Witam. Mam od pewnego czasu pewien bardzo dziwny problem. Jestem 18 letnim chłopakiem i od pewnego c

Dzień dobry,

W swoim pytaniu wskazuje Pan na kilka trudnych obszarów, przede wszystkim trudności z akceptacją swojej fizyczności, co może być objawem dysmorfofobii oraz natręctwa w postaci uczucia bycia obserwowanym, komentowanym. Warto skonsultować je ze specjalistą, najlepiej psychologiem psychoterapeutą, który będzie w stanie trafnie zdiagnozować Pana trudności i zaproponować odpowiednie leczenie w postaci wsparcia psychologicznego lub psychoterapii, być może skieruje w kolejnym kroku do psychiatry po wsparcie farmakologiczne.

Serdecznie zapraszam na bezpłatną konsultację telefoniczną podczas której będzie Pan miał możliwość głębszego omówienia problemu i ustalenia możliwych rozwiązań. Jestem psychologiem i psychoterapeutką, pracuję w nurcie psychodynamicznym skoncentrowanym na przeniesieniu. Przyjmuję stacjonarnie w Warszawie, przy Placu Zbawiciela, jednak udzielam także konsultacji psychologicznych online.

Z wyrazami szacunku
Karolina Misztal

To, co opisujesz, brzmi jak bardzo trudne doświadczenie i zrozumiałe jest, że możesz czuć się niekomfortowo w takich sytuacjach. Zauważanie spojrzeń innych ludzi może wzbudzać lęk i niepewność, zwłaszcza gdy masz kompleksy dotyczące swojego wyglądu.
Czasami ludzie patrzą na innych z ciekawości lub bez złych intencji. Może warto spróbować przypomnieć sobie, że ich spojrzenia niekoniecznie są oceną Twojego wyglądu. Zamiast tego, spróbuj skupić się na swoim samopoczuciu.
Rozważ pracę nad swoją pewnością siebie i akceptacją samego siebie. Możesz zacząć od małych kroków, takich jak codzienne przypominanie sobie swoich pozytywnych cech lub umiejętności.
Pozdrawiam serdecznie

Rozumiem, że to, co Pan opisuje, może być bardzo frustrujące i wpływać na Pana samopoczucie. Skupianie się na tym, że obcy ludzie patrzą na Pana, może nasilać istniejące kompleksy dotyczące wyglądu, szczególnie jeśli już czuje się niekomfortowo ze zeworstu i twarzy. Takie odczucia mogą wynikać z lęku społecznego lub nadmiernej koncentracji na tym, jak Pan jest postrzegany przez innych.

To, że ktoś patrzy na Pana, nie musi oznaczać, że ocenia Pana negatywnie. Czasami ludzie patrzą z ciekawości, przypadkowo lub po prostu bez żadnych złych intencji. To może być trudne, ale warto spróbować nauczyć się ignorować takie sytuacje i skupić się na własnym komforcie.

Warto również pracować nad akceptacją swojego wyglądu, mimo że może to być długotrwały proces. Pomocna może być rozmowa z psychologiem, który pomoże Panu zrozumieć te emocje i pracować nad pewnością siebie i nad tym, jak nie dawać innym ludziom wpływu na Pana samopoczucie.

Czy rozważał Pan możliwość wsparcia psychologicznego, które mogłoby pomóc w budowaniu większej pewności siebie i radzeniu sobie z tymi trudnymi myślami?

Dzień dobry, Cieszę się, że napisałeś, bo to ważne, aby rozmawiać o swoich trudnych doświadczeniach. Jako psychoterapeuta poznawczo-behawioralny mogę Ci zaproponować kilka podejść, które pomogą Ci lepiej radzić sobie z tą sytuacją i poprawić Twoje samopoczucie.

1. Kompleksy związane z wyglądem
To zupełnie naturalne, że w wieku 18 lat pojawiają się różne obawy i niepewności dotyczące wyglądu. Może to być szczególnie trudne, kiedy czujesz, że Twój wzrost i waga nie spełniają pewnych oczekiwań. Warto jednak pamiętać, że wzrost ani waga nie definiują Twojej wartości jako osoby. Psychoterapia poznawczo-behawioralna opiera się na pracy nad myślami, które mogą być zniekształcone. Możemy razem przeanalizować Twoje myśli o wyglądzie – czy są one realistyczne? Czy są wyolbrzymione? Często bywa tak, że to, co myślimy o sobie, nie pokrywa się z tym, jak widzą nas inni.

