Tęsknota dziecka za ojcem po rozwodzie
2
odpowiedzi
Witam. Jestem Mamą samotnie wychowującą dwójkę dzieci. Kiedy Tata wyszedł z domu nagle na zawsze z domu synek miał zaledwie 2,5 roku córka 4 latka. W tym momencie syn ma 7 lat. a córka 9 .Zauważam bardzo dużą potrzebę kontaktu z ojcem u syna coraz większ tęsknota i chęć aby tato był w jego życiu. Śpiewa piosenki o tym , że go kocha, żeby wrócił itp. Niestety mimo moich próśb, Pań ze szkoły, przedszkola o kontakt ojca z dziećmi . Ojciec w żaden sposób nie wyraża chęci. Kazał mi powiedzieć dzieciom, że umarł, wówczas będzie im łatwiej.Chciałabym nadmienić, żadnych kłótni dziecko nie widziało bo nie było pomiędzy nami, ja nigdy żle nie wypowiedziałam się na temat ojca do nikogo. Rozeszliśmi się nalgle i niespodziewanie nawet dla mnie. Tzn. mąż wyszedł z domu i nigdy już nie wrócił. Ja szybko pogodziłam się z tym faktem. Jednak moje dziecko, ktore nie pamięta nawet jak wygląda tato tyle , że ze zdjęć.Bardzo ma potrzebę kontaktu. Jego tłumaczenie w sądzie przy rozwodzie było, że nie może patrzeć na cierpienie dzieci kiedy wychodzi z domu po widzeniu. Od momentu wyjścia z domu w roku 2012 widział dzieci tylko 3 razy. Maciek jest dzieckiem z afazją już w stopniu lekkim ale jego tęsknota za tatą jest coraz większa. Maciek nie ma żadnego dziadka ani wujka . Każdy męzczyzna jaki się pojawia w naszym domu jest obdarowywany ogromnym zainteresowanie i uczuciem ciepła.Jest taraktowany jak potencjalny Tato Np. Pan który przyjdzie naprawić coś w domu . Mimo to są bardzo radosne i uśmiechniętę i otwarte ale ich marzenie to to aby Tato odebrał ich ze szkoły. A to tak niewiele a dla mnie prawie nierealne aby spełnić ich to marzenie. Jak mogę pomóc dziecku? Proszę o jakąkolwiek wskazówkę. Zatroskana Mama
Od dawna w ramach zawodu nie zajmuję się dziećmi, dlatego moja odpowiedź na Pani pytanie może być tylko bardzo ogólnikowa.
Wątpię, żeby okłamywanie dzieci co do przyczyn nieobecności taty w ich życiu było dobrym pomysłem. Być może chwilowo łatwiej byłoby im pogodzić się z jego brakiem, jeśli jednak kiedykolwiek dowiedzą się, że śmierć taty była kłamstwem, może to mieć bardzo niedobry wpływ na och rozwój emocjonalny i katastrofalnie wpłynąć na ich relację z mamą, która ich okłamała w tak ważnej dla nich kwestii. Z pewnością będą miały problem z uznaniem Pani dobrej wiary w tej sprawie.
Dla dzieci niemających kontaktu z ojcem często pewnym substytutem tej relacji jest kontakt z innymi mężczyznami. Niekoniecznie musi być to ktoś z rodziny. Bardzo ważny dla dzieci potrafi być nauczyciel w szkole - o co w tym wieku jednak trudno ze względu na wysoki stopień feminizacji tego zawodu, zwłaszcza jeśli chodzi o nauczanie początkowe - w klasach 1-3, nauczyciel czy instruktor na zajęciach pozalekcyjnych, czy choćby bohater książki. Oczywiście żadna z tych osób nie zastąpi im ojca, ale w takiej sytuacji często warto korzystać również z rozwiązań częściowych.
Być może warto też pomyśleć o nowym związku, co mogłoby okazać się bardzo korzystne nie tylko dla Pani, ale również dla dzieci.
