Witam Niedawno przeprowadziłam się do Polski z Oslo z nadzieją, że będę się czuła tutaj szczęśliws

Dzień dobry. Rozumiem Pani poczucie nieszczęśliwości i poczucia osamotnienia, w szczególności kiedy wraca Pani do pustego mieszkania i jest ono dla Pani „zimne”.
W zasadzie w Pani liście jest częściowa odpowiedź na zadane pytanie: szczęście nie wynika z miejsca, w którym się znajdujemy. A więc podróż po Europie może dostarczyć Pani wielu doświadczeń i wrażeń, ale nie zapewni poczucia spełnienia i szczęśliwości, jeśli tylko tego będzie Pani tam szukała.
Wydaje mi się, że Pani problem może wynikać z Pani myślenia o sobie samej, porównywania się z innymi (czy aby na pewno szczęśliwymi tylko dlatego, że są z kimś? - Wątpię.)
Pani rozpaczliwe próby starania się, aby być z kimś są skazane na niepowodzenie do momentu kiedy zmieni Pani myślenie o sobie samej – jako wartościowej, wyjątkowej, pogodnej i wspaniałej bo taka Pani jest sama w sobie - warto to zauważać. Kiedy będzie Pani widziała siebie w korzystnym świetle, kochającą się i akceptującą – będzie o wiele prościej przyciągnąć ciekawych ludzi, bo oni sami będą Panią bardzo zainteresowani.
Niestety błaganie o uwagę, o miłość, o bycie razem – często kończy się źle, dopóki sami nie pokochamy siebie i nie uznamy własnej wartości. Jeśli oczekujemy, że da nam to druga strona – niestety będzie to relacja niezdrowa i nie o to chodzi w prawdziwie szczęśliwym związku.
Dodatkowo depresja o jakiej Pani pisze może wynikać z błędnego koła – niezadowolenia z życia, braku satysfakcji, smutku, pogłębienia się depresji i tak dalej.
Proponowałabym Pani znaleźć zaufanego specjalistę - psychologa lub psychoterapeutę, który pomógłby Pani spojrzeć na siebie inaczej, z miłością i akceptacją własną, bo tego Pani w pierwszej kolejności najbardziej brakuje.
Podsumowując: podróż po Europie z zamiarem znalezienia tam szczęścia wydaje się być nie najlepszym pomysłem.
Ps. Koty to bardzo pozytywne stworzenia, nie tylko dla samotnych ludzi i psychologów :)

Dzień dobry, przeczytałem z wielkim współczuciem i skupieniem Pani wpis. W związku z Pani orientacją jest w Pani też stres mniejszościowy. Jak rozumiem boi się Pani samotności, boi się Pani tego że nie znajdzie bliskiej sobie osoby i to jest dla Pani ciężkie? Odnośnie podróży może też stąd te pomysły z powodu na Pani emocje, które siedzą w Pani? Gdyby czuła Pani, że potrzebuje wsparcia psychologicznego w formie online to zapraszam. Życzę Pani wszystkiego dobrego, bo zasługuje Pani na to. Z wyrazami szacunku, Marcin Rybak

Dzień dobry, czytając Pani wypowiedź wnioskuję, że bardzo intensywnie poszukuje Pani szczęścia w znalezieniu miłości i drugiej osoby, z którą mogłaby Pani dzielić życie. Rozumiem, że samotność i porównywanie się do innych, którzy są w związkach powoduje przykre myśli i poczucie nieszczęścia. Jestem natomiast pod wrażeniem Pani odwagi i otwartości na nowe doświadczenia - podróż o której Pani pisze nie tylko wymaga powyższych, ale może również przynieść korzyści w formie nowych znajomości. Jeśli uważa Pani ten pomysł za dobry, jeśli widzi Pani dla siebie korzyści w tym aby w taką podróż się udać, nie traktowałabym wtedy tego jako ucieczkę, a jako wykorzystywanie możliwości jakie daje życie. Jedynym "ale" pozostaje tu Pani wzmianka o tym, że od kilku lat cierpi Pani z powodu depresji, a zatem warto byłoby te wszystkie możliwości i pomysły przenieść do gabinetu psychologicznego i porozmawiać ze specjalistą o wszystkich "za i przeciw". Zaopiekowałabym się wpierw objawami depresyjnymi i Pani samopoczuciem, zanim wyruszy Pani w świat.
Pozdrawiam serdecznie,
Sandra Sztajerwald-Reglinska