Wahania uczuć w związku

W opisie problemu zwykle kryją się zalążki rozwiązania...
Napisała Pani, że jest w szczęśliwym związku - to bardzo ważne, że ma Pani taką świadomość. Taka pozytywna ocena związku może być bardzo pomocna w poradzeniu sobie ze swoimi wątpliwościami i warto się do niej odwoływać w momentach zawahania. Napisała Pani również, że nie umie się Pani cieszyć chwilą, zamartwiając się przewidywaniem negatywnych zmian swoich myśli i uczuć. No właśnie - to co może być dla Pani pomocne, to dostrzeganie i docenianie pozytywnych zdarzeń, sytuacji, zachowań, myśli i uczuć, zarówno swoich, jak i partnera; skupienie się na tym, czego doświadcza Pani teraz, nie wybieganie w przyszłość, zwłaszcza wyobrażoną zgodnie z najgorszym scenariuszem. Uporczywe myśli warto zamienić na inne, bardziej pozytywne, wspierające dla Pani, ale takie, w które Pani sama sobie uwierzy.
W przypadku nasilających się trudności, może Pani skonsultować się z psychologiem/psychoterapeutą i uzyskać pomoc w poradzeniu sobie z tą sytuacją.

To ,że chłopak mówi " jeszcze nie czas" na pewno nie oznacza,że Pani nie jest dla niego wystarczająco dobra, tylko że on nie jest jeszcze gotowy na deklarację. A z jakiego powodu? - to tylko on może powiedzieć. Być może miłość jeszcze nie jest na tyle dojrzała, aby mówić o zobowiązaniach. Może rzeczywiście trzeba czasu. Ale na pewno nie będzie to zależało od Pani starań - podejście,że na miłość trzeba zasłużyć nie jest dobre. Zapraszam na moją stronę internetową ( link w opisie o mnie)- tam możecie sobie zrobić test - jaka jest Wasza miłość - i czego jej brakuje.

Witam Panią, pierwszą moją myślą po przeczytaniu Pani wiadomości było: "jak to się stało, że ta osoba tak bardo kocha i jednocześnie tak bardzo nie ufa swoim uczuciom?". Na nasze uczucia składa się wiele aspektów - te bardziej stabilne i te mniej - jak emocje, które bywają chwiejne i zależne od kontekstu, chwili. W Pani emocjach jest lęk i niepewność i być może stąd Pani wahanie. Być może warto popracować nad źródłem Pani obaw - aby mogła Pani ze spokojem przeżywać codzienność i cieszyć się ponownie z najpiękniejszych uczuć.

WItam Serdecznie, trudna sprawa.
Być może Twoje wahania uczuć biorą się z tego, że podświadomie ogarniają Cię wątpliwości
czy to rzeczywiście odpowiedni chłopak... Przyczyną może być fakt, że tak naprawdę on także się waha czy to już to ten "ostateczny" związek ? Mężczyźni często boję się takich decyzji, boję się utraty wolności, wszak jesteście bardzo młodzi i to pewnie pierwsza miłość..
Możecie zagrać w taką grę , niech każdy z was napisze na oddzielnej kartce czego oczekuje od związku. Potem porównacie te kartki i zobaczycie co z tego wyjdzie.
Możecie też rozstać się na próbę. Np na miesiąc. I potem zobaczyć co będzie. Poza tym nie dramatyzowałbym z tego powodu, że może Ci się "odwidzi". W końcu powinnaś myśleć o sobie , tak jak i on to robi, prawda ? Pozdrawiam

Witam,
Nie wiem jak pomóc na odległość, nie widząc i nie znając człowieka. Jedyne co przychodzi mi teraz to zaproponować spotkanie, może kilka spotkań z psychoterapeutą. Wymiana mailowa nie zastąpi nigdy żywego dialogu, nie czuję się też kompetentna w udzielaniu rad.
Także pierwszy krok za Panią, a dalej pójdzie już :-)

Pozdrawiam i życzę powodzenia w przyglądaniu się sobie :-)

Witam Panią,
Dobrze że pani napisała z prośbą o pomoc. Osób które doświadczają takich wahań jak pani jest sporo. Niestety większość nic z tym nie robi mając nadzieję że "jakoś to będzie" bądź że problem sam się rozwiąże. Niestety takie kwestie rzadko rozwiązują się same. W dużej części gdy zgłasza się do mnie osoba z problemem wskazanym przez panią to jest już po etapie rozstania bądź w poważnym konflikcie ze swoją drugą połową. Najpierw należy napisać dlaczego tak się dzieje. Kiedy dwie osoby zaczynają tworzyć związek to zazwyczaj prezentują bardzo podobną wizję dotyczącą przyszłości. Mam tu na myśli np. kwestie dotyczącą terminu pojawienia się ich wspólnych dzieci, sformalizowania związku, wspólnego zamieszkania, itd. Problem pojawia się wówczas gdy jedna z osób zaczyna odczuwać potrzebę wejścia w kolejny etap życia(np. kobieta zaczyna odczuwać potrzebę zostania mamą) a partner/mąż nie chce się do tej potrzeby dostosować. W takiej sytuacji partner/mąż zazwyczaj argumentuje swoją decyzję wcześniejszymi ustaleniami jakie były omawiane w początkowych etapach związku. Brak chęci dostosowania planów życiowych partnera/męża do oczekiwań żony prowadzi do rozbieżności która dwoje ludzi zaczyna coraz bardziej oddalać od siebie(coraz rzadziej się przytulają, coraz mniejszą ekscytację odczuwają w trakcie spotkań, coraz mniejszą radość ze wspólnie spędzonych chwil). W dłuższej perspektywie czasowej dochodzi do coraz bardziej wyrazistych zachowań które nie są akceptowane przez drugą stronę. Przychodzą mi na myśl moi byli pacjenci którzy uskarżali się na swoje partnerki/żony mówiąc że przyczyną rozstania były coraz rzadsze bliskie kontakty, wychodzenie żony do drugiego pokoju aby odebrać telefon, spanie na drugim końcu łóżka, zaprzestanie przygotowywania posiłków przez żonę, itd. Istotny jest fakt że emocje tych mężczyzn spowodowało skupienie się na zachowaniach partnerek/żon nie zaś na przyczynach tych zachowań. Nie zauważali relacji przyczynowo-skutkowej czyli wpływu ich braku reakcji na sygnały partnerek o potrzebie zostania mamą a późniejszą zmianą zachowania partnerki.
Moim zdaniem powinna pani skontaktować się z psychoterapeutą który pracuje w nurcie poznawczo-behawioralnym. Specjalista ten pomoże pani zrozumieć problem i postara się pomóc w jego rozwiązaniu. Proszę mieć wielką nadzieję! Duże znaczenie ma fakt że jesteście nadal razem i pani zależy na partnerze.

Pozdrawiam
Mikołaj Terczakowski