Witam mam31lat, moja mama ma depresję Leczy się farmakologiczne i obecnie przebywa w klinice wierzę
4
odpowiedzi
Witam mam31lat, moja mama ma depresję Leczy się farmakologiczne i obecnie przebywa w klinice wierzę że jest pod dobrą opieka jednakże sama nie umiem sobie poradzić z myślami głównie dotyczącymi mamy. przez trzy miesiące towarzyszyła mamie widziałam i przeżyłam wiele teraz wróciłam do "swojego zycia" ale cały czas myślę o niej i jej szczęściu nie potrafię skupić się na niczym innym non stop płaczę i nie mogę wydarowac sobie tego przez co ona przechodzi, mam wyrzuty sumienia że jest nieszczęśliwa i że przechodzi to wszystko... Proszę mi powiedzieć czy jeśli tylko mama z tego wyjdzie ja też wrócę do normalności czy może powinnam zagości się o pomoc do psychiatry?
Dzień dobry. To normalne, że martwi się Pani o stan zdrowia swojej mamy. Myślę jednak, że wcześniej powinna się Pani udać do psychoterapeuty na konsultację, a dopiero później jeśli będzie taka konieczność do psychiatry. Pozdrawiam Piotr Włodarczyk
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry.
Aby móc odpowiedzieć na Pani pytanie, warto byłoby szerzej zobaczyć kontekst sytuacji, w której się Pani znajduje. Nie jest to jednak możliwe w warunkach pytań otwartych na portalu. Napiszę więc pobieżnie, że troska o najbliższych jest czymś naturalnym, natomiast ważne jest aby w tej sytuacji zadbała Pani o siebie. Z tego, co Pani pisze wynika, że mama jest w rękach specjalistów i ma zapewniona opiekę. Być może jest to dobry czas, aby pomyślała Pani o swoim komforcie. Wspomniała Pani o płaczliwości, niemożności skupienia się na wykonywanych czynnościach, zamartwianiu się. Uważam, że nie powinna Pani tego bagatelizować. Namawiam, aby poświęcić czas i uwagę własnemu zdrowiu, przyjrzeć się swoim emocjom i nie uzależniać ich od stanu zdrowia mamy. Warto, aby zatroszczyła się Pani o siebie, na przykład przy współpracy z terapeutą. Wesprze on Panią i pomoże zobaczyć w szerszej perspektywie sytuację, w której się Pani znajduje. Oczywiście, jeśli ma Pani taka potrzebę, jak najbardziej może się Pani udać na konsultację do lekarza psychiatry. Tam zapewne również otrzyma Pani wsparcie- chociażby w postaci leków.
Pozdrawiam ciepło i życzę powodzenia.
Aby móc odpowiedzieć na Pani pytanie, warto byłoby szerzej zobaczyć kontekst sytuacji, w której się Pani znajduje. Nie jest to jednak możliwe w warunkach pytań otwartych na portalu. Napiszę więc pobieżnie, że troska o najbliższych jest czymś naturalnym, natomiast ważne jest aby w tej sytuacji zadbała Pani o siebie. Z tego, co Pani pisze wynika, że mama jest w rękach specjalistów i ma zapewniona opiekę. Być może jest to dobry czas, aby pomyślała Pani o swoim komforcie. Wspomniała Pani o płaczliwości, niemożności skupienia się na wykonywanych czynnościach, zamartwianiu się. Uważam, że nie powinna Pani tego bagatelizować. Namawiam, aby poświęcić czas i uwagę własnemu zdrowiu, przyjrzeć się swoim emocjom i nie uzależniać ich od stanu zdrowia mamy. Warto, aby zatroszczyła się Pani o siebie, na przykład przy współpracy z terapeutą. Wesprze on Panią i pomoże zobaczyć w szerszej perspektywie sytuację, w której się Pani znajduje. Oczywiście, jeśli ma Pani taka potrzebę, jak najbardziej może się Pani udać na konsultację do lekarza psychiatry. Tam zapewne również otrzyma Pani wsparcie- chociażby w postaci leków.
Pozdrawiam ciepło i życzę powodzenia.
Jeśli emocje jakie odczuwamy są przedmiotem naszej troski i niepokoimy się o swoją kondycję psychiczną jest to wystarczający powód do tego żeby sięgnąć po pomoc psychologiczną dla siebie. Warto mieć zaufanie do swojej intuicji. Dobry psycholog czy psychoterapeuta pomoże Pani poradzić sobie z trudnymi wydarzeniami jakie miały miejsce w Pani życiu i stanąć mocniej i stabilniej na własnych nogach.
Na pewno warto byłoby zająć się również sobą, nie tylko chorą mamą, której zaburzenie z pewnością wypełniło Pani życie. To, że się Pani martwi jest zrozumiałe. Nie ma Pani kontroli nad tym, co się dzieje z mamą, nie wie Pani czy nie przeżywa trudności. Boi się Pani, że nikt, tak jak Pani nie zaopiekuje się najbliższą osobą. Proszę jak najszybciej poszukać wsparcia dla siebie. Pani również potrzebuje oparcia i zrozumienia. Pozdrawiam serdecznie
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.