Toksyczni rodzice czy ja zła córka? Od kiedy nie mieszkam.z rodzicami a jest to już dobre 20 lat

Osiągnęła Pani bardzo dużo, jest w szczęśliwym związku, ma co jeść i gdzie mieszkać. Poradziła sobie Pani ze wszystkimi trudnościami, pomimo samotności na emigracji. Dodatkowo w chwili kryzysu udała się Pani z pomocą. Czy tak zachowuje się zła lub nieudolna osoba? Nie sądzę :)
Proszę się ucieszyć tym wszystkim. Oczywiste jest, że zdanie naszych najbliższych może być bardzo trudne i wzbudzać w nas wiele przykrych emocji, ale mimo wszystko jest to Pani życie, a nie Pani rodziców i to Pani najlepiej wie co jest dla Pani najlepsze.
Relacja rodzic-dziecko jest relacją wyjątkową, dlatego kiedy jest ona trudna to wywołuje szereg bardzo silnych emocji. Myślę, że wsparcie psychologa pomogłoby Pani poukładać tę relację w głowie, żeby mogła Pani przestać wracać z rodzinnego domu z płaczem.
Wielu specjalistów oferuje konsultacje online. Może to będzie dla Pani opcją?
Pozdrawiam serdecznie! Paweł Wencki Eunoia

To, co opisujesz, wskazuje na bardzo trudną i skomplikowaną relację z rodzicami, która trwa od wielu lat. Przede wszystkim, to, że czujesz się wyczerpana emocjonalnie i masz wrażenie, że każda wizyta u rodziców prowadzi do kłótni i oskarżeń, nie oznacza, że problem leży w Tobie. Często w relacjach rodzinnych, zwłaszcza gdy pojawiają się takie długotrwałe napięcia, przyczyny problemów są złożone i związane z dynamiką całej relacji.

Możliwe przyczyny takiej relacji:
Brak akceptacji Twojej niezależności: Twoi rodzice, jak wynika z opisu, mogą mieć trudności z zaakceptowaniem, że żyjesz własnym życiem, podejmujesz niezależne decyzje i realizujesz swoje cele. Twoje wybory, takie jak życie za granicą, zakup domu czy wybór partnera, mogą być przez nich postrzegane jako oddalanie się od nich – co może budzić ich frustrację. Wielu rodziców może mieć problem z akceptacją, że ich dziecko prowadzi życie na własnych zasadach, zwłaszcza gdy to życie różni się od tego, co sobie wyobrażali.

Krytyka jako sposób na wyrażanie troski: Czasem rodzice, zamiast wyrażać troskę w sposób wspierający, wyrażają ją poprzez krytykę. Mogą być pełni obaw o Twoje życie, ale nie umieją wyrazić tych uczuć w sposób konstruktywny. Zamiast okazać dumę z Twoich osiągnięć, wybierają krytykę, bo tak wyrażają swoje emocje, co jest często wynikiem ich własnych lęków.

Zmienione oczekiwania rodziców: Twoi rodzice mogą mieć wciąż tradycyjne oczekiwania wobec Ciebie, mimo że od dawna prowadzisz niezależne życie. Może trudno im zaakceptować, że dorosłaś, jesteś samodzielna, i nie potrzebujesz ich aprobaty w każdej decyzji.

Brak emocjonalnej dojrzałości: Rodzice czasami nie potrafią odpowiednio wyrażać swoich emocji, co prowadzi do oskarżeń o „zimno” czy „obojętność”. To może być sposób na manipulowanie uczuciami, zwłaszcza jeśli przez lata byli przyzwyczajeni do tego, że ich opinie mają decydujący wpływ na Twoje życie.

