Stan psychiczny w ciąży i despotyczny mąż - co robić?

Zachęcam do wizyty u psychologa. Wspólnie zdefiniujecie problem. Będzie Pani miała okazje do opowiedzenia o swoich trudnościach i na pewno da wskazówki co robic dalej. Pozdrawiam. Lidia Tkaczyk

Witam. Z opisu wynika, że Pani sytuacja jest jest trudna a Pani nie ma pomysłu jak sobie z nią poradzić. Brak kontaktów z innymi ludźmi, z rodziną pogłębia Pani poczucie bezradności.Sugeruję Pani rozmowę z psychologiem, który pomoże ocenić sytuację i podjąć właściwe działania.
Pozdrawiam

Droga Pani, ciąża to okres podwyższonej wrażliwości i zmienność nastroju, która jest uwarunkowana zmianami hormonalnymi. Oczekiwanie na dziecko to wiele niepewności a nawet lęku zarówno po stronie mamy jak i przyszłego taty. Każdy może to przeżywać inaczej. Nie podlega jednak żadnej wątpliwości, że kobieta w tym nowym dla niej stanie psychofizycznym ma uzasadnioną potrzebę być zaopiekowaną i zrozumianą. Jeśli mąż często jest poza domem, to Pani nie może być sama. Kontakty z mamą są Pani bardzo potrzebne i mąż nie ma prawa ich Pani ograniczać ani decydować za Panią w tej kwestii. Proszę spróbować z mężem rozmawiać o swoich potrzebach. Czasem warto skorzystać z pomocy psychologa, który w bezstronnej rozmowie może pomóc obojgu Państwu wzajemnie zrozumieć swoje potrzeby i obawy. Szantaż jest szkodliwym dla wszystkich sposobem radzenia sobie z sytuacją. A możliwość skorzystania z pomocy babci zawsze jest dla świeżo upieczonych rodziców bardzo cennym wsparciem. Priorytetem jest Pani dobry stan emocjonalny, co jest ważne również dla prawidłowego rozwoju dziecka. Jeśli Pani samopoczucie się pogarsza, proszę pomyśleć o zgłoszeniu się do terapeuty w Pani miejscu zamieszkania.
Życzę wytrwałości i sił do zatroszczenia się o siebie :)

Ciążą to wyjątkowy stan zarówno dla kobiety jak i dla mężczyzny. Chwiejność nastrojów, płaczliwość czy też przygnębienie to u kobiet często normatywne stany, związane z niepokojami i lękami dotyczącymi zmian jakie nadchodzą. Odczucia te dotyczą zarówno kobiet jak i mężczyzn, choć mężczyźni w obliczu kryzysu często sięgają do wycofania i złości rozładowując ją głównie poprzez pracę. Potrzeby emocjonalne niemniej jednak nie znikają, a wręcz przeciwnie, domagają się realizacji pod rygorem przeżywania coraz większej frustracji. Brak komunikacji który stopniowo się pogłębia jest mało sprzyjający. Kiedy w małżeństwie pojawia się dziecko, konstytuuje się rodzina. To niezwykła zmiana wymagająca gotowości i otwartości na nowe doświadczenia. Ostatnia rzecz jakiej wtedy potrzeba to odwracanie się małżonków od siebie. Myślę że najważniejszym w Pani sytuacji jest odnajdowanie w sobie siły do podejmowania próby nawiązania kontaktu z mężem. Rozmawiania o tym, czego wspólnie potrzebujecie aby przetrwać trudne chwile oraz wasza wspólna orientacja na siebie samych jako najważniejsze osoby dla siebie i dziecka które wkrótce się pojawi. Jeżeli jednak podejmowane próby nawiązywania kontaktu okażą się nieskuteczne, być może warto byłoby rozważyć skorzystanie z pomocy psychologa lub psychoterapeuty. Często daje to pozytywny efekt. Niekiedy bycie w centrum problemu zawęża pole widzenia.
Życzę wszystkiego dobrego i pozdrawiam, W.K.

Państwa życie się zmienia - spodziewa się Pani dziecka. Pytanie - czy wcześniej było lepiej?Co może Pani teraz zrobić? Porozmawiać z mężem o sytuacji, starając się opanować emocje. Porozmawiać o Państwa sytuacji na terapii małżeńskiej, korzystając ze wsparcie terapeuty. Jeżeli to niemożliwe, porozmawiać o sytuacji na terapii indywidualnej. Niepokojące są próby odcięcia Pani od kontaktu z matką, brzmi to przemocowo.

Witam, z chęcią pomogę, jednak nie zajmuję się radzeniem. Jeśli ma Pani siłę i ochotę przyjrzeć się swoim emocjom i regulującym je obecnie mechanizmom / zachowaniom zapraszam na konsultację do siebie. Doskonale Panią rozumiem, gdyż jeszcze kilka miesięcy temu sama byłam w ciąży i borykałam się z podobnymi huśtawkami nastrojów oraz unikami najbliższych. Niezależnie od decyzji serdecznie Panią pozdrawiam i przytulam!