Witam ! Od dwóch lat zmagam się z atopowym zapaleniem skóry. Głównie chodzi mi o to że od kąd
3
odpowiedzi
Witam !
Od dwóch lat zmagam się z atopowym zapaleniem skóry.
Głównie chodzi mi o to że od kąd choruje na tą chorobę to nie jestem w stanie wstać z łóżka i z trudnością zmuszam się do wykonania najprostszych czynności, mam spowolnione ruchy jak już wykonuje daną czynność, stałam się nerwowa, nie spokojna, otępiała, smutna, ludzie.
Nie wychodzę z domu, zazwyczaj leżę w łóżku, nie mam sił na nic.
Co jest w tym najdziwniejsze? Że, brzydzę się swojej skóry, ona śmierci zsiadłym mlekiem zgnilizną, brzydzę się również ubrań, ręczników, mebli, wszystkiego do okoła nawet ludzi, dotyku mojego chłopaka. Gdy mówię o tym moim bliskim, twierdzą że się za bardzo przejmuję że to nie możliwe aby była to nie wyleczalna choroba a czasami nawet mówią że to przez stres, a prawda jest taka że to poważna dermatoza.
Stałam się zawistna o urodę, zdrowię i zgorzkniała, wszystkie dźwięki są dla mnie za głośne, drażniące, unikam ludzi po to żeby nie nawiązywać z nimi kontaktu wzrokowego.
Jestem wściekła że ta choroba dotknęła mnie i najgorsze jest to że moje dziecko na bank ją odziedziczy.
Wydałam 1200 zł na lekarzy i badania które nic nie pomogły.
Ludzie koło mnie nie siadają, czasami jak usiądę koło kogoś to ta osoba się przesiada, wkurza mnie to i ich rozumiem i z drugiej strony nienawidzę.
Gdzie jest Bóg ? Ciągle się modlę o uwolnienie z tej choroby i nic.
A inni twierdzą że sobie ją wymyśliłam.
Nie mam u nikogo wsparcia, wszystko robię źle , ciągłe pretensje ze strony matki,
Ciągle muszę wychodzić z psem co dwie godziny pod dyktando matki, rozmowy nic nie dają, nie nawidzę swojej twarzy wszystkiego i ludzi do okoła.
Nie długo rodzę czuje że nie dam rady nie mam pieniędzy na mieszkanie, boje się że moje dziecko będzie wyśmiewane przez to że mną pokój z rodzicami bo nie stać nas na wynajem ani kupno mieszkania, jakbym chciała pokój to musiałabym kupić Bratu mieszkanie pomimo że sam dobrze zarabia ponieważ tak jest w akcie notarialnym.
Od dwóch lat zmagam się z atopowym zapaleniem skóry.
Głównie chodzi mi o to że od kąd choruje na tą chorobę to nie jestem w stanie wstać z łóżka i z trudnością zmuszam się do wykonania najprostszych czynności, mam spowolnione ruchy jak już wykonuje daną czynność, stałam się nerwowa, nie spokojna, otępiała, smutna, ludzie.
Nie wychodzę z domu, zazwyczaj leżę w łóżku, nie mam sił na nic.
Co jest w tym najdziwniejsze? Że, brzydzę się swojej skóry, ona śmierci zsiadłym mlekiem zgnilizną, brzydzę się również ubrań, ręczników, mebli, wszystkiego do okoła nawet ludzi, dotyku mojego chłopaka. Gdy mówię o tym moim bliskim, twierdzą że się za bardzo przejmuję że to nie możliwe aby była to nie wyleczalna choroba a czasami nawet mówią że to przez stres, a prawda jest taka że to poważna dermatoza.
Stałam się zawistna o urodę, zdrowię i zgorzkniała, wszystkie dźwięki są dla mnie za głośne, drażniące, unikam ludzi po to żeby nie nawiązywać z nimi kontaktu wzrokowego.
Jestem wściekła że ta choroba dotknęła mnie i najgorsze jest to że moje dziecko na bank ją odziedziczy.
Wydałam 1200 zł na lekarzy i badania które nic nie pomogły.
Ludzie koło mnie nie siadają, czasami jak usiądę koło kogoś to ta osoba się przesiada, wkurza mnie to i ich rozumiem i z drugiej strony nienawidzę.
Gdzie jest Bóg ? Ciągle się modlę o uwolnienie z tej choroby i nic.
A inni twierdzą że sobie ją wymyśliłam.
Nie mam u nikogo wsparcia, wszystko robię źle , ciągłe pretensje ze strony matki,
Ciągle muszę wychodzić z psem co dwie godziny pod dyktando matki, rozmowy nic nie dają, nie nawidzę swojej twarzy wszystkiego i ludzi do okoła.
