uszkodzenie ścięgna m nadgrzbietowego. Problem od 12 miesięcy

Dzień dobry,
w lutym 2016 pewnego dnia obudziłem się z bólem w prawym barku, który szczególnie występował przy konkretnych ruchach ręką. Ból ograniczał ruch prawą ręką i miałem wrażenie, że rozchodzi się wzdłuż całej ręki. Nie było wcześniej żadnego urazu, który mógłby coś takiego spowodować. Dzień wcześniej jedynie byłem na pływalni, na którą chodziłem regularnie. Po 3-4 dniach gdy ból nie ustępował zacząłem chodzić po lekarzach jednak pierwsze badania w postaci rtg i diagnoz nie przyniosły niczego szczególnego po za „brakiem stwierdzenia zmian..” oraz propozycją przeczekania, aż przejdzie. Wróciłem zatem do pracy po dwóch tygodniach od wystąpienia bólu, która jest pracą fizyczną. Przy odpowiednim ruchu ręką potrafiłem unikać bólu. Gdy nie przechodziło dalej, udałem się do innego lekarza tym razem prywatnego, który skierował na usg. „W obrębie barku prawego widoczne zmiany o charakterze zwłóknień oraz drobnych zwapnień w obrębie przyczepu części przedniej mięśnia nadgrzebieniowego. (...) Drobne zmiany o charakterze zwłóknień w częściach górnych ścięgna m. podłopatkowego. Kaletka podbarkowo-podnaramienna w części przedniej z widocznymi zrostami ze ścięgnem mięśnia podłopatkowego, poszerzona. Zmian po urazowych nie stwierdza się”. Dostałem skierowanie na rehabilitację (kinezyterapię) plus krioterapię. Był początek kwietnia. Rehabilitanci przed przystąpieniem do ćwiczeń za każdym razem próbowali wywołać ból poprzez uciski, jednak nigdy to się im nie udawało. Nie wiem czy zestawy ćwiczeń jakie dostawałem były zatem słuszne. Po ćwiczeniach zawsze na następny dzień ból był silniejszy, a zakres ruchu mniejszy. Generalnie nie zauważyłem by coś dała cała ta rehabilitacja. Mamy koniec czerwca. Samodzielnie nie wykonywałem już żadnych ćwiczeń. Można powiedzieć, że zacząłem się przyzwyczajać no i oczywiście ból był mniejszy a zakres ruchu większy w porównaniu z tym co miało miejsce w lutym. Wciąż jednak nie ustępowało. Udałem się do kolejnego lekarza (październik), który po przebadaniu miał już pewną diagnozę, stwierdzając ograniczony zakres ruchu prawej ręki, jednak chciał się upewnić i wysłał mnie na rezonans magnetyczny. „Staw barkowo -obojczykowy prawidłowy. Typ II wyrostka barkowego. Ścięgno głowy długiej m. dwugłowego położone prawidłowo, fizjologiczna ilość płynu w jego pochewkach, ciągłość ścięgna zachowana. Zmiany degeneracyjne w wewnątrzstawowym odcinku tego ścięgna. Cechy uszkodzenia ścięgna m nadgrzbietowego - cechy tendinopatii, ciągłość ścięgna zachowana. (...)”. W tym czasie ból naprawdę jest nie duży, a zakres ruchu wydaje się w porządku, jednak wciąż nie jest to w pełni sprawna ręka... W grudniu, znów bez szczególnych przyczyn przychodzi pogorszenie. Ból jest inny niż na początku w lutym. Dodatkowo czuje drętwienie w palcach, a ruszając ręką tak by nie odczuwać bólu słyszę jak mi kość „przeskakuje”. Ostatnia wizyta u lekarza (styczeń) z wynikami z rezonansu oraz moją opowieścią, zakończyła się skierowaniem na zabieg. Moje pytanie brzmi, czy to normalne by tak długo mogło się leczyć to schorzenie? Czy faktycznie po tak długim czasie i braku konkretnej poprawy jedynym wyjściem jest zabieg? Może należało by jeszcze raz przeprowadzić rehabilitację (dostałem na taką skierowanie) gdzie tym razem diagnoza jest już bardziej konkretna... Dopiero wtedy gdy nie będzie poprawy poddać się zabiegowi? Czy takie zabiegi są skuteczne, tzn czy moja ręka będzie w pełni znów sprawna? Będę wdzięczny za wszelkie rady i pomoc w temacie. Szczegółowe wyniki badań z pełnymi opisami mogę wysłać na malia.

Pozdrawiam