Mam16 lat i rowniez zmagam sie z tymi natrectwami.juz powoli nie wytrzymuje bo caly czas m

Dzień dobry,
Opisane objawy mogą wskazywać na zaburzenie lękowe z elementami nerwicy natręctw. Natrętne myśli, o których wspominasz, polegające na "odczynianiu" czyli na tym, że musisz szybko coś odpukać czy wykonać jakąś czynność, żeby nie wydarzyło się coś złego to właśnie typowe symptomy dla tak zwanej nerwicy natręctw myślowych. Obawiam się, że będzie Ci bardzo trudno poradzić sobie z tym samej. Chociaż na pewno to dla Ciebie trudne i wstydliwe, myśle że powinnaś powiedzieć o swoich dolegliwościach komuś dorosłemu i udać się po poradę do psychologa. Po dokładnym poznaniu Twojej historii psycholog na pewno będzie w stanie Ci pomóc pokonać objawy, które są bardzo uciążliwe. Gdybyś wspólnie z rodzicami podjęła decyzję o terapii zapraszam na spotkania online. Jesteś bardzo młodą osobą, a wspomniane objawy na pewno bardzo utrudniają Ci codzienne funkcjonowanie, dlatego nie warto tego tak zostawiać. Trzymam kciuki !
Agata Bukowska

Dzień dobry. Również skłaniam się do zaburzeń lękowych .Ostatnio miałam podobny przypadek i niestety bardzo ciężko jest sobie poradzić z tym tematem .Warto jest w miarę szybko zareagować ponieważ silne lęki i stres mogą prowadzić do nerwicy lękowej i w niektórych przypadkach doprowadzić do dość dużej Paniki i dodatkowych objawów somatycznych . Mam nadzieję ,że wszystko uda się pomyślnie rozwiązać . Pozdrawiam KW

Natrętne myśli bardzo często towarzyszą zaburzeniom lękowym, zdecydowanie polecam kontakt z psychologiem i podjąć terapię, która pomoże zapanować nad lękiem i nauczy mózg przyswajać pozytywne myśli. Polecam stosowanie metod relaksacji, które można wykonywać codziennie w domu (np. trening autogenny Schultza, czy relaksacja progresywna Jacobsona). Regularna aktywność fizyczna również będzie miała pozytywny wpływ na oczyszczenie myśli. Pozdrawiam serdecznie.

Dzień dobry, dziękuję za podzielenie się.
Natrętne myśli czy czynności najczęściej są elementem zaburzeń lękowych. Niestety bardzo trudno byłoby poradzić sobie z tym samemu.
Zachęcam do poinformowania rodziny o swoich trudnościach i poszukania psychologa, który pokieruje dalsze działania.
Życzę wszystkiego dobrego