Witam. od kilku dni mam myśl która nie daje mi spokoju. Otóż jakiś czas temu pomyślałam "czy nie je
3
odpowiedzi
Witam.
od kilku dni mam myśl która nie daje mi spokoju. Otóż jakiś czas temu pomyślałam "czy nie jestem lesbijką?". Od tamtego czasu boje się, że może to być prawda. Zawsze podobali mi się chłopacy aktorzy, modele, nigdy nie miałam chłopaka i z żadnym nie nawiązałam głębszej relacji (jestem dosyć wstydliwa) w żadnym się nie zakochałam. Odkąd pamiętam chciałam mieć chłopaka i nadal bym chciała, ale myśli o tym że jestem lesbijką nie dają mi spokoju. Jakoś 4 miesiące temu kiedy rozmawiałam z moją najlepszą przyjaciółką pomyślałam "chcesz ją pocałować". Było to bardzo dziwne i poczułam się strasznie niezręcznie, potem te myśli minęły. Jednak od kilku dni jest o wiele gorzej. Mam myśli "chcesz ją przytulić, pocałować". Czuje się z tym bardzo źle i chce mi się płakać za każdym razem jak myślę, że mogę byś lesbijką. Za każdym razem uważam te myśli są absurdalne bo w żadnej dziewczynie się nie zauroczyłam i nie wiem czy sobie tego wszystkiego nie wmawiam. (Mam 18 lat).
od kilku dni mam myśl która nie daje mi spokoju. Otóż jakiś czas temu pomyślałam "czy nie jestem lesbijką?". Od tamtego czasu boje się, że może to być prawda. Zawsze podobali mi się chłopacy aktorzy, modele, nigdy nie miałam chłopaka i z żadnym nie nawiązałam głębszej relacji (jestem dosyć wstydliwa) w żadnym się nie zakochałam. Odkąd pamiętam chciałam mieć chłopaka i nadal bym chciała, ale myśli o tym że jestem lesbijką nie dają mi spokoju. Jakoś 4 miesiące temu kiedy rozmawiałam z moją najlepszą przyjaciółką pomyślałam "chcesz ją pocałować". Było to bardzo dziwne i poczułam się strasznie niezręcznie, potem te myśli minęły. Jednak od kilku dni jest o wiele gorzej. Mam myśli "chcesz ją przytulić, pocałować". Czuje się z tym bardzo źle i chce mi się płakać za każdym razem jak myślę, że mogę byś lesbijką. Za każdym razem uważam te myśli są absurdalne bo w żadnej dziewczynie się nie zauroczyłam i nie wiem czy sobie tego wszystkiego nie wmawiam. (Mam 18 lat).
Rozumiem, że jesteś w stresie w sytuacji, gdy chodzi o Waszą przyjaźń i jej dalsze losy, a także odczuwasz być może zamieszanie dotyczące własnej orientacji seksualnej i spraw z tym związanych. Pomyśl jak możesz to przetestować, jeśli to dla ciebie ważne. Cokolwiek odkryjesz będziesz wygrana, bo nabędziesz wiedzy o sobie.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry,
Widzę, że ten temat i niekiedy się pojawiające natrętne myśli wywołują w Pani wiele niepokoju. Na wstępie, chciałabym zaznaczyć, że osoby o różnej orientacji seksualnej są tak samo równe i wartościowe - każdy z nas, niezależnie od swojej orientacji seksualnej - może zbudować szczęśliwe, dobre, budujące życie i relacje. Chciałabym Panią jednak uspokoić, że Pani wątpliwości wcale nie muszą oznaczać, że jest Pani osobą homoseksualną. W okresie rozwoju, tj. w dojrzewaniu i nastoletniości, mogą zdarzać się epizody homoseksualne, co wcale nie przekreśla bycia osoba heteroseksualną. Takie epizody homoseksualne są uznawane za rozwojowe i eksperymentalne. Proszę dać sobie czas i poobserwować z czego jeszcze mogą wynikać Pani wątpliwości. Może na przykład bardziej świadczą one o Pani niepokoju odnośnie tego, dlaczego jak dotąd nie ma Pani chłopaka, podczas gdy może tego Pani chcieć i pragnąć? - co też zaznaczyła - może nieprzypadkowo - Pani na wstępie swojego pytania.
Z pozdrowieniami, MN
Widzę, że ten temat i niekiedy się pojawiające natrętne myśli wywołują w Pani wiele niepokoju. Na wstępie, chciałabym zaznaczyć, że osoby o różnej orientacji seksualnej są tak samo równe i wartościowe - każdy z nas, niezależnie od swojej orientacji seksualnej - może zbudować szczęśliwe, dobre, budujące życie i relacje. Chciałabym Panią jednak uspokoić, że Pani wątpliwości wcale nie muszą oznaczać, że jest Pani osobą homoseksualną. W okresie rozwoju, tj. w dojrzewaniu i nastoletniości, mogą zdarzać się epizody homoseksualne, co wcale nie przekreśla bycia osoba heteroseksualną. Takie epizody homoseksualne są uznawane za rozwojowe i eksperymentalne. Proszę dać sobie czas i poobserwować z czego jeszcze mogą wynikać Pani wątpliwości. Może na przykład bardziej świadczą one o Pani niepokoju odnośnie tego, dlaczego jak dotąd nie ma Pani chłopaka, podczas gdy może tego Pani chcieć i pragnąć? - co też zaznaczyła - może nieprzypadkowo - Pani na wstępie swojego pytania.
Z pozdrowieniami, MN
Dzień dobry,
W modelu, w którym myślę o orientacji seksualnej (i który chyba podziela spora część przynajmniej psychologów) nie jest to kwestia "zerojedynkowa" (homo, hetero, bi) tylko jest to pewna ciągła skala w której na jednym krańcu jest "czysty" heteroseksualizm, w środku biseksualizm, a na drugim końcu "czysty" homoseksualizm. Z Pani opisu wynikałoby, że może się Pani po prostu znajdować między pierwszym krańcem a środkiem tej skali (czyli gdzieś pomiędzy hetero a bi seksualnością).
Być może jest to dla Pani dziwne i zaskakujące, ale może taka perspektywa orientacji seksualnej jako pewnej skali będzie dla Pani pomocna.
Generalnie jednak sugerują konsultację z psychologiem i seksuologiem (najlepiej w jednej osobie), aby mogła Pani lepiej zrozumieć swoją seksualność, spróbować ją nazwać, a potem dążyć do jej akceptacji i ułożenia sobie życia zgodnie z nią.
Pozdrawiam i powodzenia :)
W modelu, w którym myślę o orientacji seksualnej (i który chyba podziela spora część przynajmniej psychologów) nie jest to kwestia "zerojedynkowa" (homo, hetero, bi) tylko jest to pewna ciągła skala w której na jednym krańcu jest "czysty" heteroseksualizm, w środku biseksualizm, a na drugim końcu "czysty" homoseksualizm. Z Pani opisu wynikałoby, że może się Pani po prostu znajdować między pierwszym krańcem a środkiem tej skali (czyli gdzieś pomiędzy hetero a bi seksualnością).
Być może jest to dla Pani dziwne i zaskakujące, ale może taka perspektywa orientacji seksualnej jako pewnej skali będzie dla Pani pomocna.
Generalnie jednak sugerują konsultację z psychologiem i seksuologiem (najlepiej w jednej osobie), aby mogła Pani lepiej zrozumieć swoją seksualność, spróbować ją nazwać, a potem dążyć do jej akceptacji i ułożenia sobie życia zgodnie z nią.
Pozdrawiam i powodzenia :)
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.