Witam mam 33 lata. Jestem osoba z DDA i mam skłonności do panikowania i bycia przewrażliwionym. Prac

Witam. W mojej ocenie nie ma jednoznacznej, prostej odpowiedzi na to pytanie, ponieważ problem może być związany zarówno z innymi osobami, jak z Pana osobą. Ważne jest, aby spróbował Pan przeanalizować swoje zachowanie, myśli i emocje. Być może Pana obawy i lęki sprawiają, że trudniej Panu nawiązać kontakt z innymi i budować relacje. Może Pan także rozważyć skonsultowanie się ze specjalistą, który pomoże Panu lepiej zrozumieć siebie i zająć się tym problemem. Pozdrawiam i życzę szybkiego powrotu do równowagi.

Witam serdecznie,

Przede wszystkim warto podkreślić, że to, co Pan opisuje, jest dość powszechnym doświadczeniem, szczególnie w nowym środowisku pracy lub po przeprowadzce. Czucie się odizolowanym czy trudności w nawiązywaniu relacji z kolegami z pracy mogą być frustrujące, ale niekoniecznie muszą świadczyć o problemie z Pana osobą czy psychiką.

Osobą z DDA mogą towarzyszyć pewne wzorce zachowań, takie jak skłonność do przewrażliwienia czy lęk przed odrzuceniem, które mogą wpływać na interakcje społeczne. Praca nad sobą w tych obszarach, może być kluczowa w budowaniu zdrowych relacji i większego poczucia komfortu w kontakcie z innymi.

Oto kilka kierunów pracy, które mogą Panu pomóc:

1. Praca nad własnymi emocjami: Rozważenie terapii lub wsparcia grupowego, gdzie można pracować nad problemami wynikającymi z bycia DDA. Terapia może także pomóc w radzeniu sobie z lękiem i przewrażliwieniem.

2. Budowanie pewności siebie: Często trudności w nawiązywaniu relacji mają podłoże w niskiej samoocenie. Praca nad wzmocnieniem własnego poczucia wartości może znacząco wpłynąć na sposób, w jaki nawiązuje Pan relacje.

3. Poszerzanie zainteresowań: Może warto zainteresować się tematami, które są popularne w Pana miejscu pracy. Czasami wspólne zainteresowania mogą być świetnym mostem do budowania relacji.

4. Akceptacja: Ważne jest, aby zaakceptować, że nie z każdym musimy nawiązać głęboką relację. Czasami wystarczy kultura osobista i podstawowy poziom komunikacji, by móc komfortowo funkcjonować w grupie.

Proszę pamiętać, że każdy z nas jest inny i ma inne sposoby na nawiązywanie relacji. Nie zawsze to, co działa dla innych, będzie działać dla nas. Kluczowe jest znalezienie sposobu, w którym czuje się Pan komfortowo, jednocześnie będąc otwartym na nowe doświadczenia i ludzi.

Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia oraz dobrego samopoczucia w pracy.

Myślę, że wrażenia i spostrzeżenia, które Pan opisuje, mogą być względnie powszechnym doświadczeniem wielu osób funkcjonujących w różnych grupach społecznych. Ważne jest, by przyjąć, że to, jak się odnajdujemy w danej grupie społecznej wynikać może zarówno z czynników natury osobistej (np. aktualne samopoczucie, dotychczasowe doświadczenia społeczne, pewność siebie, zdolności komunikacyjne, poziom osobistych kompetencji społecznych, etc.) jak i kondycji psychospołecznej członków grupy czy dynamiki samej grupy (np. otwartość interpersonalna członków grupy czy otwartość samej grupy jako takiej, etc.). Doświadczenie podpowiada, że te wszystkie aspekty lubią się nakładać. Stąd też warto byłoby uważnie przyjrzeć się im wszystkim (ja, członkowie grupy, grupa), zanim przejdziemy do formułowania wniosków. Myślę, że psycholog mógłby być dla Pana wsparciem w przepracowywaniu takich codziennych, niekiedy trudnych, doświadczeń. Pozdrowienia!