2. Ludzie, którzy na Ciebie patrzą
Rozumiem, że spojrzenia innych mogą budzić dyskomfort, zwłaszcza gdy masz poczucie, że są one oceniające. To zupełnie naturalna reakcja w sytuacji, gdy zmagasz się z kompleksami. W takich momentach nasza uwaga koncentruje się na tym, jak jesteśmy postrzegani przez innych, co może nasilać wrażenie, że wszyscy na nas patrzą. Często jednak bywa tak, że inni ludzie nie mają złych intencji – mogą patrzeć przypadkiem, z ciekawości, a czasem nawet nieświadomie. W terapii poznawczo-behawioralnej pracujemy nad zmianą interpretacji takich sytuacji. Spróbujemy razem sprawdzić, jakie są inne możliwe wyjaśnienia dla tych spojrzeń.

3. Techniki radzenia sobie z tą sytuacją
Jednym z kluczowych elementów terapii jest nauczenie się, jak skutecznie radzić sobie z myślami i emocjami, które wywołują stres. Oto kilka strategii, które mogłyby Ci pomóc:

Identyfikacja automatycznych myśli: Kiedy zauważasz, że ktoś na Ciebie patrzy, jakie myśli pojawiają się w Twojej głowie? Czy zakładasz, że patrzą na Ciebie, bo Cię oceniają? A może istnieje inne możliwe wyjaśnienie? Wspólnie możemy przyjrzeć się tym myślom i zastanowić, czy są one realistyczne.

Praca nad przekonaniami: Terapia pozwala na stopniowe przekształcanie negatywnych przekonań na bardziej zbalansowane. Jeśli teraz czujesz, że Twój wygląd przyciąga niechcianą uwagę, moglibyśmy popracować nad tym, abyś spojrzał na siebie bardziej obiektywnie i zaakceptował to, co widzisz.

Ćwiczenia relaksacyjne: Kiedy czujesz, że zaczynasz się denerwować, bo ktoś się na Ciebie patrzy, warto nauczyć się technik relaksacyjnych. Mogą one pomóc obniżyć poziom stresu i lęku w takich momentach.

4. Zmiana perspektywy
Jednym z celów terapii poznawczo-behawioralnej jest nauczenie się zmiany perspektywy. Na przykład, jeśli zauważasz, że szczególnie starsze osoby się na Ciebie patrzą, możemy spróbować wspólnie zastanowić się, dlaczego tak się dzieje. Być może jest to ich nawyk, ciekawość, a nie ocena. W terapii skupimy się na pracy nad takimi myślami, aby zmienić sposób, w jaki interpretujesz spojrzenia innych.

5. Budowanie pewności siebie
Jednym z elementów terapii może być także praca nad Twoją samooceną i pewnością siebie. Im bardziej będziesz akceptować siebie, tym mniejszy wpływ na Twoje samopoczucie będą miały spojrzenia innych. To proces, który wymaga czasu, ale z odpowiednimi narzędziami możemy pracować nad tym, abyś poczuł się bardziej komfortowo w swojej skórze.

Co dalej?
Jeśli czujesz, że chciałbyś nad tym popracować, serdecznie zapraszam do dalszych rozmów i spotkań. Wspólnie możemy wypracować strategie, które pozwolą Ci lepiej radzić sobie z tym, co teraz przeżywasz, i poprawić Twoje samopoczucie na co dzień.

Dzień dobry. Opinia Pana o sobie, mam wrażenie, że nie jest dobra ani przyjacielska, może być wykształcona poprzez życiowe doświadczenia, szkołę może jakieś porażki czy wychowanie. Bardzo ważne aby Pan zaczął zdawać sobie sprawę z tego, że nie mamy kompletnie wpływu na to co o nas myślą ludzie, czy co o nas mówią. Warto natomiast zacząć o sobie myśleć w pozytywny sposób, może warto zapytać zaufane osoby jak Pana odbierają, co o Panu myślą, za co Pana lubią. Warto może również zwrócić uwagę na to, kiedy najbardziej się ludzie na Pana patrzą, może ubrał się Pan jakoś inaczej. Starsze osoby czasami zawracają na kogoś uwagę bo myślą, że ktoś wyszedł ubrany w piżamie. Styl ubioru jest tak różny w tych czasach, czy fryzury, że mogą robić wrażenie na starszych osobach. Jeżeli jednak uważa Pan, że te rzeczy nie mają kompletnie wpływu na tę sytuację, może warto rozważyć spotkanie u specjalisty. Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego.