Strach przed wyjazdami

Witam! po przeczytaniu Twojego pytania nasuwa mi się kilka myśli, którymi chciałbym się z Tobą podzielić. Po pierwsze jesteś w wieku 17 lat a to jest taki moment w życiu, że jeszcze jest się trochę dzieckiem a jednocześnie trochę dorosłym. Jest to czas w życiu, w którym być może chciało by się już powoli myśleć o tym aby się usamodzielniać, wyruszać i zdobywać w świat a z drugiej strony chciało by się być jeszcze dzieckiem, które może czuć się bezpiecznie we własnym domu z rodziną. Te dwie potrzeby: niezależności i bezpieczeństwa dochodzą silnie do głosu i może pojawiać się konflikt, którą z nich wybrać. Z rozwojowego punktu widzenia warto próbować realizować potrzebą niezależności w miarę bezpieczny sposób. Ważną rzeczą jest to by mieć wsparcie innych w tym wychodzeniu na zewnątrz. Ważna jest tu rola rodzica, który czasami chcąc ochronić własne dziecko będzie próbował zatrzymać je jakoś w domu, przelewając na dziecko swoje obawy, które z czasem mogą stać się naszymi lękami. Oczywiście nie znam dokładnie Twojej historii i relacji z rodzicami więc to co napisałem jest jedynie hipotezą, którą warto być może rozważyć. Z pewnością konsultacja psychologiczna pozwoliła by na dokładniejsze przyjrzenie się trudności o której piszesz. Pozdrawiam!

Witam,
Cieszę się, że szukasz pomocy i chcesz zmiany, to dobry znak i słuszna droga. Piszesz o różnych sprawach, być może one się ze sobą wiążą. Wyobrażam sobie, że trudno może być Ci czerpać radość z życia i przebywania z ludźmi jeśli doświadczasz często lęku, smutku, zaburzeń snu. Być może masz jakiś rodzaj trudności w relacjach z ludźmi a może wahania dotyczące własnej wartości. Może to być też inna sprawa, z listu nie da się wywnioskować bliżej co to za kłopot.
Pomóc sobie możesz udając się do psychoterapeuty. W związku z tym że jesteś niepełnoletni, to potrzebna też będzie pisemna zgoda rodziców na takie wizyty.
Razem ze specjalistą będziecie mogli przyjrzeć się bliżej na czym Twój problem polega i szukać rozwiązania abyś mógł w pełni korzystać z życia. Psychoterapeuta jest zobowiązany do zachowania tajemnicy tematów spotkań z Tobą, również przed rodzicami. Możesz szukać psychoterapeuty prywatnie lub też bezpłatnie: w ramach NFZ (potrzebne skierowanie od lekarza), poradni psychologiczno-pedagogicznej czy stowarzyszeń, fundacji które czasem taką pomoc oferują.
Gorąco zachęcam Cię do znalezienia i skorzystania z psychoterapii (psychoterapeuta i psycholog to różne zawody, różnice opisuję w mojej wizytówce). To moim zdaniem dobra droga do pokonania problemów z którymi się borykasz, znalezienia równowagi i radości. Jesteś młodym człowiekiem i warto abyś żył pełnią życia.
Pozdrawiam,
Agnieszka Złotowska

Witam, niestety nie pracuję z osobami niepełnoletnimi. Proszę poszukać psychologa dziecięcego - w szkole powinien być psycholog, albo jeśli nie ma go na etatacie to na pewno jest pedagog szkolny i on powinien przekazać kontakt do poradni psychologiczno-pedagogicznej.

Adam Zawielak
#psychologpoznan
#psychoterapeutapoznan

Witam,

Pana objawy mogą wskazywać na zaburzenia lękowe, ale nie jestem w stanie tego stwierdzić po jednym mailu - nie prowadzę też terapii przez internet. Proponuje wizytę u psychologa/psychoterapeuty i ewentualne podjęcie psychoterapii. Samemu - jak Pani widzi - raczej sobie z tym nie poradzi.

Pozdrawiam.
Adam Zajączkowski

Witam.
Pana problem jest dość złożony. Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na Pańskie pytanie.
Dobrze było by udać się do specjalisty, polecam terapie poznawczo-behawioralną RTZ. Działa szybko, skutecznie i na całe życie.
Pozdrawiam

Witam. Wydaje mi się, że w Pana przypadku dobrym krokiem będzie wizyta u psychologa/psychoterapeuty. Może Pan skorzystać z usług w ramach NFZ lub poszukać kogoś w swojej okolicy kto przyjmuje w prywatnym gabinecie. Pozdrawiam

Dzień dobry,
popracowanie nad tym z terapeutą poznawczo-behawioralnym najprawdopodobniej by Panu pomogło. Tego rodzaju terpia lęku ma wysoką skuteczność potwierdzoną licznymi badaniami. Można zrozumieć, z czego to się bierze i nauczyć się radzić sobie z tymi lękami. Trzymam kciuki i pozdrawiam!

Witam:) Musi być Ci ciężko, pewno masz już dość i chcesz zmienić w swoim życiu nie tylko te sytuacje ale i wiele innych. Niestety masz jeszcze 17 lat i na korzystanie z pomocy psychologicznej potrzebujesz zgody rodzica(opiekuna prawnego). Piszę "niestety", bo jesteś w okresie separowania sie, szukanie własnej drogi i sposobów na radzenie sobie, o czym świadczy fakt, ze poszukujesz odpowiedzi na pytanie jak sobie pomóc samodzielnie, indywidualnie- a jednak będziesz musiał powiedzieć rodzicowi, że chcesz skorzystać z pomocy. Masz jednak prawo do tego, by treść spotkań była objęta tajemnicą; gdziekolwiek byś korzystal z pomocy, czy w placówce publicznej takiej jak poradnia psychologiczna, czy w gabinecie prywatnym. Terapeuta, czy psycholog pokieruje na spotkaniu rozmową, myślę, że pewno masz jakieś doświadczenia w tym obszarze? Jka sobie pomóc? Zdecydować się na pracę nad sobą, to wyzwanie. Powodzenia, lęk przed porażką itd może zniechęcać, pomysl, że terapeuta, psycholog to też człowiek i za każdym razem rozpoczyna spotkanie z nową osobą jak podróż w nieznane, ale ma ze sobą w walizce niezbędne do podróży przedmioty, przybory, no i pewne doświadczenie:)

Witam, przede wszystkim powinieneś opowiedzieć o tym Twoim opiekunom prawnym/ rodzicom. Te lęki mogą być objawami problemów rozwojowych, opisem cech osobowości, ale także symptomami deficytów itp. Jeśli czujesz dyskomfort i chcesz pomocy, powinieneś wybrać się na konsultację do psychologa, ale jako że jesteś jeszcze niepełnoletni, musi wyrazić na to zgodę opiekun prawny. Wystarczy, że Cię zaprowadzi na takie spotkanie, przedstawi, a potem opuści gabinet. Psycholog zagwarantuje Ci intymność relacji, jeśli nie będziesz sobie życzył, nie udostępni żadnej wiedzy rodzicom, poza wynikiem konsultacji/ diagnozą, bo by Ci pomóc, będę zobowiązania z Tobą i psychologiem współpracować. Głowa do góry: z lękami też da się żyć! Pod warunkiem, że otaczający nas świat jest przyjaznym miejscem. Być może Twoje lęki wynikają też z modelu wychowania przez rodziców i ich własnych przekonań, które Ci przekazali (np: "świat jest wymagający i Cię nie zaakceptuje, jak będziesz w czymś kiepski") - wtedy przydatna jest też konsultacja z rodzicami. Powodzenia!