Witam. Piszę w sprawie problemu, który mam od jakiegoś czasu. Jestem studentką i mieszkam w akademik

Witam. Piszę w sprawie problemu, który mam od jakiegoś czasu. Jestem studentką i mieszkam w akademiku z moją przyjaciółką,która znam od technikum. Poszłyśmy na ten sam kierunek studiów, więc jesteśmy ze sobą 24/7, co dla mnie jako osoba która lubi być sama jest uciążliwe. Przed pójściem na studia wiedziałam, że chce mieć sama pokój, gdyż mieszkałam już rok ze współlokatorami wraz z nią i nie było super ani też nie tak źle jak teraz. Wtedy mieliśmy osobne pokoje więc było trochę prywatności, a teraz w ogóle nie ma. Nie udało mi się zdobyć sama pokoju więc stwierdziłam że wolę być z nią niż z kimś obcym. Bardzo mnie denerwuje i irytuje, nawet najmniejszy dźwięk, który zrobi ( jestem świadoma że to jest paronoiczne ale nie wiem jak sobie z tym poradzić) oprócz tego jej charakter i zachowanie też mnie irytuje np. zazwyczaj ja proponuję żeby wyjść gdzieś, iść gdzieś, planuje a ona się tylko zgadza i rozmawiam na ten temat z nią ,a ona stwierdziła że mam lepszą orientację i bardziej ogarniam. Czasami się czuje się jakbym dominowała ,a tego nie chce. Też często jej mówię co ma zrobić jeśli chodzi o obowiązki np. czy umyje naczynia lub czy posprząta pokój. Chce zawsze żeby było sprawiedliwie, np. jak zrobiłam obiad ostatnio to jej kolej żeby zrobiła,jak ja myję naczynia i gotuje obiad to ona też wtym czasie powinna coś robi. I nie chce zawsze mówić tylko żeby się sama domyśliła i coś od siebie zrobiła bez mówienie czy to zrobi.Zazwyczaj gdy gdzieś idziemy np do kawiarni to ja wiem już gdzie chce idę tam , a ona podąża za mną, więc mówię jej niech znajdzie coś. Rozmawiałem już kilka razy na ten temat. Nigdy nie ma od nie żadnej inicjatywy. Jak jej powiedziałam że potrzebuje czasami pobyć sama w pokoju dla mojego dobra psychicznego, to najpierw powiedziała że może ona nie chce, bo to jej pokój i było to bardzo pasywne agresywne to jej wytłumaczyłam bardziej i się zgodziła. Podczas naszych rozmów spytałam się jej czy jej coś nie pasuje w mieszkaniu razem, powiedziała że nie. I jeszcze się zapytałam czy ją coś denerwuje we mnie to nic nie moglo jej przyjść do głowy. Jej argument dlaczego jest taka że mało ogarnia to że nie może się skupi i to przez tarczycę. Rozumiem ale przyjmuje leki i nadal jest tak samo. Czasami jak jej coś mówię i bardziej to jest takie zapytanie dotyczące jej zachowanie co może dla niej być niekomfortowe to jej odpowiedź jest albo nie wiem i jest zmieszana albo ignoruje mnie. Jestem bardziej emocjonalną osoba i jak komuś ufam (a mam problemy z zaufaniem przez moje przyjaźnie w przeszłości) to się jej zwierzaam co mi na sercu siedzi albo jakieś refleksje mnie najdą i to się później się głupio czuje jak ja się zwierzę a ona patrzy się na mnie tylko i nie wie co odpowiedzieć. Powiedziała mi że czasami nie usłyszy co powiedziałam, to woli przytaknąć niż powiedzieć żebym powtórzyła. Więc to dla mnie wnioskuje że jej naprawdę nie obchodzę jako przyjaciółkę. Też jej zachowanie z takimi fałszymi reakcjami jak jej coś powiem a ona może np. nie wie o co chodzi to mówi np wow to się jej pytam czy rozumie o czym mówię to mówi że nie to się pytam czemu tak robi to mówi że nie wie. Naprawdę jej czasem nie rozumiem , czasami odgapia czasami ma wyrąbane. Mam nadzieję że ktoś odpowie mi czy histerezuje czy co bo naprawdę nie wiem.