Urodziłam syna 2,5 miesiąca temu. Mam 3 letnią córkę, która bardzo przeżyła poród. Już kiedy wracala

Gdy w domu pojawia się drugie dziecko, dla pierwszego to czasami ogromny szok i duże wydarzenie emocjonalne. Burzy się jego poczucie bezpieczeństwa, stabilność świata, w którym żyło. I wtedy mogą pojawiać się takie regresyjne zachowania, o których Pani pisze, jak sikanie w majtki i udawanie małego dziecka, czy złość na rodzica lub rodzeństwo. Zwykle z czasem starsze dziecko adaptuje się do nowej sytuacji i takie zachowania ustępują bez konieczności wizyty u terapeuty. Pisze Pani, że poświęca Pani córce dużo czasu, to bardzo dobrze i to powinno powoli pomóc. Mogę zasugerować jeszcze czytanie bajek, w których starszemu rodzeństwu rodzi się młodsze, zauważanie i nazywanie emocji córki, czas spędzany tylko z nią. Może pomogłoby, jeśli miałaby jakieś zadania w opiece nad synem, np. podawanie pieluszki. Życzę wszystkiego dobrego :)

Witam serdecznie,
Pojawienie się nowego członka rodziny jest zawsze przeżyciem stresującym. Każdy z nas ma swój wlasny, indywidualny zasób zdolności psychicznych do adaptacji i akceptacji nowych sytuacji. Wraz z upływem lat i tym samym możliwością nowych doświadczeń, rozwija się nasz "magazyn" radzenia sobie ze stresem, napięciem itp.

Dzieci potrzebują zwykle więcej czasu, aby pogodzić się z realnym stanem - w tym przypadku nowym rodzeństwem, ponieważ nie dysponują dużym zasobem tychże zdolności. Ich myślenie dopiero się kształtuje i na początku będą koncentrować się na bardzo prostych, wręcz prymitywnych mechanizmach kojarzenia np. Pojawia się ktoś nowy -> przeżywane napięcie -> "zagrożenie dla moich potrzeb" -> "muszę walczyć o uwagę" (w tym wypadku córka "udaje dziecko", marudzi) albo "musze wyeliminować rywala" (czasem może pojawiać się czynna agresja skierowana na rodzeństwo - to przykładowe popychanie, podkładanie nogi, robienie na złóść).

W tej sytuacji należy rozłożyć swoje zaangażowanie po równo na każde dziecko, aby nie dać córce możliwości odczucia odrzucenia. Nie faworyzować dzieci. Zaprosić córkę do pomocy przy młodszym bracie - np. asystowanie przy kąpieli - tak żeby czuła, że ma jakieś zadanie i jest potrzebna.
Jest to bardzo powszechnie występujący problem w rodzinach. Należy dać córce czas i obserwować czy jej zachowanie się zmienia względem młodszego brata. Zwykle po czasie zazdrość o rodzeństwo ustępuje i nie jest tak silna, aby wymagała terapii rodzinnej.
Pozdrawiam serdecznie
Karolina Palczewska

Dzień dobry, dla dziecka narodziny rodzeństwa mogą być bardzo stresujące i widocznie Twoja córka próbuje w ten sposób zwrócić na siebie uwagę. Jednym z czynników, które mogą być tego przyczyną jest obawa córki, że straciła swoje miejsce w systemie rodzinnym. Natomiast jest to ogromnie ważne, że dostrzegasz jej emocje i starasz się zrozumieć, co przeżywa. Zachowania regresyjne, takie jak udawanie maluszka czy zmiany w zachowaniu, są częste w takich sytuacjach. Nie zmienia to faktu, że może to być dla Ciebie wyczerpujące. Warto, abyś starała się pokazywać równe zainteresowanie obojgiem dzieci – nawet drobne gesty skierowane do córki mogą jej pomóc poczuć się ważną w tej nowej dla niej sytuacji.

Jeśli masz wsparcie w bliskich, nie wahaj się z niego korzystać – to wcale nie oznacza, że robisz coś źle, a raczej pomaga Ci zadbać o siebie i lepiej funkcjonować jako mama. Każda pomoc, nawet niewielka, może przynieść ulgę w codziennych wyzwaniach. Jesteś dla nich niesamowicie ważna, ale pamiętaj, że również Ty zasługujesz na wsparcie i chwilę wytchnienia.

Jeśli jednak zauważysz, że te zachowania się pogłębiają lub nie ustępują przez dłuższy czas, konsultacja z terapeutą może pomóc jej lepiej zrozumieć swoje uczucia. To, co robisz, pokazuje, jak bardzo troszczysz się o jej dobro, a to już jest ogromny krok w stronę poprawy sytuacji. Pozdrawiam ciepło, Monika Sawicka