Witam Państwa, Z jakiego powodu w psychoterapii metodą od Lacana ma dojść do zmiany odniesienia czy

Metoda Lancana jest metodą Psychoanalizy i ma na celu odkrycie u pacjenta nieuświadomionego pragnienia. Jest to coś, co nam w duszy gra, ale staramy się tej myśli nie dopuszczać do siebie. Jeśli chodzi o język to jest to sposób przekazywania informacji i jej interpretacji z jakiej perspektywy patrzymy na daną sytuację.

Witam. W psychoterapii opartej na teorii Jacquesa Lacana kluczowym celem jest zmiana relacji, jaką podmiot (osoba w terapii) ma wobec swojego symptomu. W podejściu Lacanowskim symptomy są traktowane jako formy wyrazu nieświadomości – są one nie tylko źródłem cierpienia, ale również nośnikami znaczeń, które odsłaniają coś istotnego o pragnieniach i konflikcie wewnętrznym osoby. Symptomy nie są zatem przypadkowymi „błędami” w funkcjonowaniu, lecz mają głęboką strukturę związaną z językiem i nieświadomymi procesami psychicznymi.

Według Lacana nasze myśli, emocje i zachowania są silnie kształtowane przez język – czyli sposób, w jaki mówimy o sobie, o świecie i innych. Język w jego teorii pełni funkcję strukturalną, organizującą nasze doświadczenie, ale jednocześnie ograniczającą je i często wypaczającą. Symptom może więc być rozumiany jako komunikat nieświadomego, który domaga się odszyfrowania i zrozumienia, mimo że pojawia się w formie, która wydaje się irracjonalna lub sprzeczna.

Zmiana relacji podmiotu do symptomu polega na tym, aby podczas terapii przekształcić sposób, w jaki osoba doświadcza swojego symptomu – aby zrozumiała, jakie nieświadome pragnienia i konflikty ten symptom reprezentuje. W praktyce Lacanowskiej nie chodzi o proste „pozbycie się” symptomu, ale o odsłonięcie jego znaczenia poprzez pracę z mową i językiem pacjenta. Proces terapeutyczny opiera się na analizie mowy, skojarzeń, lapsusów i tego, jak osoba mówi o swoich doświadczeniach. Język odgrywa tu fundamentalną rolę, ponieważ w jego strukturach można odnaleźć ślady nieświadomych mechanizmów – pragnień, lęków, ambiwalencji, które kształtują życie pacjenta.

Zmiana stosunku podmiotu do symptomu oznacza, że osoba zaczyna inaczej rozumieć swoje objawy, widzi w nich coś więcej niż tylko źródło cierpienia – dostrzega w nich wyraz swojego nieświadomego konfliktu. W ten sposób symptom może zostać „przepracowany” w procesie terapii, prowadząc do głębszego zrozumienia siebie, a w konsekwencji także do zmniejszenia siły jego oddziaływania. Terapia Lacanowska dąży do tego, by podmiot mógł odczytać własny symptom jako komunikat, a nie jedynie coś, czego trzeba się pozbyć, ponieważ dzięki temu uzyskuje dostęp do nowych sposobów rozumienia siebie i swojego pragnienia.

Lacan podkreślał, że nieświadomość jest ustrukturowana jak język, co oznacza, że symptomy są wynikiem tego, jak nieświadomość „mówi” poprzez język, metafory i przejęzyczenia. Dlatego tak ważne jest, aby w terapii dać pacjentowi przestrzeń na swobodne wypowiedzi, skojarzenia i odkrywanie ukrytych znaczeń w swojej mowie – to właśnie w nich kryje się klucz do zrozumienia symptomów i zmiany relacji z nimi.
Łączę pozdrowienia.
Katarzyna Aleksandrzak
Psycholog, Psychoterapeuta