Witam. Jestem kobietą i mam 25 lat. Nie wiem do kogo zwrócić się w tym przypadku po pomoc, czy do p
2
odpowiedzi
Witam. Jestem kobietą i mam 25 lat.
Nie wiem do kogo zwrócić się w tym przypadku po pomoc, czy do psychologa/psychoterapeuty czy od razu psychiatry. Mój problem polega na tym, że moj mąż nie wierzy w depresje itp choroby uważa że to manipulacja osob którzy najwidcznej nudza się w życiu "atencjuszy" i ze robie z siebie ofiarę i próbuje rzucic swoje lenistwo na chorobę, która sobie wmawiam dlatego ze jestem "leniwa", może w sumie ma rację wstydzę się sama siebie przez moja własna głupote nie skończyłam szkoły a maz ma dobra posadę osiągnął zawodowy sukces, wstydzę się ze moja córka ma taka matkę bez szkoły, chciałabym żeby i ona i on mieli kogoś lepszego, często tez uciekam w alkohol bo daje mi chwilowe "szczęścia" ale ma tez o wiele gorsza stronę, często po alkoholu staje się do niego agresywna psychicznie i celowo go ranie z pełną premedytacja uderzam słowami tam gdzie wiem ze zaboli najmocniej, często tez pisze z innymi facetami podszywając się pod inne laski zeby jakoś się dowartościować chociaż mąż nigdy nic złego mi nie zrobil nie rozumien dlaczego mu tak robie. Manipuluje obcymi ludźmi w internecie miewam tez myśli samobójcze ale jestem pewna ze nigdy w życiu nie zrobiłabym tego swojej córce, żyje dla niej. Wychowywałam się w rodzinie gdzie ojciec nadużywał alkoholu a matka faworyzowała siostrę i brata, gdy miałam 14 albo 15 lat pocięłam sobie kilka razy ręce ale nikt nie zauważył bo zawsze pilnowałam żeby mieć długi rękaw, z resztą i tak nic by z tym nie zrobili, byłam obojętna rodzicom. Przepraszam ze tak długo i bez składu i ładu, ale pisze to w emocjach.
Nie wiem do kogo zwrócić się w tym przypadku po pomoc, czy do psychologa/psychoterapeuty czy od razu psychiatry. Mój problem polega na tym, że moj mąż nie wierzy w depresje itp choroby uważa że to manipulacja osob którzy najwidcznej nudza się w życiu "atencjuszy" i ze robie z siebie ofiarę i próbuje rzucic swoje lenistwo na chorobę, która sobie wmawiam dlatego ze jestem "leniwa", może w sumie ma rację wstydzę się sama siebie przez moja własna głupote nie skończyłam szkoły a maz ma dobra posadę osiągnął zawodowy sukces, wstydzę się ze moja córka ma taka matkę bez szkoły, chciałabym żeby i ona i on mieli kogoś lepszego, często tez uciekam w alkohol bo daje mi chwilowe "szczęścia" ale ma tez o wiele gorsza stronę, często po alkoholu staje się do niego agresywna psychicznie i celowo go ranie z pełną premedytacja uderzam słowami tam gdzie wiem ze zaboli najmocniej, często tez pisze z innymi facetami podszywając się pod inne laski zeby jakoś się dowartościować chociaż mąż nigdy nic złego mi nie zrobil nie rozumien dlaczego mu tak robie. Manipuluje obcymi ludźmi w internecie miewam tez myśli samobójcze ale jestem pewna ze nigdy w życiu nie zrobiłabym tego swojej córce, żyje dla niej. Wychowywałam się w rodzinie gdzie ojciec nadużywał alkoholu a matka faworyzowała siostrę i brata, gdy miałam 14 albo 15 lat pocięłam sobie kilka razy ręce ale nikt nie zauważył bo zawsze pilnowałam żeby mieć długi rękaw, z resztą i tak nic by z tym nie zrobili, byłam obojętna rodzicom. Przepraszam ze tak długo i bez składu i ładu, ale pisze to w emocjach.
Dzień dobry,
opisywane przez Panią problemy z całą pewnością świadczą o zmaganiach, z jakimi przychodzi się Pani borykać.
Osobą, która na początek będzie dobrym wyborem jest bez wątpienia psycholog. Dobra diagnoza pozwoli nie tylko dobrać właściwą formę terapii, ale także być może pomoże Pani mężowi zaakceptować Pani problemy.