Z całą pewnością zaś warto z dziećmi rozmawiać i odpowiadać na ich pytania dotyczące taty w taki sposób, żeby dzieci nie próbowały brać winy za jego nieobecność na siebie, o co w tym wieku łatwo.
Bartłomiej Perczak
Wątpię, żeby okłamywanie dzieci co do przyczyn nieobecności taty w ich życiu było dobrym pomysłem. Być może chwilowo łatwiej byłoby im pogodzić się z jego brakiem, jeśli jednak kiedykolwiek dowiedzą się, że śmierć taty była kłamstwem, może to mieć bardzo niedobry wpływ na och rozwój emocjonalny i katastrofalnie wpłynąć na ich relację z mamą, która ich okłamała w tak ważnej dla nich kwestii. Z pewnością będą miały problem z uznaniem Pani dobrej wiary w tej sprawie.
Dla dzieci niemających kontaktu z ojcem często pewnym substytutem tej relacji jest kontakt z innymi mężczyznami. Niekoniecznie musi być to ktoś z rodziny. Bardzo ważny dla dzieci potrafi być nauczyciel w szkole - o co w tym wieku jednak trudno ze względu na wysoki stopień feminizacji tego zawodu, zwłaszcza jeśli chodzi o nauczanie początkowe - w klasach 1-3, nauczyciel czy instruktor na zajęciach pozalekcyjnych, czy choćby bohater książki. Oczywiście żadna z tych osób nie zastąpi im ojca, ale w takiej sytuacji często warto korzystać również z rozwiązań częściowych.
Być może warto też pomyśleć o nowym związku, co mogłoby okazać się bardzo korzystne nie tylko dla Pani, ale również dla dzieci.
Z całą pewnością zaś warto z dziećmi rozmawiać i odpowiadać na ich pytania dotyczące taty w taki sposób, żeby dzieci nie próbowały brać winy za jego nieobecność na siebie, o co w tym wieku łatwo.
Bartłomiej Perczak
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Szanowna Pani,
sytuacja, w jakiej się Pani i dzieci znaleźliście jest bardzo trudna. Nie chodzi tylko o rozstanie z mężem/tatą, ale też, albo przede wszystkim o kontekst tego zdarzenia - niezrozumiały dla Was. Zarówno Pani jak i dzieci możecie się czuć porzuceni. Pani jako osoba dorosła zapewne o wiele lepiej sobie radzi, gorzej z dziećmi. Synek jasno komunikuje brak ojca - to paradoksalnie lepiej. Co z córką? Nic Pani nie pisze, a nas zawsze bardziej martwi to, co nie jest wyrażane wprost. Dla dziewczynki porzucenie przez ojca (ważny obiekt męski) w wieku 7 lat musi być trudne. Nie wiem, czy Pani rozmawia z córką, o tym, jak ona to przeżywa, co czuje i co o tym myśli. Warto by było, żeby się otworzyła. Z tego co Pani pisze, mąż nie będzie współpracował. Proszę zatem pomyśleć teraz o Waszej trójce. Sensowne byłoby podjęcie terapii rodzinnej - Pani i dzieci, która pomogłaby się uporać Wam z tym trudnym doświadczeniem. Nie wiem, skąd Pani jest, ale jeśli z Krakowa, to proponowałabym Ambulatorium Terapii Rodzin w Klinice Psychiatrii Szpitala Uniwersyteckiego.
Pozdrawiam serdecznie i powodzenia życzę,
IG
sytuacja, w jakiej się Pani i dzieci znaleźliście jest bardzo trudna. Nie chodzi tylko o rozstanie z mężem/tatą, ale też, albo przede wszystkim o kontekst tego zdarzenia - niezrozumiały dla Was. Zarówno Pani jak i dzieci możecie się czuć porzuceni. Pani jako osoba dorosła zapewne o wiele lepiej sobie radzi, gorzej z dziećmi. Synek jasno komunikuje brak ojca - to paradoksalnie lepiej. Co z córką? Nic Pani nie pisze, a nas zawsze bardziej martwi to, co nie jest wyrażane wprost. Dla dziewczynki porzucenie przez ojca (ważny obiekt męski) w wieku 7 lat musi być trudne. Nie wiem, czy Pani rozmawia z córką, o tym, jak ona to przeżywa, co czuje i co o tym myśli. Warto by było, żeby się otworzyła. Z tego co Pani pisze, mąż nie będzie współpracował. Proszę zatem pomyśleć teraz o Waszej trójce. Sensowne byłoby podjęcie terapii rodzinnej - Pani i dzieci, która pomogłaby się uporać Wam z tym trudnym doświadczeniem. Nie wiem, skąd Pani jest, ale jeśli z Krakowa, to proponowałabym Ambulatorium Terapii Rodzin w Klinice Psychiatrii Szpitala Uniwersyteckiego.
