Witam, jestem młodą osoba mam 16 lat. Zawsze, gdy wstaje rano czuje smutek, że się obudziłam, wykonu

Dzień dobry
W pokonaniu negatywnych myśli może Ci pomóc szczegółowy plan dnia. Zrób listę wszystkich czynności, które masz do wykonania w ciągu dnia i ściśle trzymaj się planu. Aktywność z tym związana, sprawi, że mętlik zniknie. Zapraszam do kontaktu.

W tym wieku często młodzi ludzie zastanawiają sie nad sensem życia . Pamiętam , że sama zadawałam sobie takie pytania będąc w twoim wieku . Potem najczęściej przychodzi moment, kiedy ten sens odnajduje się . Szkoła często nie jest miejscem spełnienia pasji , więc warto próbować samej odnaleść w sobie jakieś pasje i próbowac je realizować. Może działalnośc twórcza (malowanie , taniec?), a może pomoc charytatywna? To bardzo często nadaje sens życiu . Zadbaj też o dobre relacje . Rozmowa z kimś, kto dobrze Cię rozumie i umie słuchać może bardzo pomóc . Gdyby ten stan zwany przez specjalistów anhedonią nie przeszedł poszukaj pomocy w poradni psychologiczno -pedagogicznej lub poradni zdrowia psychicznego . Pozdrawiam serdecznie
Agnieszka Wierzejska

Poza tym, co już napisały Ci inne osoby przede mną, chciałabym zachęcić Cię, żebyś jednak podjęła próbę rozmowy z psychologiem czy psychoterapeutą. Uczucia i przeżycia, które opisujesz, tak naprawdę mogą wskazywać na stan depresyjny. Smutek, niechęć do codziennej rutyny, złość, być może też przemęczenie (nie piszesz o nim wprost, więc nie wiem, czy go doświadczasz) - to są objawy obniżenia nastroju i właśnie stanów depresyjnych. Nie dziwi przy tym wszystkim to, że nadal chcesz spotykać się z ludźmi - nastolatki (a jest ich coraz więcej) doświadczające depresji często tak robią i bardzo dobrze. To pomaga w radzeniu sobie z trudnościami.
Chciałabym, żeby to było wyrażone jasno: nie twierdzę, że masz depresję. Nikt nie może tego stwierdzić na podstawie krótkiego listu w internecie. Myślę jednak, że jest ważne, żebyś skonsultowała się z kimś, kto będzie mógł powiedzieć, czy to depresja, czy nie - dlatego zachęcam Cię do kontaktu z psychologiem czy psychoterapeutą, a także do rozmowy z rodzicami na ten temat.
Nawet jeśli to depresja, to specjaliści dysponują bardzo skutecznymi metodami jej leczenia. Pamiętaj, że depresja to choroba jak każda inna, można ją porównać do złamania nogi. Choć przez jakiś czas sprawia, że czujemy się gorzej, to jak najbardziej można ją wyleczyć i znów w pełni cieszyć się życiem.
Efekty leczenia mogą być szybsze, niż można by się spodziewać.Są też tym lepsze, im wcześniej zaczniesz szukać pomocy, nie ma więc powodu, by zwlekać. A jeśli - czego Ci życzę - specjalista uzna, że to nie depresja, to pewnie będzie w stanie pomóc Ci w uporaniu się z faktycznymi przyczynami Twojego gorszego samopoczucia. Myślę, że naprawdę warto spróbować. Życzę Ci powodzenia i serdecznie pozdrawiam!

Dzień dobry. To naturalne pytania, które zadają sobie młodzi ludzie. Jaki jest sens tego wszystkiego, powtarzanych codziennie czynności? Jaki jest cel w moim życiu? Dokąd zmierzam a nawet kim jestem? Zapewniam, że większość Twoich rówieśników poszukuje odpowiedzi na te pytania. To piękny wiek ale i niosący wiele trudności, z którymi czasami trudno się zmierzyć. Dlatego wsparcie i zrozumienie w tym czasie niosą właśnie koledzy i koleżanki w podobnym wieku. Życzę wielu dobrych chwil w tym czasie i zachęcam do rozwoju pasji oraz poszukiwania odpowiedzi na te pytania. To bardzo rozwojowe. Pozdrawiam