Pozdrawiam serdecznie
opisywane przez Panią problemy z całą pewnością świadczą o zmaganiach, z jakimi przychodzi się Pani borykać.
Osobą, która na początek będzie dobrym wyborem jest bez wątpienia psycholog. Dobra diagnoza pozwoli nie tylko dobrać właściwą formę terapii, ale także być może pomoże Pani mężowi zaakceptować Pani problemy.
Pozdrawiam serdecznie
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Rozumiem, że to dla Ciebie trudny czas, i ważne jest, abyś zwróciła się o pomoc. Znalezienie odpowiedniego wsparcia może być kluczowe dla poprawy Twojego samopoczucia i rozwiązania trudności, z jakimi się borykasz. W sytuacji, którą opisałaś, warto skonsultować się zarówno z psychologiem, jak i psychiatrą. Oto kilka powodów, dlaczego oba te podejścia mogą być pomocne:
1. Psychoterapeuta/psycholog: Specjalista ten pomoże Ci zrozumieć swoje myśli, uczucia i zachowania, a także wypracować strategie radzenia sobie z trudnościami. Psychoterapia może być szczególnie pomocna w przepracowaniu traumy związanej z rodziną, trudnymi doświadczeniami z przeszłości, a także w zrozumieniu mechanizmów, które prowadzą do samookaleczeń czy myśli samobójczych.
2. Psychiatra: Wizyta u psychiatry może być ważna, zwłaszcza jeśli doświadczasz myśli samobójcze i używasz alkoholu jako sposobu radzenia sobie. Psychiatra może ocenić potrzebę ewentualnej farmakoterapii oraz śledzić ewentualne zaburzenia nastroju czy inne schorzenia psychiatryczne.
Pamiętaj, że prośba o pomoc nie oznacza słabości. W rzeczywistości, decyzja o podjęciu kroków w kierunku poprawy stanu psychicznego jest wyrazem siły i troski o siebie oraz swoich bliskich. Możesz również rozważyć skontaktowanie się z miejscowymi organizacjami świadczącymi wsparcie psychologiczne czy telefoniczną pomoc w sytuacjach kryzysowych.
Jeśli myśli samobójcze stają się natrętne lub niebezpieczne, natychmiast skontaktuj się z najbliższym numerem alarmowym w swoim regionie lub zwróć się o pomoc do najbliższego szpitala.
Pamiętaj, że zwracanie się o pomoc to pierwszy krok w drodze do poprawy. Nie jesteś sama, i istnieją profesjonalne środki wsparcia, które mogą Ci pomóc.
1. Psychoterapeuta/psycholog: Specjalista ten pomoże Ci zrozumieć swoje myśli, uczucia i zachowania, a także wypracować strategie radzenia sobie z trudnościami. Psychoterapia może być szczególnie pomocna w przepracowaniu traumy związanej z rodziną, trudnymi doświadczeniami z przeszłości, a także w zrozumieniu mechanizmów, które prowadzą do samookaleczeń czy myśli samobójczych.
2. Psychiatra: Wizyta u psychiatry może być ważna, zwłaszcza jeśli doświadczasz myśli samobójcze i używasz alkoholu jako sposobu radzenia sobie. Psychiatra może ocenić potrzebę ewentualnej farmakoterapii oraz śledzić ewentualne zaburzenia nastroju czy inne schorzenia psychiatryczne.
Pamiętaj, że prośba o pomoc nie oznacza słabości. W rzeczywistości, decyzja o podjęciu kroków w kierunku poprawy stanu psychicznego jest wyrazem siły i troski o siebie oraz swoich bliskich. Możesz również rozważyć skontaktowanie się z miejscowymi organizacjami świadczącymi wsparcie psychologiczne czy telefoniczną pomoc w sytuacjach kryzysowych.
Jeśli myśli samobójcze stają się natrętne lub niebezpieczne, natychmiast skontaktuj się z najbliższym numerem alarmowym w swoim regionie lub zwróć się o pomoc do najbliższego szpitala.
Pamiętaj, że zwracanie się o pomoc to pierwszy krok w drodze do poprawy. Nie jesteś sama, i istnieją profesjonalne środki wsparcia, które mogą Ci pomóc.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.