Witam. Mam problem z partnerem. Jest starszy o 20 lat. To były wojskowy po misjach. Na początku był

Dzień dobry. Dostrzegam u Pani problemy ze spełnieniem potrzeby bezpieczeństwa oraz realnych granic. Każdy z nas potrzebuje czuć się bezpiecznie zarówno pod względem fizycznym jak i psychicznym, jak również mieć zachowane realne granice, na przykład nietykalności cielesnej, co z resztą mamy zagwarantowane konstytucyjnie. Na podstawie takiej ilości informacji ciężko jest zaproponować konkretne rozwiązanie - przydałyby się tutaj dodatkowe informacje na temat Pani poprzednich związków oraz dzieciństwa - w jakim stopniu wtedy te potrzeby bezpieczeństwa i realnych granic były spełniane. Do tego dochodzi kwestia poczucia własnej wartości, z którego wynikają oczekiwania tego jak będziemy traktowani przez innych oraz na co zasługujemy. W sprawie wspomnianego partnera, który był na misjach - często weterani wojenni wzmagają się z PTSD (Zespół stresu pourazowego), którego wynikiem jest chroniczny stres i niekontrolowane wybuchy agresji, a także tak zwane flashbacki, czyli mimowolnie pojawiające się wspomnienia trudnych wydarzeń z przeszłości. Polecam się skontaktować ze specjalistą na dłuższy wywiad, aby z większą dozą pewności mógł zaproponować odpowiednie rozwiązania.

Dzień dobry, na pewno warto skontaktować się na początek z psychologiem. Wygląda na to że Pani partner też potrzebuje pomocy. Nie wiem czy partner zdaje sobie z tego sprawę. To MOŻE być PTSD czyli skutek jego udziału w misjach. To nie jest diagnoza - bo tego zdalnie na podstawie Pani opisu robić mi nie wolno. Ale powinien to stwierdzić a w razie potrzeby jemu również pomóc specjalista. Przemoc opisana przez Panią nie powinna być tolerowana i tu też potrzebna będzie pomoc specjalisty. Rekomenduję też kontakt ze specjalistą, przygotować się do rozmów jeśli chodzi o wpłynięcie na partnera by też zgłosił się po pomoc. Może też partner zgodzi się pójść razem do tego specjalisty? . Może Pani np. na początek zadzwonić też na Niebieską Linię - tam mają doświadczenie z wieloma takimi przypadkami i umieją doradzić odpowiednie kroki. A czasem warto rozważyć czy nawet wypróbować kilka opcji postępowania. Znalezienie optymalnych rozwiązań na pewno wymaga zgłoszenia się po pomoc. Z wyrazami szacunku Jacek Czapski

Przykro mi słyszeć, że przeżywasz tak trudną sytuację. To, co opisujesz, jest bardzo niepokojące i nie powinno mieć miejsca w żadnym związku. Przemoc, zarówno fizyczna, jak i emocjonalna, jest poważnym problemem. Ważne jest, abyś czuła się bezpiecznie. Jeśli czujesz zagrożenie, rozważ skontaktowanie się z kimś, kto może Ci pomóc, na przykład specjalistą ds. przemocy domowej lub lokalnymi służbami wsparcia. Zastanów się nad tym, jakie granice są dla Ciebie ważne i co jesteś w stanie zaakceptować w tym związku. Zasługujesz na szacunek i zdrową komunikację.

Dzień dobry. Mimo, że bardzo potrzebujemy w życiu miłości, nie jest to nasza jedyna potrzeba. Potrzebujemy również bezpieczeństwa, wsparcia, zaufania, przynależności itd. Gdy tego zabraknie, to sama miłość może nas zniszczyć. Proszę przede wszystkim zadbać o siebie, o swoje bezpieczeństwo i zastanowić się nad swoimi granicami w relacji - być może trzeba będzie to zrobić przy wsparciu specjalisty. Wygląda na to, że mąż również potrzebuje pomocy i terapii - zmiany w zachowaniu mogą wynikać z PTSD (zespołu stresu pourazowego), który często dotyka żołnierzy. Życzę, by poradzili sobie Państwo z trudną sytuacją. Wszystkiego dobrego.

Dzień dobry. Napisała Pani o pomoc co może świadczy tylko o tym, że jest Pani bardzo trudno, że zależy Pani na partnerze, że go Pani bardzo kocha. Dlatego bardzo ważne jest aby Pani sobie uświadomiła, że miłość polega na szacunku, wsparciu a przede wszystkim na poczuciu bezpieczeństwa. Warto szczerze porozmawiać z partnerem jak się Pani czuje po takich sytuacjach, warto zaproponować partnerowi wsparcie specjalisty ale również pomyśleć o sobie. Warto się zastanowić na jakim związku Pani zależy, czego Pani oczekuje od partnera, wrócić do tych momentów kiedy było dobrze, jak spędzaliście czas, co robiliście, że w waszym związku było cudownie. Życzę wszystkiego dobrego, pozdrawiam serdecznie.

Czy myślicie o terapii par? Czy w ogóle rozmawiacie na temat pogłębiającego się kryzysu, w którym jesteście? Piszę Pani ,że kocha męża, ale powtarzające się rękoczyny wskazują na konieczność udania się po pomoc na zewnątrz. Jeżeli sytuacja pogłębia się to na tę chwilę, nie wskazuje to na możliwość poprawy. Pozdrawiam Dorota Jakuszewska.