością świata, może z chęcią wywierania wpływu, może z brakiem poczucia bezpieczeństwa. Może być też przejawem nerwicy natręctw. Proponuje wizytę u lekarza klinicysty neurologa lub psychiatry w celu potwierdzenia ub wykluczenia pana podejrzeń i rozpoczęcie psychoterapii.
Pozdrawiam Elżbieta Byzdra - Rafa

Witam serdecznie, z pewnością trudno jest funkcjonować z taką osobą. Nerwica natręctw bierze się zwykle z bardzo wysokiego poziomu lęku, często w ogóle nieuświadomionego. Istotą jest pewien przymus wewnętrzny, któremu osoba się podporządkowuje, A czy tata widzi w tym problem? Czy tata myślał o leczeniu. Nerwicę leczy się za pomocą terapii, a także farmakologiczne. Serdecznie pozdrawiam i zapraszam

Najczęściej z doświadczeń dzieciństwa albo nawet okresu prenatalnego. Pytanie - komu to bardziej przeszkadza? Może to być tylko kwestia temperamentu, osobowości, a może to wyuczony sposób regulowania emocji, radzenia sobie np. z lękiem. Tyle mogę powiedzieć, jednak diagnozowanie bliskich i to bez ich wiedzy, przez internet, nie jest etycznym i konstruktywnym rozwiązaniem.

Objawy nerwicowe pojawiają się u osób podatnych na skutek trudnych przeżyć. Trudno coś powiedzieć na podstawie tak krótkiego opisu, ale te objawy niekoniecznie są wynikiem nerwicy natręctw. Najbardziej charakterystycznym objawem takiej nerwicy jest przymus powtarzania jakiejś czynności np. ciągłe mycie rąk.

Witam Panią. Każdy rodzaj nerwicy jest zaburzeniem o podłożu lękowym, mówić prościej Pani Tato czuje się komfortowo, nie odczuwa niepokoju, gdy jest porządek. Nie ma w tym nic złego do momentu gdy owa chęć utrzymania czystości nie przybiera tak silnego natężenia, że przeszkadza w normalnym funkcjonowaniu owej osobie jak i jego otoczeniu. Jeśli tak jest to mamy do czynienia z nerwicą. Tak jak większość zaburzeń psychicznych ma swoje podłożę zarówno genetyczne jak i środowiskowe, można by się kłócić o udział procentowy tych dwóch elementów, w całościowym obrazie zaburzenia.

Pozdrawiam
Psycholog
Adrian Szafrański

Dzień dobry. Pytanie, czy pedantyzm taty dla niego samego jest problemem? Jedni lubią porządek inni odnajdują się chaosie, ważne jest, na ile im samym utrudnia to normalne funkcjonowanie. Pozdrawiam