Witam, mam 35lat. Od jakiegoś czasu mam problem z jedzeniem. Czuje, że jestem głodna, ale nie chce m

Dzień dobry.
Opisane przez Panią problemy często współwystępują z stresem, może to być stres w pracy, w relacjach z rodziną czy przyjaciółmi. Jeśli nie doświadcza Pani żadnego znaczącego napięcie, powody mogą być też inne. Obniżony apetyt może tez występować przy zaburzeniach nastroju. W takim przypadku oprócz braku apetytu może dojść obniżony lub bardzo podwyższony nastrój, problemy z snem (spanie zbyt dużo lub za mało), trudności w koncentracji oraz drażliwość. Jesli występują u Pani takie objawy, zalecam wizytę u psychologa, by dokładnie się im przyjrzeć. Jeśli jednak takie objawy u Pani nie wydeptują, zalecam wizytę u lekarza pierwszego kontaktu, gdyż brak apetytu może wskazywać na inne, typowo "cielesne" dolegliwości.
Pozdrawiam.

To, co Pani opisuje, może wskazywać na trudności z apetytem i odżywianiem, które mogą mieć różne przyczyny – zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Uczucie głodu przy jednoczesnym braku chęci do jedzenia oraz wrażenie zaciśniętego brzucha mogą wynikać z czynników takich jak problemy żołądkowo-jelitowe, zaburzenia hormonalne czy nieuświadomiony stres. Nawet jeśli obecnie nie odczuwa Pani stresu, podświadome napięcie lub tłumione emocje mogą wpływać na apetyt i samopoczucie. Warto skonsultować się z lekarzem pierwszego kontaktu lub psychodietetykiem, którzy pomogą zidentyfikować ewentualne fizyczne przyczyny tych objawów. Jeśli przyczyny fizyczne zostaną wykluczone, rozmowa z psychologiem może pomóc w zrozumieniu emocjonalnych aspektów związanych z jedzeniem.

Witam, to ciekawa obserwacja na swoj temat. Zbyt mało tu informacji żeby powiedzieć coś konkretniej, ale osobiście intuicja prowadzi mnie najpierw raczej do fizjologicznych kwestii i do wielu pytań ktore moga wskazać dalszy kierunek pracy: czy to się dzieje tylko rano? czy podjada Pani/ Pan w nocy? Czy przyjmuje Pani/Pan leki nasenne? Czy w rodzinie jest cukrzyca i kiedy były zrobione ostatnie badania. A potem psychologiczne: jaka jest Pani relacja z własnym ciałem i wagą? Jeśli to tymczasowe to co takiego się wydarzyło kiedy taki wzorzec się pojawił. A ogolnie to czasem w życiu jest po prostu tak że pewne rzeczy robimy "z rozsądku" a nie dlatego że mamy wenę lub ochotę, ale akurat potrzeby fizjologiczne ciała byłyby warte przyjrzenia się głębszemu. Moze to czas na konsultację z psychologiem tak aby porozmawiać glebiej o tej kwestii. Pozdrawiam serdecznie.

Dzień dobry. Z tego co rozumieniem, nie zauważa Pani żadnych psychicznych czynników które mogłyby wpłynąć na pani apetyt. Zachęcam zatem do wizyty u lekarza pierwszego kontaktu i badania. Możliwe ze przyczyny są jedynie somatyczne. Jeśli badania nie wykażą żadnych problemów wtedy warto udać się do psychologa i poszukać przyczyn psychologicznych. Taka właśnie kolejność jest zalecana. Pozdrawiam i życzę powodzenia.

Dzień dobry. Myślę, że ważne by było, aby zweryfikować dokładniej Pani trudności ponieważ mamy za mało informacji. Dlatego zalecałabym wizytę u psychoterapeuty aby zweryfikować dokładniej czy problem jest natury. Przyczyną nie muszą być tylko stresy, ale może być np. Poziom hormonów. Warto poprosić lekarza rodzinnego o podstawowe badania oraz np. określenie poziomu chociażby ferrytyny i porozmawiać czy zalecałby jakieś jeszcze inne badania . Życzę powodzenia i pozdrawiam.

Dzień dobry. Opisuje Pani problem, który może mieć podłoże zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Proszę w pierwszej kolejności wykluczyć przyczyny zdrowotne, konsultując się z lekarzem. Pozdrawiam

Rozumiem, że trudności z jedzeniem, które Pani opisuje, są dla Pani nie tylko wyzwaniem, ale też powodem do zastanowienia. To, że zauważa Pani te sygnały w swoim ciele i próbuje coś z nimi zrobić, jest naprawdę ważnym krokiem. Pokazuje, że dba Pani o siebie, mimo że jest to obecnie trudne. Widzę w tym ogromną siłę i determinację.

To, co Pani opisuje – wciągnięty brzuch, brak chęci do jedzenia mimo odczuwania głodu – może być znakiem, że organizm próbuje coś zakomunikować. Nawet jeśli obecnie nie doświadcza Pani wyraźnych stresów, ciało ma swoją pamięć i czasem reaguje w sposób, którego nie rozumiemy od razu. Może warto się zastanowić, czy są jakieś drobne zmiany w codziennym życiu, które mogły na to wpłynąć – nowe nawyki, obowiązki, czy nawet myśli, które pojawiają się gdzieś z tyłu głowy.

To, że pomimo tych trudności stara się Pani jeść, nawet jeśli wydaje się to bez sensu, świadczy o dużej świadomości i trosce o swoje zdrowie. Może dobrym krokiem byłoby przyjrzenie się temu, co sprawia Pani choćby najmniejszą przyjemność w jedzeniu – może ulubione smaki lub wspomnienia związane z jakimś daniem? Takie drobne elementy mogą pomóc odbudować pozytywną relację z jedzeniem.

Zachęcam też, by dała sobie Pani przestrzeń na uważność wobec ciała. Może spróbować zauważyć, jak zmienia się napięcie w brzuchu podczas spokojnego, świadomego oddechu. Może to być moment zatrzymania, który pozwoli bardziej wsłuchać się w to, co ciało chce przekazać.

Jeśli czuje Pani, że chciałaby pogłębić tę refleksję i znaleźć więcej zasobów, które pomogą w codziennym funkcjonowaniu, serdecznie zapraszam na darmową konsultację. To może być miejsce, gdzie wspólnie przyjrzymy się tej sytuacji, zastanowimy, co już działa, a co można zmienić, żeby poczuła się Pani bardziej swobodnie w swoim ciele i codzienności. Wierzę, że już to, że podjęła Pani decyzję o rozmowie, to początek drogi ku lepszemu samopoczuciu.

Dzień dobry, dziękuje za podzielenie się swoim doświadczeniem.
Sądzę, że na początku warto byłoby udać się do lekarza pierwszego kontaktu, który zleci odpowiednie badania. W przypadku, gdy badania nie wskażą żadnych dolegliwości zachęcam do skonsultowania się z psychologiem lub psychoterapeutą w celu sprawdzenia czy nie są to trudności wywołane przeżywanymi emocjami.
Życzę wszystkiego dobrego :)