Witam. Od ok. miesiąca uczęszczam na terapię psychodynamiczna z głównie fobia społeczna. Bardzo cięż
3
odpowiedzi
Witam. Od ok. miesiąca uczęszczam na terapię psychodynamiczna z głównie fobia społeczna. Bardzo ciężko mi zacząć rozmowę i jej nie zaczynam a moja terapeutka tez przez pierwsze 7 minut nic nie mówi a później wzdycha czy nauczę się w końcu że to ja zaczynam a nie ona. Mówię jej o tym ale ona wtedy mówi że to ja jestem pacjentem a nie ona( wiem że ma rację ale proponowałam żeby ona chociaż próbowała zacząć pytaniem co mnie sprowadza). Za każdym razem jak powiem o moim problemie (np.że czuje się oceniana przez ludzi, mam wrażenie że się że mnie śmieja) to mówi że to tylko mój wymysł i tak nie jest oraz jej wyraz twarzy wskazuje zażenowanie i to jest jedyne co mi ,,doradzi,, przez 45 minut. Czy jest to dobra terapeutka? Jak nie to co zrobić?
Dzień dobry
Sposób przeżywania terapeutki który Pan/i opisuje jest bardzo istotną informacją w procesie terapeutycznym. Warto wnieść te obserwacje na terapię (nawet w takiej formie jak tutaj), ponieważ pozwolą one terapeutce na lepsze zrozumienie Pan/i trudności i przeżycia. Nie sposób jest - i szalenie nieetycznym byłoby - oceniać terapeutę przez pryzmat krótkiego, mocno zsubiektywizowanego opisu, który nie oddaje w pełni dynamiki relacji pomiędzy Panią/em a terapeutą. To co dzieje się w Pani/u podczas sesji powinno każdorazowo być omawiane z własną terapeutką, ponieważ tylko wówczas będzie osadzone w kontekście Pani/a terapii i jej przebiegu, a także Pani/a wcześniejszych doświadczeń, które szerzej znane są terapeutce. Jeśli po omówieniu nadal pozostanie Pan/i w poczuciu niezrozumienia i zagubienia oraz niedopasowania z osobą prowadzącą terapię, być może wartą rozważenia będzie zmiana terapeuty, na osobę wobec której łatwiej będzie się Pani/u otworzyć.
Sposób przeżywania terapeutki który Pan/i opisuje jest bardzo istotną informacją w procesie terapeutycznym. Warto wnieść te obserwacje na terapię (nawet w takiej formie jak tutaj), ponieważ pozwolą one terapeutce na lepsze zrozumienie Pan/i trudności i przeżycia. Nie sposób jest - i szalenie nieetycznym byłoby - oceniać terapeutę przez pryzmat krótkiego, mocno zsubiektywizowanego opisu, który nie oddaje w pełni dynamiki relacji pomiędzy Panią/em a terapeutą. To co dzieje się w Pani/u podczas sesji powinno każdorazowo być omawiane z własną terapeutką, ponieważ tylko wówczas będzie osadzone w kontekście Pani/a terapii i jej przebiegu, a także Pani/a wcześniejszych doświadczeń, które szerzej znane są terapeutce. Jeśli po omówieniu nadal pozostanie Pan/i w poczuciu niezrozumienia i zagubienia oraz niedopasowania z osobą prowadzącą terapię, być może wartą rozważenia będzie zmiana terapeuty, na osobę wobec której łatwiej będzie się Pani/u otworzyć.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dziękuję, że podzieliłaś się swoimi doświadczeniami i odczuciami z terapii. Zdaję sobie sprawę, że jest to trudne i możesz czuć się teraz nieco zagubiona lub sfrustrowana. Spróbujmy spojrzeć na tę sytuację z kilku różnych perspektyw, aby pomóc Ci ocenić, co może być dalej najlepszym krokiem.
1. Oczekiwania wobec terapii psychodynamicznej
Terapia psychodynamiczna często różni się od innych podejść (takich jak CBT), szczególnie jeśli chodzi o styl pracy terapeuty. Terapeuci psychodynamiczni często pozostawiają więcej przestrzeni, oczekując, że pacjent sam zacznie mówić, aby ujawniły się głębsze, nieświadome treści. Jednak jeśli czujesz, że cisza i brak wsparcia ze strony terapeuty utrudniają Ci pracę nad problemem, to jest to ważny sygnał.
