Witam,mam 25 lat i problem z moim tatą.Mam wrażenie,że czego nie zrobię ja czy mój partner czy moja

Dzień dobry, na pewno taty Pani nie zmieni ale można popracować nad tym, żeby Pani tak nie dotykało zachowanie taty - żeby wyjść z pozycji dziecka, nadmiernej zależności od opinii i zachowania taty i przejść do przeżywania tej relacji z perspektywy świadomej dorosłej. Jeśli pani zmieni swoją perspektywę, uczucia, myśli, działania - to relacja się zmieni. Wtedy bierze Pani w 100% odpowiedzialność za siebie nie czekając na tatę - i to Pani decyduje, co Pani odpowiada, co nie odpowiada - adekwatnie to komunikuje i wtedy nie ma możliwości, żeby relacja się nie zmieniła - bo w relacji biorą udział 2 osoby.

Dzień dobry. Z tego co Pani napisała można wywnioskować, że ma już Pani przeczucie co jest odpowiednie a co nie. Związek partnerski tworzy Pani wraz z partnerem i to Państwo mają moc decyzyjną jaki kształt przybiera oraz jakie są jego normy. Najważniejsze aby Państwo czuli się komfortowo i dobrze. Szacunek i grzeczności wobec rodziny są ważne, jednakże nie powinny górować nad dobrem związku. Odnosząc się do tego co Pani napisała, można przypuszczać, że Pani rodzic nie stwarza poczucia komfortu w swoim towarzystwie tak więc zrozumiała może być niechęć do wspólnych wizyt. Proszę spróbować wraz z partnerem podjąć decyzję o tym co Państwu najbardziej odpowiada. Drugim krokiem może być próba pogodzenia się z tym, że nawet w przypadku odmiennej opinii rodzica to Pani ma jedyny wpływ na swoje decyzje i odczucia w dorosłym życiu. Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego.

Twoje obawy są zrozumiałe, a sytuacja wydaje się być źródłem frustracji zarówno dla ciebie, jak i twojego partnera. Ważne jest, aby zrozumieć, że każda rodzina ma swoje unikalne zasady i oczekiwania, co do tego, jak spędza się czas razem. Jednakże, w zdrowych relacjach, powinno istnieć pewne zrozumienie i elastyczność.

Oto kilka sugestii, które mogą pomóc rozwiązać sytuację:

Rozmawiaj z ojcem: Skoro sytuacja sprawia ci trudność, dobrze byłoby otwarcie porozmawiać z ojcem. Wyraź swoje uczucia i obawy wobec niego. Powiedz mu, że rozumiesz, że chce spędzać czas z wami, ale chciałabyś, aby była to bardziej elastyczna i komunikatywna sytuacja.

Wspólna rozmowa: Jeśli to możliwe, spróbujcie zorganizować wspólną rozmowę z ojcem i partnerem. Dajcie każdemu szansę wyrażenia swoich uczuć i punktu widzenia. To może pomóc zrozumieć się nawzajem i uniknąć nieporozumień.

Wypracujcie wspólne zasady: Razem z partnerem omówcie, jakie zasady i oczekiwania macie co do odwiedzin u twoich rodziców. Może ustalcie, że partner nie zawsze musi towarzyszyć, ale będzie to robić wtedy, gdy będzie miał ochotę lub kiedy będzie to ważne.

Szukajcie kompromisów: Starajcie się znaleźć kompromis, który będzie akceptowalny dla ciebie, partnera i twojego ojca. To może oznaczać pewne ustępstwa z obu stron.

Ustal granice: Jeśli twój ojciec nadal narzuca swoje zdanie lub oczekiwania, ustalcie razem pewne granice, które będą respektowane przez wszystkich członków rodziny.

Warto pamiętać, że różnice w oczekiwaniach i sposobie spędzania czasu z rodziną są często źródłem konfliktów w związkach. Kluczowe jest rozmawianie, słuchanie i próba znalezienia wspólnego mianownika, który zadowoli wszystkie strony. Jeśli sytuacja staje się zbyt trudna do rozwiązania samodzielnie, zawsze można rozważyć terapię rodzinna lub parę, aby uzyskać wsparcie od specjalisty.

Dzień dobry. Sytuacje o których Pani pisze mogą wskazywać na pewne schematy, wzorce ojca, być może w jego zachowaniu następuje kontynuacja zachowań wyniesionych z tzw. domu. Zakładając rodzinę przekłada te wzorce w życiu codziennym. Proszę się zastanowić czy tak było zawsze, czy sytuacje rozpoczęły się gdy w życiu Pani pojawił się partner. Jeśli tak może to wskazywać na naruszenie granic rodziny według Pani ojca. Zwrócić należy uwagę na fakt iż jeśli weszła Pani w relacje bliższą z partnerem, granice rodziny będą się znacznie zmieniać bez znaczenia na inne okoliczności. Sugerowałabym szczerą rozmowę z tatą, gdyż wydaje się iż postępując w ten sposób pragnie poczuć się dostrzeżonym . Pozdrawiam Serdecznie Małgorzata Kozłowska

Dzień dobry.
Napisała Pani sporo o frustracjach i wymaganiach Pani taty. Zachęcałabym jednak Panią do przyjrzenia się swoim odczuciom i potrzebom. Większa świadomość samej siebie pozwoli Pani w sposób naturalny bardziej zadbać o właściwe relacje z tatą. Kluczowa wydaje się uczciwa rozmowa, podczas której będzie Pani miała możliwość powiedzenia tacie o tym, co przeszkadza Pani w aktualnej relacji. W opisanym zachowaniu można dostrzec pewną powtarzalność. Być może dla Pani taty ciągłe domaganie się uwagi jest próbą poradzenia sobie z uczuciami osamotnienia, czy obawy o to, że przestanie być dla Pani ważny. Czasem też rodzic w taki zawaluowany sposób pokazuje miłość do dziecka.
Jeśli przyjrzenie się sytuacji z odpowiednej perspektywy wydaje się Pani zbyt trudne, warto skorzystać z pomocy psychologa. Taka konsultacja pomoże Pani spojrzeć na relacje z właściwym emocjonalnym dystansem.

Pozdrawiam serdecznie,
Małgorzata Grygier- Stępień