Witam. Jestem osobą około trzydziestki, od wielu lat mieszkam i żyję samodzielnie. Parę miesięcy tem

Witam. Jestem osobą około trzydziestki, od wielu lat mieszkam i żyję samodzielnie. Parę miesięcy temu wprowadzili się do mnie rodzice. Mieli pewne problemy finansowe i aby im pomóc zaproponowałam by wprowadzili się do mnie. Mam dość duże mieszkanie, a siostra ma mniejsze mieszkanie i małe dziecko oraz psa. Dodam, że dogadywałam się z rodzicami zawsze bardzo dobrze. Często się spotykaliśmy, dość często u mnie nocowali. Niestety od chwili wspólnego zamieszkania moja mama stała się zaborcza. Nie mogę nigdzie wyjść bez tłumaczenia jej się, chce robić mi pranie, wchodzi do sypialni gdy się przebieram bądź rozmawiam z przyjaciółmi i to pod byle pretekstem - by podlać kwiaty, by pokazać mi coś w gazecie itp.. W każdy wolny dzień, niedzielę czy święto, ustala trasy spacerów dla nas, nie pytając mnie wcześniej o plany. Nie sprząta w domu i nie gotuje bo jak tłumaczy nie chce mi się wtrącać i nie wie gdzie co jest. całe dnie spędza przed telewizorem lub na telefonicznych rozmowach z koleżankami. Gdy chcę z nią porozmawiać o tym zawsze się obraża i mówi, że jestem niewdzięczna i się jej czepiam. Co więcej, w stosunku do mnie jest nadopiekuńcza podczas gdy z tatą nie chce rozmawiać. Wielokrotnie udaje że nie słyszy jego pytań czy odpowiada mu krzykiem. Mama nie pracuje i nie chce wrócić do pracy twierdząc, że jest potrzebna mi i mojej siostrze. Czy mama powinna zgłosić się do psychologa? Jak mam jej to zasugerować by jej nie urazić?