Warto zrozumieć, że takie podejście może działać na niektórych pacjentów, ale może być szczególnie trudne dla osób z fobią społeczną, które już na starcie mają trudności z inicjowaniem rozmów i obawiają się oceny. To naturalne, że możesz czuć się zagubiona, jeśli terapeuta nie daje Ci wystarczająco dużo wsparcia na początku sesji.
2. Twoje uczucie bycia ocenianą
Twoje wrażenie, że terapeuta może być zażenowany lub oceniający, jest bardzo ważnym sygnałem. Nawet jeśli terapeuta mówi, że to „tylko Twoje wyobrażenie”, jej reakcje niewerbalne (np. wzdychanie, wyraz twarzy) mogą być dla Ciebie trudne i przyczyniać się do pogłębienia Twoich lęków. Relacja terapeutyczna powinna być bezpiecznym miejscem, gdzie czujesz się akceptowana, niezależnie od swoich myśli czy obaw. Jeśli regularnie czujesz się oceniana, może to znacząco ograniczać postęp terapii.
3. Brak otwartego dialogu
Opisałaś sytuację, w której próbujesz rozmawiać z terapeutką o swoich trudnościach z inicjowaniem rozmowy, a ona odpowiada jedynie, że to Ty jesteś pacjentem i masz zaczynać. Choć technicznie ma rację, to jednak takie podejście może być bardzo wymagające, szczególnie na początku terapii, gdy dopiero uczysz się nawiązywać relację terapeutyczną.
Warto, aby terapeuta potrafił dostosować swoje podejście do Twoich potrzeb, szczególnie w sytuacji, gdy mówisz o tym wprost. Jeśli masz wrażenie, że nie jesteś słuchana i nie ma przestrzeni na otwarty dialog na temat sposobu pracy, to może być sygnał, że relacja terapeutyczna nie spełnia Twoich oczekiwań.
Co możesz zrobić dalej?
Opcja 1: Rozmowa z terapeutką o Twoich odczuciach
Jeśli czujesz, że masz jeszcze przestrzeń na otwartą rozmowę, spróbuj wyrazić swoje odczucia wprost na sesji. Możesz powiedzieć coś w stylu: „Czuję się oceniana podczas naszych spotkań, i to sprawia, że jeszcze trudniej mi się otworzyć. Potrzebuję więcej wsparcia na początku rozmowy, przynajmniej na razie”. Zobacz, jak terapeutka zareaguje i czy jest gotowa dostosować swoje podejście.
Opcja 2: Zmiana terapeuty
Jeśli po takiej rozmowie nadal czujesz się niesłuchana, zastanów się nad zmianą terapeuty. Terapia jest inwestycją czasu, energii i emocji, więc ważne jest, abyś czuła się komfortowo i miała zaufanie do osoby, z którą pracujesz. Warto poszukać terapeuty, który ma doświadczenie w pracy z fobią społeczną i być może stosuje inne podejście (np. CBT), które może być bardziej ukierunkowane na konkretne strategie radzenia sobie z lękiem.
Opcja 3: Konsultacja u innego terapeuty
Możesz również umówić się na jednorazową konsultację u innego terapeuty, aby omówić swoje wątpliwości i uzyskać zewnętrzną perspektywę na to, czy obecne podejście jest odpowiednie dla Ciebie. Konsultacje takie są dość powszechne i mogą pomóc Ci podjąć decyzję.
Podsumowanie
Masz pełne prawo do wyrażenia swoich potrzeb i oczekiwań w terapii. Jeśli czujesz, że obecny sposób pracy nie jest dla Ciebie odpowiedni, to jest ważny sygnał, aby się nad tym zastanowić. Relacja terapeutyczna powinna być miejscem, gdzie czujesz się bezpiecznie, a Twoje obawy są brane pod uwagę. Jeśli tak nie jest, nie wahaj się rozważyć innych opcji, które mogą lepiej odpowiadać Twoim potrzebom.
Dbaj o siebie i pamiętaj, że to Ty decydujesz, co jest dla Ciebie najlepsze.
1. Oczekiwania wobec terapii psychodynamicznej
Terapia psychodynamiczna często różni się od innych podejść (takich jak CBT), szczególnie jeśli chodzi o styl pracy terapeuty. Terapeuci psychodynamiczni często pozostawiają więcej przestrzeni, oczekując, że pacjent sam zacznie mówić, aby ujawniły się głębsze, nieświadome treści. Jednak jeśli czujesz, że cisza i brak wsparcia ze strony terapeuty utrudniają Ci pracę nad problemem, to jest to ważny sygnał.
