superwizor

Dziękuję za zaufanie,
Słusznie napisano we wstępie odnośnie definicji i obszaru superwizji.
Odpowiadając na pytania:
1. Uważam, że z perspektywy pacjanta/klienta najlepiej aby mieć zaufanie do swojego profesjonalnego terapeuty, który sam w związku z profesjonalizmem wie co ma robić odnośnie skorzystania z superwizji.
2. Terapeuta owszem postrzegacie swojego superwizora jako autorytet, który dba o jakość i standardy w pracy psychoterapeutycznej z pacjentami ale i o zdrowie psychiczne terapeuty również i nie tylko.
Pozdrawiam

Superwizor to wspomaganie dla psychoterapeuty. Klient/pacjent może zdecydować się na terapię u kogoś kto ma uprawnienia superwizorskie, ale aby otrzymać wysoką jakość psychoterapii nie jest to warunek konieczny. Dla mnie superwizorzy to autorytety w swojej dziedzinie, ze wskazówek których mogę skorzystać w swojej pracy. Są to też osoby, które bardzo cenię jako ludzi i otrzymuję w zamian to samo z ich strony. Nigdy nie czułam się kontrolowana przez swoich superwizorów. Współpraca z nimi zawsze oznaczała dla mnie możliwość obiektywnego spojrzenia na problem zawodowy, możliwość poszerzenia własnej perspektywy oraz kształcenia się u kogoś bardziej doświadczonego. Dla klienta/pacjenta superwizor to taki sam psychoterapeuta, jak inni. Pozdrawiam serdecznie

Pierwsze słyszę, że supervisor kształci i sprawuje nadzor merytoryczny. Nie wiem gdzie Pan/Pani coś takiego wyczytał/a. Sam byłem przez kilka lat supervisorem w Niemczech.
Ponieważ praca terapeuty jest ciężka ze względu na to, że ma do czynienia wyłącznie z
osobami z problemami psychicznymi i życiowymi a także narażany jest na różnego rodzaju projekcje, stres, emocje mimo, że założeniem jest ich brak , chłodna analiza iitd. Nic dziwnego że może dojść po pewnym czasie do przeciążenia psychicznego u psychoterapeuty, a także powstania wątpliwości co do sensu własnej pracy. Przeciążenie stresem, trudności z zachowaniem dystansu do problemów pacjenta, brak odpowiedniej więzi z pacjentem to wszystko wyznacza porę udania się na superwizję. W uproszczeniu to psychoterapeuta przychodzi do psychoterapeuty bo stwierdził u siebie problem. Są tacy, którzy robię to właśnie wtedy, są tacy co chodzą regularnie co dwa lata aby się "oczyścić" i tacy co nie chodzą nigdy.
Myślę, że jest Pani/Pan dziennikarką lub przedstawicielką jakiegoś portalu psychologicznego i chce Pani napisać artykuł czy pracę na ten temat. W takim przypadku nie zgadzam się na cytowanie mnie w tych publikacjach.
Pozdrawiam miło

Witam serdecznie, wg mnie z punktu widzenia Pacjenta - najważniejsza jest relacja Pacjenta z terapeutą i to czy efekty terapia przynosi. Ważna jest certyfikacja, ale to czy psychoterapeuta jest superwizorem, czy dla Pacjenta to jest tak ważne - wg mnie nie aż istotne jak dobra relacja. Natomiast superwizor przede wszystkim ważny jest dla psychoterapeuty. Serdecznie pozdrawiam

Nie będę się w tym miejscu wdawała w tego typu autotematyczne dywagacje. To miejsce nie temu ma służyć. Pozdrawiam

Witam,
superwizor oprócz wymienionych przez funkcji pomaga terapeucie odkryć jego nieświadome reakcje lub działania, które oddziałują na proces terapeutyczny. Warto zwrócić uwagę, że superwizor, tak jak każdy człowiek też ma część nieświadomą i również potrzebuje kogoś, kto pomoże mu ją odkryć. Dla wielu terapeutów superwizor jest autorytetem, ponieważ jest doświadczony, uważny, empatyczny, wspierający, i w tym znaczeniu kontrolujący.
Co do wyboru terapeuty, u każdego pacjenta/klienta będzie trochę inaczej. Sprzyjająca terapii będzie sytuacja w której osoba będzie sądziła, że jest w stanie zajmować się swoimi problemami w obecności wybranego przez siebie terapeuty. Jeśli do tego celu potrzebuje superwizora, warto poszukać kogoś takiego, tym bardziej, że powodzenia procesu terapeutycznego zależy, między innymi, od kwalifikacji terapeuty. Samo poszukiwanie kogoś, kto jest szczególnie doświadczony może być istotne i w trakcie terapii będzie szansa odkrycia, jakie potrzeby osoba zaspokaja w ten sposób.
Pozdrawiam, Beata Szulik-Bomba

Witam, trudno udzielić jednoznacznej odpowiedzi na pierwsze pytanie. Proces terapeutyczny i jego rezultaty rozumiane jako realizowanie założonych celów są zależne nie tylko od wiedzy i doświadczenia terapeuty (czy też certyfikowanego superwizora), lecz również m.in. od charakteru trudności klienta, cech osobowościowych, zarówno terapeuty, jak i klienta oraz zbudowanej pomiędzy nimi relacji. Niekoniecznie musi tak być, że większe doświadczenie i większy zasób wiedzy terapeuty - superwizora gwarantują sukces w terapii. Może się okazać, że terapeuta "młodszy stażem" zbuduje z nami taką relację, która pozwoli na bezpieczne poszukiwanie rozwiązań problemów i trudności. Warto jednak zawsze szukać terapii u psychoterapeutów, którzy pracują "pod superwizją" (terapeuci - superwizorzy też powinni superwizować swoją pracę psychoterapeutyczną). Odpowiadając na drugie pytanie, superwizor pomaga nie tylko merytorycznie (podpowiadając technikę pracy, czy też pokazując inny sposób patrzenia na problem klienta), lecz również wspiera w radzeniu sobie z trudnościami w relacji terapeutycznej. Zatem pomaga dbać nie tylko o jakość i standardy pracy terapeutycznej (czyli o bezpieczeństwo klienta), lecz również o komfort i dobrostan samego terapeuty. Z poważaniem Justyna Krupa-Burkiewicz

1. Poszukując dla siebie terapeuty, nie kierowałabym się tym, czy jest on jednocześnie superwizorem, ale upewniłabym się, że terapeuta wybrany przeze mnie pracuje pod superwizją. Jeśli terapeuta jest jednocześnie superwizorem, to z pewnością ma duże doświadczenie i wiedzę, ale jednocześnie znacznie trudniej jest się do takiej osoby dostać, bo swój czas dzieli ona - jeśli w ogóle prowadzi praktykę psychoterapeutyczną - pomiędzy pacjentów/klientów i swoich kolegów, których superwizuje.
2. Jeśli pracuje się w zawodzie psychoterapeuty, konieczna jest współpraca z superwizorem przede wszystkim po to, żeby rozszerzyć własną perspektywę odbioru pacjenta/klienta. Rozmowę z superwizorem porównałabym do przejrzenia się w lustrze: mogę wówczas zobaczyć, co jest OK, co trzeba poprawić lub zupełnie zmienić. Kiedy jest się na początku drogi zawodowej, wówczas superwizor z pewnością jest autorytetem. W miarę nabierania doświadczenia, superwizora - ja przynajmniej - trakturę jak partnera, z którym konsultuję swoją pracę przede wszystkim po to, żeby w jak najlepszy sposób pomóc pacjentowi/klientowi.

Dzień dobry,
dobrze ujęta definicja superwizora w opisie sytuacji,
odnośnie 1)niekoniecznie najwyżej cenieni superwizorzy są najlepsi w pracy bezpośredno z pacjentem, niech pacjent zadecyduje indywidualnie
2) superwizja to dbałość o standardy własnego warsztatu pracy psychoterapeuty i dobrze jest miec osobę zaufanego i doświadczonego terapeuty- superwizora pracującego w nurcie który się samemu reprezentuje a wtedy nie będzie to kontrola a pomoc i wsparcie zarówno w procesie weryfikacji hipotez nt. pacjenta jak i planowaniu pracy terapeutycznej z nim a potem na kolejnych etapach procesu - rewizja tychże poglądów
Pozdrawiam

Witam
Postaram się podzielić moimi spostrzeżeniami
1. Certyfikowany superwizor posiada umiejętności i doświadczenie, które zostały zweryfikowane w procesie certyfikacji. Wymogi PTP są ściśle określone. Z pewnością są to kwestie które są korzystne dla klientów, dają zaufanie do kompetencji psychologa.
2. Moich superwizorów postrzegam jako oparcie. Cenię sobie w moim obecnym superwizorze fakt, że posiada nie tylko wiedzę, doświadczenie i umiejętności, ale także jego postawa świadczy o wartościach które są dla mnie ważne: szacunku i akceptacji. Superwizja to dla mnie okazja nabrania nowej perspektywy i energii do pracy z klientami, a nie element kontrolny. To chwila na rozwój własnych umiejętności terapeutycznych, nie traktuję jej sprawozdanie z jakości wykonanej pracy.

1. Z perspektywy klienta ważne jest by terapeuta superwizował swoją pracę. Terapeuta sam będąc superwizorem nie jest wolny od trudności pracy z klientem. Zatem etyczne jest gdy tę pracę superwizuje u bardziej doświadczonego superwizora.
2. Dla mnie superwizor jest autorytetem. Potrzebuję od niego wsparcia w trudnościach i zdecydowanej korekty w przypadku moich pomyłek.