Witam, mój 6,5 letni syn nie czuje, że powinien się wypróżnić. Musimy mu o tym codziennie przypomin
1
odpowiedzi
Witam,
mój 6,5 letni syn nie czuje, że powinien się wypróżnić. Musimy mu o tym codziennie przypominać i wtedy siada na toaletę i bez problemu z niej korzysta. Pytany o to dlaczego sam nie, bez przypominania nie załatwia swoich potrzeb fizjologicznych, odpowiada, że nie czuje, kiedy powinien. Wszystko na pewno związane jest z mocnymi zaparciami, które miał ok 3 lat temu. Skończyło się nawet lewatywa w szpitalu. Od tamtej pory zaparć nie ma, ale całkowicie wyłączyła się kontrola. Jak mu pomóc? Z jakim specjalistą skonsultować? Z góry dziękuję za pomoc.
Pozdrawiam Emilia
mój 6,5 letni syn nie czuje, że powinien się wypróżnić. Musimy mu o tym codziennie przypominać i wtedy siada na toaletę i bez problemu z niej korzysta. Pytany o to dlaczego sam nie, bez przypominania nie załatwia swoich potrzeb fizjologicznych, odpowiada, że nie czuje, kiedy powinien. Wszystko na pewno związane jest z mocnymi zaparciami, które miał ok 3 lat temu. Skończyło się nawet lewatywa w szpitalu. Od tamtej pory zaparć nie ma, ale całkowicie wyłączyła się kontrola. Jak mu pomóc? Z jakim specjalistą skonsultować? Z góry dziękuję za pomoc.
Pozdrawiam Emilia
Dzień dobry.
Objawy, o których Pani pisze powinny być przede wszystkim skonsultowane z pediatrą. Trzeba w pierwszej kolejności wykluczyć jakiekolwiek tło chorobowe. Po diagnostyce lekarskiej i wykluczeniu chorób, warto umówić się na wizytę do psychologa dziecięcego, który najpierw przeprowadzi dokładny wywiad z rodzicami, dotyczący zarówno samego objawu jak i rozwoju dziecka, funkcjonowania rodziny - aktualnie i w przeszłości, ewentualnych sytuacji stresowych i jeszcze wielu innych obszarów, które mogą rzutować na rozwój dziecka. Jeśli w przeszłości dziecko doświadczyło bolesnych wypróżnień, to mogło to spowodować psychiczne „odcięcie” dziecka od konieczności dostrzegania potrzeb i sygnałow z ciała związanych z wypróżnieniami. W dziecięcej psychice często to, co budzi przykre skojarzenia, wspomnienia jest w pewien sposób odcinane, ignorowane, jako żródło trudnych emocji. Dlatego synek może zupełnie nieświadomie ignorować sygnały związane z wypróżnieniami. Bardzo ważne jest ustalenie przyzczyny i dopiero potem działanie terapeutyczne. Powodzenia!
Objawy, o których Pani pisze powinny być przede wszystkim skonsultowane z pediatrą. Trzeba w pierwszej kolejności wykluczyć jakiekolwiek tło chorobowe. Po diagnostyce lekarskiej i wykluczeniu chorób, warto umówić się na wizytę do psychologa dziecięcego, który najpierw przeprowadzi dokładny wywiad z rodzicami, dotyczący zarówno samego objawu jak i rozwoju dziecka, funkcjonowania rodziny - aktualnie i w przeszłości, ewentualnych sytuacji stresowych i jeszcze wielu innych obszarów, które mogą rzutować na rozwój dziecka. Jeśli w przeszłości dziecko doświadczyło bolesnych wypróżnień, to mogło to spowodować psychiczne „odcięcie” dziecka od konieczności dostrzegania potrzeb i sygnałow z ciała związanych z wypróżnieniami. W dziecięcej psychice często to, co budzi przykre skojarzenia, wspomnienia jest w pewien sposób odcinane, ignorowane, jako żródło trudnych emocji. Dlatego synek może zupełnie nieświadomie ignorować sygnały związane z wypróżnieniami. Bardzo ważne jest ustalenie przyzczyny i dopiero potem działanie terapeutyczne. Powodzenia!
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.