Warto zrozumieć, że takie podejście może działać na niektórych pacjentów, ale może być szczególnie trudne dla osób z fobią społeczną, które już na starcie mają trudności z inicjowaniem rozmów i obawiają się oceny. To naturalne, że możesz czuć się zagubiona, jeśli terapeuta nie daje Ci wystarczająco dużo wsparcia na początku sesji.
2. Twoje uczucie bycia ocenianą
Twoje wrażenie, że terapeuta może być zażenowany lub oceniający, jest bardzo ważnym sygnałem. Nawet jeśli terapeuta mówi, że to „tylko Twoje wyobrażenie”, jej reakcje niewerbalne (np. wzdychanie, wyraz twarzy) mogą być dla Ciebie trudne i przyczyniać się do pogłębienia Twoich lęków. Relacja terapeutyczna powinna być bezpiecznym miejscem, gdzie czujesz się akceptowana, niezależnie od swoich myśli czy obaw. Jeśli regularnie czujesz się oceniana, może to znacząco ograniczać postęp terapii.
3. Brak otwartego dialogu
Opisałaś sytuację, w której próbujesz rozmawiać z terapeutką o swoich trudnościach z inicjowaniem rozmowy, a ona odpowiada jedynie, że to Ty jesteś pacjentem i masz zaczynać. Choć technicznie ma rację, to jednak takie podejście może być bardzo wymagające, szczególnie na początku terapii, gdy dopiero uczysz się nawiązywać relację terapeutyczną.
Warto, aby terapeuta potrafił dostosować swoje podejście do Twoich potrzeb, szczególnie w sytuacji, gdy mówisz o tym wprost. Jeśli masz wrażenie, że nie jesteś słuchana i nie ma przestrzeni na otwarty dialog na temat sposobu pracy, to może być sygnał, że relacja terapeutyczna nie spełnia Twoich oczekiwań.
Co możesz zrobić dalej?
Opcja 1: Rozmowa z terapeutką o Twoich odczuciach
Jeśli czujesz, że masz jeszcze przestrzeń na otwartą rozmowę, spróbuj wyrazić swoje odczucia wprost na sesji. Możesz powiedzieć coś w stylu: „Czuję się oceniana podczas naszych spotkań, i to sprawia, że jeszcze trudniej mi się otworzyć. Potrzebuję więcej wsparcia na początku rozmowy, przynajmniej na razie”. Zobacz, jak terapeutka zareaguje i czy jest gotowa dostosować swoje podejście.
Opcja 2: Zmiana terapeuty
Jeśli po takiej rozmowie nadal czujesz się niesłuchana, zastanów się nad zmianą terapeuty. Terapia jest inwestycją czasu, energii i emocji, więc ważne jest, abyś czuła się komfortowo i miała zaufanie do osoby, z którą pracujesz. Warto poszukać terapeuty, który ma doświadczenie w pracy z fobią społeczną i być może stosuje inne podejście (np. CBT), które może być bardziej ukierunkowane na konkretne strategie radzenia sobie z lękiem.
Opcja 3: Konsultacja u innego terapeuty
Możesz również umówić się na jednorazową konsultację u innego terapeuty, aby omówić swoje wątpliwości i uzyskać zewnętrzną perspektywę na to, czy obecne podejście jest odpowiednie dla Ciebie. Konsultacje takie są dość powszechne i mogą pomóc Ci podjąć decyzję.
Podsumowanie
Masz pełne prawo do wyrażenia swoich potrzeb i oczekiwań w terapii. Jeśli czujesz, że obecny sposób pracy nie jest dla Ciebie odpowiedni, to jest ważny sygnał, aby się nad tym zastanowić. Relacja terapeutyczna powinna być miejscem, gdzie czujesz się bezpiecznie, a Twoje obawy są brane pod uwagę. Jeśli tak nie jest, nie wahaj się rozważyć innych opcji, które mogą lepiej odpowiadać Twoim potrzebom.
Dbaj o siebie i pamiętaj, że to Ty decydujesz, co jest dla Ciebie najlepsze.
Jeśli spotykasz się już jakiś czas i nadal nie czujesz się komfortowo z terapeutką, to warto poszukać kogoś, do kogo będziesz mieć zaufanie. Być może ten rodzaj terapii Ci nie odpowiada. W przypadku lęku społecznego polecam terapię poznawczo-behawioralną (CBT) albo terapię akceptacji i zaangażowania (ACT).
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.