Witam mam na imię Ania i mam 25 lat, mam poważny problem że sobą z którym zmagam się od wczesnych la

Witam mam na imię Ania i mam 25 lat, mam poważny problem że sobą z którym zmagam się od wczesnych lat szkolnych myslalam że jest to spowodowane nie ciekawa atmosfera w domu rodzinnym i gdy tylko bede dorosla wyprowadze się z domu to problem zniknie ale tak się nie stało nawet bym powidziala że pogłebia się to jezcze barziej . Na codzień jestem wesoła wygadana osoba , problem jest taki że nie umiem panowac nad myślami i emocjami kiedy jestem w towarzystwie innych ludzi umiem być wesoła nie myslec o problemach ale kiedy zostaje sama zaczyna się problem sama siebie nie oszukam , nie umiem wogule nie myslec cały czas o czymś myślę to wetadmo zależy nie jest tak że caku czas mam same zle mysly myślę też o dobrych rzeczach ale nie umiem nawet na 1 sekundę przestać myśleć i problem zaczyna się kiedy coś się w moim życiu wydarzy czy to problem w pracy czy pokluce się z narzyczonym itp , to wtedy nie umiem zapanować nad tym o czym myślę, staram się nie myśleć o danym problemie mówię sobie w głowie spokojnie będzie dobrze pomysl o czymś miłym i przez chwilę udaje mi się myśleć pozytywnie ale zaraz nie zauważe kiedy spowrotem myślę o tym zlym czasem jestem tym bardzo zmęczona i mam ochotę iść spać na miesiąc żeby tylko nie myslec o niczym , mam też problem z emocjami mam wrażenie że odczuwam wszytko badzije niż inni ludzie, przejmuje się blachymi sprawami i czasami emocje zaczynają nademna panowac wtedy czuje taki dziwny ból psychiczny w środku ciężko to opisać co czuje ale jest to najgorsze uczucie jakie znam jednocześnie mam ochotę krzyczeć, płakać albo czyms rzycac wtedy też mam przyspiesza mi serce i oddech czasami nie mogę nabrać powietrza dopuki się nie uspokoje i zazwyczaj kończy się to wybuchem płaczu, od zawsze też jestem bardzo placzliwa potrafię rozkładać się jak jest mi bardzo smutno i na odwrót jak stanie się coś bardzo miłego, tak samo kiedy się z kimś pokluce i się zdenerwuje to z tych nerwów lecą mi łzy i nie umiem nad tym zapanować bardzo mmie to denerwuje bo muszę wychodzić w trakcie kłótni bo nie cche żeby ktoś widział że płacze, bardzo nie lubię siebie za to że taka jeusem, utrudnia mi to życie próbowałam mad tym zapanować ale bez skutku, zauważyłam też że on momentu jak moja mam 3 lata temu miała wylew pękł jej tetniak i bardzo się zmieniła jest jak zupełnie inna osoba czasami czuje wie jak by jej już wogule jej nie było bardzo ta choroba mamy się na mnie odbiła, boję się iść do psychologa bo boję się że trafię na złego lekarza który powie mi ja moi temat coś złego co zdołuje mmie jezcze barziej i będzie mi siedziało na głowie bardzo dlugo , mój narzyczony mówił mi kiedyś że do mnie tzrba uważać co i jak się mówi, nie cche taka być bo uważam że jesy to baydzi dziecinne zachowanie jestem tego świadoma że jako dorosła kobieta powinnam być barziej dojrzala ale nie umiem i nie wiem co mam robić, bardzo proszę jakaś wyrozumiala osobę o radę jak mam nad sobą pracować zeby się to skończyło z góry dziękuję za odpowiedz i pozdrawiam :)