Syn 1,5 roku temu zachorował na cukrzycę typu 1
7
odpowiedzi
Witam. Bardzo nurtuje mnie pytanie, czy powinniśmy pójść z synem do psychologa, aby mu pomóc w akceptacji cukrzycy. Wydaje mi się, że pierwszy kryzys mamy za sobą, ale nie jestem przekonana , czy "w środku" syn na pewno się już "unormował". Ma 7 lat. Całkiem nie dawno powiedział "czemu mnie Bóg tak ukarał z tą cukrzycą?". Nie wziął takich sformułowań nai ode mnie , ani od męża, dalecy jesteśmy od takich sformułowań, przyznam że nadgorliwego katolicyzmu w domu też nie ma. Cały czas jestem wewnętrznie rozerwana między myślą, że nie ma sensu dodatkowo dziecko stresować psychologiem , a myślą, że może jemu jednak trzeba pomóc... Nie chcę przegapić tego momentu i ocknąć się , jak syn będzie w depresji. Mam obawy, a czasem wyrzuty, ze może zbyt późno w ogóle pomyślałam o pomocy specjalisty - pół roku po zachorowaniu syn bardzo zainteresował się umieraniem... Ale wtedy my wszyscy jeszcze dopiero się oswajaliśmy z całą sytuacją. Aktualnie chorobę (rzadko używam tego słowa) traktujemy bardziej na porządku dziennym, ja dopiero teraz jestem na etapie szukania rozwiązań, zgłębiania tematu. Nie chcę tylko , by na pozór uspokojone emocje, skrywały w synu być może wielki problem. Może my wszyscy jakoś zepchnęliśmy rozmowy o cukrzycy do kąta, a skupiliśmy się na leczeniu. Proszę doradzić, co powinnam zrobić.
Witam serdecznie,
Zdecydowanie jeśli pojawiają sie niepokojące objawy u tak małego dziecka, warto pomysleć o zdiagnozowaniu. Jeśli okaze sie, ze nie ma żadnych zaburzeń emocjonalnych to bedzie Pani spokojniejsza. Jeśli okaze sie ze cos sie dzieje, to szybko bedzie można zaradzić. Diagnostyka to raczej rozmowa, w przyjemnej atmosferze.
Pozdrawiam.
Zdecydowanie jeśli pojawiają sie niepokojące objawy u tak małego dziecka, warto pomysleć o zdiagnozowaniu. Jeśli okaze sie, ze nie ma żadnych zaburzeń emocjonalnych to bedzie Pani spokojniejsza. Jeśli okaze sie ze cos sie dzieje, to szybko bedzie można zaradzić. Diagnostyka to raczej rozmowa, w przyjemnej atmosferze.
Pozdrawiam.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Zasada jest taka że zdrowe dzieci się wychowuje a nie terapeutyzuje. Jeśli jednak widzi Pani niepokojące symptomy proszę poszukać dobrego psychoterapeuty dziecięcego. On doradzi co robić.
Sugeruję pójść do psychologa dziecięcego bez syna. Dzieci miewają lęki związane z chorobą, które osobie dorosłej nie przyszłyby do głowy. Warto zasięgnąć porady, aby Państwo wiedzieli, na co zwracać uwagę i jak rozmawiać z synkiem, by uśmierzać jego lęki.
Witam, Nie wiadomo, w jaki sposób taka wizyta u psychologa zostałaby odebrana przez synka. Z pewnością bezpieczniejsza byłaby konsultacja u psychologa jedynie Pani i męża, po to by ewentualnie upewnić się, jak jeszcze można ułatwić proces godzenia się z chorobą u syna.Pozdrawiam serdecznie i zapraszam. Gabriela Lewicka-Śliwa
Witam, cukrzyca jest chorobą, która wymusza na dziecku bardzo wiele zmian. Tak młody człowiek ma problem, aby te zmiany zrozumieć i zaakceptować. Zauważa, że jego funkcjonowanie różni się od życia rówieśników. Z tego powodu z pewnością doświadcza wiele obaw, zachwiane zostaje jego poczucie bezpieczeństwa. Zrozumiałe jest, że w pierwszym okresie choroby, musieliście Państwo skupić się na leczeniu i nie szukaliście opieki psychologa. Jeśli natomiast zauważacie, że syn jest niespokojny i ma trudność w pogodzeniu się z sytuacją, warto umówić się na konsultację do psychologa lub psychoterapeuty. Dzieci w tym wieku zazwyczaj spostrzegają specjalistę jak przyjaciela, a spotkania nie łączą się ze stresem (polegają na zabawie i rozmowie). Jeśli psycholog uzna, że jest potrzeba terapii, warto skorzystać. Jeśli okaże się, że syn radzi sobie dobrze z chorobą, będziecie spokojniejsi.
Pozdrawiam!
Pozdrawiam!
Witam, jak najbardziej proszę zgłosić się do psychologa
Witam.
Przepraszam, że tak długo musiała Pani czekać na odpowiedź.
Rozumiem, że martwi się Pani o syna i obawa się aby choroba nie odcisnęła na jego psychice dodatkowego piętna. To, że chłopiec interesuje się chorobą, a nawet śmiercią nie jest niczym niezwykłym , ważne jest aby był ktoś taki, kto w sposób dostosowany do wieku dziecka będzie umiał mu to wszystko tłumaczyć . Zastanawia mnie jak nazywacie chorobę skoro nie pada wyraz "choroba"; czy dziecko nadało chorobie jakąś własną nazwę, którą się posługuje ( co ułatwia oswojenie choroby)?
