Witam mam problem , mam 19 lat jestem osobą nie śmiałą skrytą kilka lat temu tak w wieku 14 lat prób

Dzień dobry. Na wstępie chciałabym zaznaczyć że bardzo doceniam, że podzielił się Pan tutaj bardzo ważnymi kwestiami dotyczącymi Pana życia. Wymaga to wiele odwagi, a także może wskazywać na fakt, że odnajduje Pan w sobie siły na walkę z depresją, co w obliczu opisywanej sytuacji jest niezwykle ważne. Nie należy zapominać, że depresja to realna choroba, której nie należy lekceważyć, a tym bardziej nie należy się jej wstydzić. Z tego co Pan opisuje dostrzegam, że od co najmniej kilku lat zmaga się Pan z trudnościami, które znacząco wpływają na codzienne funkcjonowanie. Długość trwania doświadczanych problemów może wskazywać na fakt, że może być Panu niezwykle trudno poradzić sobie z nimi samodzielnie. Depresja, jak każda choroba, wymaga pomocy specjalisty. Sugeruję, że najlepszym rozwiązaniem byłoby spotkanie z psychologiem lub psychoterapeutą, który profesjonalnie oceni Pana sytuację, i wskaże Panu drogę w kierunku wyleczenia. Myślę, że równie ważna byłaby wizyta u psychiatry w celu przepisania leków, które ułatwiłyby Panu codzienne funkcjonowanie. Gdyby tylko pojawiły się jakieś dodatkowe pytania z Pana strony, lub chciałby Pan skorzystać z wizyt u mnie, to serdecznie zapraszam do kontaktu. Postaram się pomóc przezwyciężyć opisywane przez Pana lęki, lepiej zrozumieć doświadczane emocje, i odnaleźć Pana indywidualną drogę do szczęścia. Życzę wszystkiego dobrego i pozdrawiam

Dzień dobry,

Możliwe, że w sporadycznych przypadkach dałoby się samemu wyjść z depresji jednak jest to zdecydowanie gra nie warta świeczki. Proszę pamiętać, że DEPRESJA JEST CHOROBĄ ŚMIERTELNĄ. Próbując "leczyć się" samemu ryzykuje Pan śmiercią samobójczą i wyrusza na zupełnie nierówną walkę z poważną chorobą i jeszcze dodatkowo mając fobię społeczną, czyli mając utrudniony dostęp do wsparcia społecznego.

Nie wiem w imię czego Pan to robi, ale to jest niebezpieczna gra.

Proszę potraktować moje słowa poważnie, a jak nie moje to słowa Pani mgr Osińskiej, która się przede mną wypowiadała.
Proszę zgłosić się do psychiatry oraz do psychoterapeuty. Ci specjaliści nie tylko, że są wykwalifikowani do niesienia pomocy osobom, z problemami jak Pańskie, nie dość, że są wykwalifikowaniu do ułatwiania Pacjentom kontaktu z nimi (rozmowa, atmosfera zaufania, bezpieczeństwo) to jeszcze na dodatek obowiązuje ich tajemnica zawodowa. Dodatkowo obecnie wiele wizyt (choć nie wiem czy jest to rekomendowane) może odbyć się on-line a to powinno być dla Pana łatwiejsze.

Pozdrawiam i powodzenia!