Jak sobie z tym radzić?
Ustal granice emocjonalne:

Ważne, abyś chroniła swoją energię i zdrowie psychiczne. Jeżeli za każdym razem, kiedy odwiedzasz rodziców, czujesz się wyczerpana i sfrustrowana, być może warto ograniczyć kontakt lub przynajmniej ustalić, jakie tematy są dla Ciebie nieakceptowalne podczas rozmów.
Postawienie granic nie oznacza, że odwracasz się od rodziców, ale że dbasz o swoje samopoczucie. Powiedz im, że pewne tematy, jak np. krytyka Twojego życia prywatnego, są dla Ciebie bolesne i nie chcesz ich więcej poruszać.
Oceń, na co masz wpływ:

Niestety, nie masz kontroli nad zachowaniem swoich rodziców. Możesz jednak kontrolować swoje reakcje na ich zachowania. Jeśli ich krytyka sprawia Ci ból, staraj się emocjonalnie oddzielać się od tego, co mówią – przypominaj sobie, że ich słowa nie definiują Twojej wartości.
Skup się na swoim życiu, na tym, co osiągnęłaś i na swoich relacjach, które przynoszą Ci radość. Pamiętaj, że to Ty budujesz swoją przyszłość, a nie Twoi rodzice.
Akceptacja rzeczywistości:

Twoi rodzice mogą nigdy nie zaakceptować w pełni Twoich wyborów życiowych. Być może potrzebujesz zaakceptować, że ich oczekiwania będą się różnić od Twoich, ale to nie oznacza, że musisz spełniać ich oczekiwania. Żyj swoim życiem, które Cię uszczęśliwia, i staraj się nie pozwalać, by ich niezadowolenie przesłaniało Twoje sukcesy.
Znajdź wsparcie poza rodziną:

Skorzystanie z pomocy terapeuty może być bardzo pomocne, szczególnie jeśli czujesz, że relacja z rodzicami wpływa na Twoje zdrowie emocjonalne. Terapeuta może pomóc Ci zrozumieć, jak lepiej radzić sobie z negatywnymi emocjami, które pojawiają się po kontaktach z rodzicami.
Daj sobie prawo do emocji:

To naturalne, że odczuwasz smutek i frustrację po wizytach u rodziców, zwłaszcza gdy próbujesz im pomóc i być wsparciem, a zamiast tego spotykasz się z krytyką. Masz prawo do swoich uczuć i nie musisz tłumić tego, co przeżywasz.
Nie obwiniaj się:

Nie jesteś „złą córką” tylko dlatego, że Twoje relacje z rodzicami są trudne. Relacje rodzinne są skomplikowane, a to, że Twoi rodzice nie potrafią w pełni zaakceptować Twojego życia, nie oznacza, że coś z Tobą jest nie tak. Masz prawo do szczęścia i samodzielności, nawet jeśli Twoi rodzice tego nie rozumieją.

To, co opisujesz, wskazuje na toksyczne wzorce zachowań ze strony Twoich rodziców, ale to nie oznacza, że Ty jesteś złą córką. Wręcz przeciwnie – próbujesz utrzymać z nimi relacje, być wsparciem, a jednocześnie realizować swoje życie. Zadbaj o siebie, swoje granice i emocje. Czasem najzdrowszą rzeczą, jaką można zrobić, jest zaakceptowanie, że pewne relacje nie będą takie, jak byśmy tego chcieli – ale to nie powinno odbierać Ci prawa do szczęścia i poczucia własnej wartości.

Dzień dobry. Sprawa jest złożona i trudno udzielić jednoznacznej, a jednocześnie rzetelnej informacji. W takiej sytuacji najskuteczniejsza byłaby terapia systemowa rodzinna, ale z opisu wynika, że rodzice nie są świadomi problemu w relacji, dlatego ta opcja raczej będzie możliwa. W takiej sytuacji proponuję, aby skupiła się Pani na własnym przepracowaniu problemu w terapii - być może nawet krótkotrwałe oddziaływania pomogłyby Pani zaakceptować sytuację taką jaką jest, skoro realna zmiana jest niezależna od Pani.