Jeśli podążyć za pytaniem syna "czemu mnie Bóg tak ukarał z tą cukrzycą?" należało by się zastanowić czy on nie znalazł sobie jakiś przyczyn, za które może być ukarany (np. że był niegrzeczny, albo stłukł wazon) dla nas dorosłych może wydawać się to śmieszne ale u dziecka może zakiełkować taka myśl.
Jeśli chodzi o rozstrzygnięcie pytania czy dziecko/rodzice powinno skorzystać z pomocy psychologa odpowiedź brzmi, że jest to wskazane. W przypadku tak małych dzieci stosuje się różne techniki pomagające im w uwalnianiu i nazywaniu emocji np. psychorysunek, ale jednocześnie spotkania z rodzicami i edukowanie ich jak mają postępować w danej stacji.
Przepraszam, że tak długo musiała Pani czekać na odpowiedź.
Rozumiem, że martwi się Pani o syna i obawa się aby choroba nie odcisnęła na jego psychice dodatkowego piętna. To, że chłopiec interesuje się chorobą, a nawet śmiercią nie jest niczym niezwykłym , ważne jest aby był ktoś taki, kto w sposób dostosowany do wieku dziecka będzie umiał mu to wszystko tłumaczyć . Zastanawia mnie jak nazywacie chorobę skoro nie pada wyraz "choroba"; czy dziecko nadało chorobie jakąś własną nazwę, którą się posługuje ( co ułatwia oswojenie choroby)?
Jeśli podążyć za pytaniem syna "czemu mnie Bóg tak ukarał z tą cukrzycą?" należało by się zastanowić czy on nie znalazł sobie jakiś przyczyn, za które może być ukarany (np. że był niegrzeczny, albo stłukł wazon) dla nas dorosłych może wydawać się to śmieszne ale u dziecka może zakiełkować taka myśl.
Jeśli chodzi o rozstrzygnięcie pytania czy dziecko/rodzice powinno skorzystać z pomocy psychologa odpowiedź brzmi, że jest to wskazane. W przypadku tak małych dzieci stosuje się różne techniki pomagające im w uwalnianiu i nazywaniu emocji np. psychorysunek, ale jednocześnie spotkania z rodzicami i edukowanie ich jak mają postępować w danej stacji.
Podobne pytania
- Od kilku lat zmagam się z nerwicą lękową.Przeszłam wiele etapów,są dni gorsze i lepsze.Dwa razy miałam napad panicznego lęku co skończyło się szpitalem.Mam wszystkie objawy-bóle głowy,szybkie bicie serca,mrowienie,zawroty głowy,brak uczucia radości.Nie chcę brać leków( mam lek afobam-0,25 na krytyczne…
- Dień dobry niestety nie dostałam od Pana odpowiedzi, dzis sie chyba zdecyduje zazyc ten citabax bo naprawde dzis juz czuje sie fatalnie chyba dobiła mnie wczorajsza sprzeczka z meżem..W sumie jest dobrym człowiekiem tylko mnie ostatnio wszystko denerwuje i juz sie stresuje byle bzdura co nie znaczy ze…
- witam :) znalazłam Pani opis na dbajopiersi na facebooku. Zainspirował mnie do przemyślenia ponownie chęci podjęcia terapii w celu określenia moich celów, poukładania życia.... Chciałąm spytać o koszt jednej sesji u Pani? z pozdrowieniami Ksenia
- Witam chciałam sie zapytac czy bez wizyty lekarza psychiatry moge brac citabax 10mg mam stny nerwicowa tzn. kołatania serca dretwieniekoczyn ogólnie czuje sie dziwnie byłam 4 lata temu u psychiatry przepisał mi cital20 mg tez na takie same objawy jak teraz .Wszystko ustapiło brałam przez 4 miesiace potem…
- Problem jest w tym że podczas stosunku nie odczuwam przyjemności. Współżyję z moją dziewczyną od roku. Jest to moja pierwsza partnerka. Podczas masturbacji nie mam problemu z wytryskiem. Natomiast nasz stosunek może trwac ponad godzinę a i tak kończymy dłonią. Ważną kwestią jest fakt że mam długi napletek.…
- Dzień dobry pani Marto. Chciałbym poinformować, że niestety nie będę mógł być obecny na spotkaniu we wtorek 20 października. W tym czasie mam wyznaczony termin obrony. Odbędzie się on o godz. 10:30 w uczelni na Rzgowskiej. Pozdrawiam serdecznie i proszę trzymać za mnie kciuki, :) Grzegorz Pokorski
- Witam, sporo w życiu przeszedłem stresu i nerwów. Zdecydowanie niebyło to łatwe życie. Czy pani jako psycholog mogłaby mnie zbadać psychicznie, uspokoić i spowodować, że będę spał spokojnie? Strasznie zrobiłem sie nerwowy i niewiem co sie ze mna dzieje, proszę o jakąś pomoc
- Mój chłopak ma problemy z filmami. Cały czas je ogląda, znajduje preteksty do oglądania tego typu filmów np. pokłóciliśmy się ma pretekst, jest zły ma pretekst itp. Co chwile obiecuje że z tym skończy a przychodzi co do czego to i tak do tego wraca. Wystarczy tylko chwila pobytu samego w domu i już zaczyna.…
- Interesuje mnie cała terapia na na kilka miesięcy. Czy po pierwszej wizycie zawsze można się zastanowić czy możemy kontynuować kurację. Czy pierwsza wizyta jest darmowa?
- Jeżeli rozpoczęłam terapię u psychologa powinnam jednocześnie udać się do psychiatry?.Choruję na nerwicę mam silne objawy somatyczne i była to pierwsza wizyta u psychologa
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.