W moim przypadku chodzi o mojego młodszego brata. Ma on 6 lat i zaczął uczęszczać do szkoły. Od zesz
2
odpowiedzi
W moim przypadku chodzi o mojego młodszego brata. Ma on 6 lat i zaczął uczęszczać do szkoły. Od zeszłego czwartku ma problemy z jedzeniem. Tamtego dnia jadł chipsy i jeden kawałek wpadł mu do gardła. Zaczął mocno kaszleć, aż go wypluł. Moja mama powiedziała, że „prawie się udławiłeś". Od tamtego dnia dosłownie boi się jeść czegokolwiek. Ciągle musi każdy kęs popijać. Gdy w zeszłą niedzielę jadł rosół, makaron i marchewkę przeżuwał tak długo, jakby miał w ustach twardy kawał mięsa. W pewnych momentach było wtedy w ustach tak dużo, że nie mógł tego już pąłknąć i dlatego szedł do toalety, aby to wypluć. Mały talerz z ziemniakami jadł godzinę. Ciągle pił wodę. Gdy powiedzieliśmy mu, że musi przestać pić i zacząć jeść, wpadł w histerię. W szkole równieź nic nie je. Dziś na obiad mieliśmy kopytka. Dostał je pokrojone na drobne kawałki. Zjadł najwyżej trzy kawałki. Uważa, że nie jest głodny. Po jego twarzy widać jednak, że chce coś zjeść, ale się tego boi. Nie chcemy jeździć z nim po lekarzach, bo już gdy tylko o tym słyszy, wpada w panikę. Staramy zrobić się wszystko, aby mu w tym pomóc, jednak on sam nam nie pomaga. Czyżby to, że w zeszłym tygodniu chips wpadł mu do gardła, mógł wywowałać u niego taką histerię?
Dzień dobry,
sytuacja z zakrztuszeniem się chipsem mogła faktycznie wywołać reakcję lękową. Jeśli mocno się przestraszył, teraz próbuje zminimalizować ryzyko powtórzenia się takiej sytuacji. Niestety im dłużej taki stres trwa, tym bardziej może się nasilać. Polecam porozmawiać na spokojnie z chłopcem na temat tego, co najbardziej go przeraziło. Polecam książkę "Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać by do nas mówiły." Jeśli sytuacja się nie poprawi polecam udać się z nim do psychologa. Ważne jednak by przygotować go na taką wizytę, nie przedstawiać psychologa jako lekarza, tylko jako osobę z którą możemy porozmawiać np. gdy spotka nas coś, co nas przeraziło i przez to jest nam trudno poradzić sobie ze stresem. Na pewno nie polecam robienia "wielkiego szumu" wokół posiłków, wmuszania jedzenia na siłę, nerwowej atmosfery wokół tego, że nie chce jeść, bo to może tylko nasilić jego objawy.
Pozdrawiam,
Marta Kowalska
sytuacja z zakrztuszeniem się chipsem mogła faktycznie wywołać reakcję lękową. Jeśli mocno się przestraszył, teraz próbuje zminimalizować ryzyko powtórzenia się takiej sytuacji. Niestety im dłużej taki stres trwa, tym bardziej może się nasilać. Polecam porozmawiać na spokojnie z chłopcem na temat tego, co najbardziej go przeraziło. Polecam książkę "Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać by do nas mówiły." Jeśli sytuacja się nie poprawi polecam udać się z nim do psychologa. Ważne jednak by przygotować go na taką wizytę, nie przedstawiać psychologa jako lekarza, tylko jako osobę z którą możemy porozmawiać np. gdy spotka nas coś, co nas przeraziło i przez to jest nam trudno poradzić sobie ze stresem. Na pewno nie polecam robienia "wielkiego szumu" wokół posiłków, wmuszania jedzenia na siłę, nerwowej atmosfery wokół tego, że nie chce jeść, bo to może tylko nasilić jego objawy.
Pozdrawiam,
Marta Kowalska
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Tego jak zachowuje się Pani brat absolutnie nie nazywałabym histerią, a bardzo silną reakcją lękową wywołaną przez poczucie zagrożenia życia. Jego zachowanie pokazuje mądrość jego ciała, by uchronić się przed kolejnym ryzykiem zachłyśnięcia. Korzystna byłaby szybka konsultacja u psychologa/ psychoterapeuty dziecięcego, by nie utrwalać u brata lęku przed jedzeniem. Zbilansowana dieta jest bardzo ważna dla rozwoju psychofizycznegol. Pozdrawiam serdecznie- Magdalena Kovats-Czułno
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.