Pozdrawiam serdecznie i powodzenia życzę,
IG
Podobne pytania
- Witam serdecznie, mam 9 letniego syna, który poszedł rok wcześniej do pierwszej klasy. Wtedy też pojawiły się pierwsze kłopoty. Syn nie potrafił siedzieć grzecznie w ławce, ciągle o wszystkim zapominał (prace domowe, różne rzeczy, które trzeba było przynieść na zajęcia itd.), gadał, przeszkadzał innym…
- dzień dobry, jestem mamą 17 letniej dziewczynki, już od jakiegoś czasu widzę, że córka wymyśla historie, jakie nie mają miejsca, ale nie były to tematy szkodzące komu kolwiek( do chwili obecnej), więc ukrywałam te kłamstwa przed wszystkimi. Nie chciałam też urazić córki, więc bardzo delikatnie do tego…
- Mam problem z bólem rąk. Zawodowo godzinami z dużą prędkością piszę na klawiaturze bez żadnej przerwy, obie ręce piszą z takim samym natężeniem by utrzymać szybkie tępo zapisu. Od kilku miesięcy odczuwany był pod koniec dnia pracy dyskomfort albo ból ale pomimo niego dało się kontynuować pracę. Jednak…
- Witam Pani Olu, Moja Babcia jest w depresji, nie do konca wiem jak jej pomóc. Mieszka niestety sama wiec doskwiera jej samotnosc. Calymi dniamy lezy w lózku. Czy pracuje Pani rowniez z osobami starszymi? Babcia ma 70 lat i bierze juz jakies leki antydepresyjne natomiast widocznie przestaly dzialać. Pozdrawiam
- W kwietniu tego roku miałam zabieg artroskopii prawego kolana (uszkodzona łąkotka). Po okresie rehabilitacji niestety wróciły dolegliwości bólowe w części przyśrodkowej. Został wykonany ponownie rezonans, którego opis zamieszczam : "Fizjologiczna ilość płynu w jamie stawowej. Zmiany obrzękowe kaletki…
- Witam. Moja córeczka ma 14 miesiecy. Martwi mnie to ze nie reaguje na swoje imię. Nie wykonuje poleceń. Ogólnie ma problem z obniżonym napięciem miesbiowym jesteśmy na etapie rehabilitacji i SA postępy. Mala nie gestykuluje. Pokazuje gdzie jest oko. Patrzy się jak jej gdzies cos pokaże.jest radosna.…
- Dzień dobry! Proszę bardzo o krótką odpowiedź choćby "tak" lub "nie" na moje pytanie. Ogólnie jestem osobą spokojną, stanowczą, którą bardzo ciężko wyprowadzić z równowagi. Poniżej jest kilka odpowiedzi, na które odpowiadałem osobiście. Proszę mi powiedzieć, czy w jakiś sposób moje odpowiedzi na pytania…
- Witam, jak poradzić sobie z obgryzaniem paznokci u kilkuletniego dziecka? Czy problem może mieć podłoże psychologiczne?
- Witam, czy prowadzi też Pani spotkania z parami/mężczyznami bo w opiniach widze tylko komentarze kobiet. Pozdrawiam
- Chciałbym zadać Panu pytanie dotyczące treningu pamięci. Czy warto wykonywać takie ćwiczenia? Pomogą na zapominanie? Jakie są efekty? Bardzo dziękuję za udzielenie odpowiedzi.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.