Witam. Jestem 18-letnim chłopakiem i od pewnego czasu zmagam się z czymś nietypowym - czymś jakby uz

Zycie to jest proces, w którym każdy człowiek od narodzin i do końca swych dni zmienia się, rozwija się, zaspakaja nowe potrzeby, które pojawiają się razem z rozwojem. Według klasyfikacji stadium rozwoju psychicznego Erikssona na stadium "Bliskość vs. izolacja (wczesny wiek dojrzały)" młoda osoba poszukuje związków, partnerstwa, gdzie może realizować swoją seksualność z osobą, która kocha i ufa się. Niebezpieczeństwem jest izolacja rozumiana jako unikanie związków i niechęć do nawiązywania bliskiego stosunku. W tym wieku pojawia się miłość jako zdolność do troski o innych. Wszystkie zdobycze tego i poprzednich stadiów (Ufność vs brak ufności (pierwszy rok życia); Autonomia vs wstyd, niepewność (wczesne dzieciństwo); Inicjatywa vs. poczucie winy (wiek przedszkolny); Pracowitość vs. poczucie niższości (wiek szkolny); Tożsamość vs. pomieszanie tożsamości ( okres pokwitania)) pomagają stworzyć związki by móc wychować dzieci i pełnić role społeczne. Moje gratulacje - to ze Pan czuje tą samotność i ma chęć do znalezienia bliskiej dla siebie osoby jest normalnym i świadczy o tym ze Pana rozwój idzie w dobrym kierunku :) Świadomość swych potrzeb i działania w celu ich zaspakajania to cechy dorosłych osób, większość z których tez może mieć podobne trudności w osiągnieciu tego idealnego life-work balance, bo z jednej strony ważne są studia, praca, kariera, a z drugiej - rodzina/przyjaciele/partery/żony/mężowie/dzieci nie są mniej ważnymi dla poczucia spełnienia w życiu.
Życzę Panu znaleźć swoje rozwiązanie, a po pomoc można udać się do specjalisty.

Z poważaniem,
psycholożka Mariia Sirizinska

Rozumiem, że znajdujesz się w trudnej sytuacji. Chęć bycia blisko z kimś jest naturalną potrzebą, ale widzę, że kilka czynników powoduje u Ciebie frustrację. Przede wszystkim Twoje uczucia są normalne. Pragnienie relacji i bliskości z dziewczyną to naturalna część dojrzewania, a nie „uzależnienie”. Nie jest to coś szkodliwego. Takie potrzeby ma większość ludzi, zwłaszcza w Twoim wieku, i nie ma powodu traktować tego jako coś złego. Choć Twoi rodzice mają swoje powody, dla których odradzają Ci szukanie dziewczyny, pamiętaj, że jesteś dorosły. Masz prawo podejmować własne decyzje dotyczące relacji. To, czego chcesz, jest ważne, i nie musisz tłumić swoich potrzeb tylko dlatego, że rodzice mają inne zdanie. Spróbuj rozwijać różne formy relacji — przyjaźnie, znajomości, kontakty z ludźmi o podobnych zainteresowaniach. Dzięki temu zaspokoisz potrzebę bliskości i wsparcia w sposób mniej obciążający. Jeśli boisz się podejść do dziewczyny w miejscu publicznym, zacznij od małych kroków — krótkie rozmowy w neutralnych sytuacjach, jak pytanie o godzinę czy prosty komentarz na temat otoczenia. To pomoże Ci stopniowo budować pewność siebie. Jeśli czujesz, że Twoje myśli o relacjach dominują nad innymi sferami życia, na przykład nauką, warto porozmawiać z psychologiem. Specjalista pomoże Ci zrozumieć swoje emocje i znaleźć zdrowszy balans. Pamiętaj, że Twoje potrzeby i uczucia są ważne. Masz prawo do własnych decyzji i do budowania relacji w sposób, który jest dla Ciebie odpowiedni. Nie jesteś sam — wsparcie znajdziesz nie tylko w związku, ale także w przyjaciołach i ludziach wokół Ciebie. Trzymam kciuki za Ciebie!

Intensywne myślenie o posiadaniu dziewczyny i związane z tym „uzależnienie” mogą wpływać negatywnie na Pana codzienne funkcjonowanie, w tym na naukę i koncentrację. Brak przyjaciół i doświadczenie toksycznego związku z pewnością nie ułatwiają sytuacji. Warto pamiętać, że budowanie relacji to proces, który wymaga czasu, cierpliwości i otwartości, a nie ciągłego skupiania się na samym fakcie bycia w związku. Zamiast traktować posiadanie dziewczyny jako nadrzędny cel, może Pan spróbować skupić się na innych obszarach życia: własnych pasjach, rozwijaniu zainteresowań czy zwiększaniu pewności siebie. Poznawanie nowych osób bywa łatwiejsze, gdy odbywa się w kontekście wspólnych zainteresowań lub aktywności, a nie poprzez wymuszone próby nawiązywania kontaktu. Jeśli pojawia się silny lęk przed zagadaniem do kogoś, warto rozważyć pracę nad umiejętnościami społecznymi – małe kroki, takie jak krótka rozmowa ze sprzedawcą czy kurtuazyjna wymiana zdań ze znajomym z uczelni, mogą pomóc w przełamaniu bariery. Ważne jest też, by zadbał Pan o równowagę emocjonalną: może pomóc rozmowa z psychologiem lub dołączenie do grup zainteresowań, gdzie łatwiej będzie spotkać osoby, z którymi nawiąże Pan kontakt bez presji. Z czasem, gdy skupi się Pan na własnym rozwoju, przyjaźniach i aktywnościach, a nie wyłącznie na posiadaniu dziewczyny, szansa na naturalne powstanie bliskich relacji wzrośnie.

Dzień dobry, pisze Pan o dużej potrzebie bliskości, która jest naturalna. Szuka jej Pan u dziewczyn i tworzy dużo wyobrażeń na ten temat, jednak może warto zastanowić się nad stopniowym budowaniem relacji z innymi osobami, niekoniecznie takich o charakterze romantycznym. Polecam udać się także na konsultacje do psychologa/psychoterapeuty, który w bardziej pogłębiony sposób będzie w stanie pomóc, np., w zarządzaniu emocjami. Pozdrawiam, Julianna Skawińska