witam parę miesięcy temu poroniłam na początku sobie radziłam miesiąc temu dostałam od neurologa tab

Szanowna Pani. Poronienie to bardzo trudne doświadczenie. Samo to już wydarzenie mogło być dla Pani ogromnie stresujące. Aktualnie boi się Pani w dużej mierze oceny społeczeństwa Pani decyzji. Krytyka innych może być krzywdząca dla Pani. Niestety również nie da się wpłynąć na wszystkich, aby inaczej myśleli. Jednak ważne, aby w tej sytuacji zadbała Pani o siebie . Dobrą drogą do tego byłaby własna terapia, która pomogłaby poradzić sobie ze strachem przed opinią innych i umocnić Panią. Życzę wszystkiego dobrego.

Poronienie to bolesne doświadczenie związane ze stratą. W tym okresie kobieta może czuć smutek, żal, złość u niektórych kobiet może rozwinąć się depresja. Niekiedy kobieta wycofuje się z relacji z bliskimi, inne z kolei przechodzą do codziennych obowiązków. Ważne żeby kobieta pozwoliła sobie na przeżycie żałoby, wszystkich jej etapów. Zaakceptowała fakt, że musi to potrwać. Dała sobie prawo do przeżycia wszystkich tych mniej przyjemnych emocji.
Po stracie dziecka pojawia się obawa o przyszłość. Kobieta może doświadczać lęku, a także szukav winy w sobie. Jednocześnie wywołuje to kojarzenie każdej kolejnej ciąży z potencjalnym ryzykiem następnej straty, co tylko wzmaga trudny stan emocjonalny kobiety.
Kiedy kobieta nie radzi sobie z cierpieniem, pojawia się lęk przed opinią ze strony otoczenia pomocna może okazać się terapia podczas, której będzie mogła Pani przepracować problemy, poznać ich źródło o znaczenie.

Dzień dobry. W tej sytuacji nagromadzenie silnych emocji jest zrozumiałe. Z tego, co Pani pisze, rozumiem, że potrzebuje Pani przestrzeni na przeżycie utraty i związanej z nią żałoby. Cenne może być pochylenie się nad Pani aktualnym samopoczuciem, zmobilizowanie otoczenia do wsparcia Pani oraz zadbanie o Pani zdrowie - zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Psychoterapia lub wsparcie psychologiczne mogą okazać się przydatne. Pozdrawiam serdecznie.

Dzień dobry, żałoba w związku z utratą dziecka to proces, którego nie da się przyspieszyć. Pomocne może być wsparcie osób bliskich, ale też otworzenie się na emocje, których Pani doświadcza. Być może objawy nerwicowe, lęk przed zajściem w ciążę, obniżony nastrój są przejawami żałoby i następstwem stresu jaki Pani przeżyła. Czasami osoby z naszego otoczenia nie mają świadomości tego co przeżywamy, albo nie wiedzą w jaki sposób pomóc osobie w żałobie, boją się, że rozmowa o stracie może powtórnie zranić osobę bliską. Kontakt z psychologiem może być w tej sytuacji bardzo pomocny i być szansą na przejście procesu żałoby ze wsparciem osoby, która zaakceptuje Pani przeżycia. Pozdrawiam serdecznie.