Nie długo rodzę czuje że nie dam rady nie mam pieniędzy na mieszkanie, boje się że moje dziecko będzie wyśmiewane przez to że mną pokój z rodzicami bo nie stać nas na wynajem ani kupno mieszkania, jakbym chciała pokój to musiałabym kupić Bratu mieszkanie pomimo że sam dobrze zarabia ponieważ tak jest w akcie notarialnym.
Myślę, że z pomocą psychologa łatwiej będzie Pani radzić sobie z tak duża ilością trudności jakie wywołała choroba dermatologiczna. Nad emocjami, samopoczuciem i poczuciem wartości w bezpiecznym gabinecie uporządkuje Pani znaczną część trapiących ją problemów.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień Dobry, widze, ze sprawa jest trudna, zachęcam do kontaktu ze specjalistą, aby szerzej omówić ten temat podczas wizyty. Pozdrawiam serdecznie
Witaj,
bardzo mi przykro, że zmagasz się z tak trudnymi doświadczeniami. Z tego, co opisujesz, nie chodzi tylko o fizyczne objawy atopowego zapalenia skóry, ale także o ogromny wpływ tej choroby na Twoje samopoczucie psychiczne, relacje z ludźmi i codzienne życie. Twoje emocje i frustracja są całkowicie zrozumiałe.
Chciałabym Cię jednak zachęcić, byś poszukała wsparcia psychologicznego. Objawy, które opisujesz – takie jak otępienie, brak energii, wycofanie społeczne i negatywne myśli – mogą wskazywać na depresję, która często towarzyszy przewlekłym chorobom. Rozmowa z psychologiem lub psychoterapeutą może pomóc uporządkować emocje i znaleźć sposoby na radzenie sobie z obciążeniem.
Jeśli chodzi o atopowe zapalenie skóry, warto skonsultować się z dermatologiem, który specjalizuje się w tej chorobie, najlepiej w większym ośrodku dermatologicznym. Możliwe, że konieczna będzie zmiana strategii leczenia lub uzupełnienie go o nowe metody. Czasem też pomocna bywa konsultacja z alergologiem lub dietetykiem, którzy mogą zidentyfikować czynniki zaostrzające objawy.
Twój strach o przyszłość i dziecko jest bardzo naturalny. Pamiętaj, że mimo trudności nie jesteś sama. Warto także rozważyć poszukiwanie grup wsparcia – online lub na żywo – gdzie możesz spotkać osoby z podobnymi doświadczeniami. Takie rozmowy mogą być źródłem siły i inspiracji.
Trzymaj się i nie rezygnuj z poszukiwania pomocy – na pewno są sposoby, by Twoje życie mogło się poprawić.
bardzo mi przykro, że zmagasz się z tak trudnymi doświadczeniami. Z tego, co opisujesz, nie chodzi tylko o fizyczne objawy atopowego zapalenia skóry, ale także o ogromny wpływ tej choroby na Twoje samopoczucie psychiczne, relacje z ludźmi i codzienne życie. Twoje emocje i frustracja są całkowicie zrozumiałe.
Chciałabym Cię jednak zachęcić, byś poszukała wsparcia psychologicznego. Objawy, które opisujesz – takie jak otępienie, brak energii, wycofanie społeczne i negatywne myśli – mogą wskazywać na depresję, która często towarzyszy przewlekłym chorobom. Rozmowa z psychologiem lub psychoterapeutą może pomóc uporządkować emocje i znaleźć sposoby na radzenie sobie z obciążeniem.
Jeśli chodzi o atopowe zapalenie skóry, warto skonsultować się z dermatologiem, który specjalizuje się w tej chorobie, najlepiej w większym ośrodku dermatologicznym. Możliwe, że konieczna będzie zmiana strategii leczenia lub uzupełnienie go o nowe metody. Czasem też pomocna bywa konsultacja z alergologiem lub dietetykiem, którzy mogą zidentyfikować czynniki zaostrzające objawy.
Twój strach o przyszłość i dziecko jest bardzo naturalny. Pamiętaj, że mimo trudności nie jesteś sama. Warto także rozważyć poszukiwanie grup wsparcia – online lub na żywo – gdzie możesz spotkać osoby z podobnymi doświadczeniami. Takie rozmowy mogą być źródłem siły i inspiracji.
Trzymaj się i nie rezygnuj z poszukiwania pomocy – na pewno są sposoby, by Twoje życie mogło się poprawić.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.