Witam, przez ostatnie 5 lat żyłam w dużym stresie ciągły niepokoj ucisk w klatce piersiowej, zmeczen

Dzień dobry, definicja dobrostanu psychicznego mówi o tym, że doświadczamy wtedy satysfakcji z różnych dziedzin życia, relacji, mamy poczucie sensu i celu w życiu i odczuwamy cały wachlarz emocji w sposób taki, że nie wpływa to na nasze funkcjonowanie negatywnie. Pani wieloletni kryzys nie skończył się tylko dlatego, że nie ma Pani myśli samobójczych. Pisze Pani o trudnościach w regulowaniu swoich stanów emocjonalnych, co powoduje objawy w ciele, problemy ze snem, problemy poznawcze. Bardzo ważne jest, aby Pani jak najszybciej zgłosiła się zarówno do psychiatry, jak i psychoterapeuty. Napięcie, przerywany sen, odcinanie się od swoich potrzeb i oczekiwań, schematy z dzieciństwa mogą sprawić, że Pani objawy będą się pogłębiać, a w relacjach z bliskimi będzie Pani niedostępna emocjonalnie, przez co mogą się one pogarszać. Nie warto rezygnować z pomocy tylko dla tego, że jeszcze ma Pani siłę wstawać rano. Życie nie musi być dla Pani cierpieniem.

Na podstawie tego co Pani pisze, musi Pani doświadczać dużego napięcia, które przekłada się na objawy fizyczne typu: bóle mięśni, pleców, drżenie, spóźnione miesiączki. Do tego dochodzi jeszcze obniżony nastrój, na co wskazuje tzw. przyćmienie, trudności ze skupieniem się, zamknięcie się w sobie, pustka, poczucie beznadziei i myśli dotyczące odebrania sobie życia.
Proponuję aby udała się Pani do psychiatry po pomoc farmakologiczną oraz do psychoterapeuty na terapię. Korzystając z oferty lekarza i psychologa, powinna Pani wrócić do pełni sił.

To, co Pani opisuje, wskazuje na bardzo intensywny okres stresu, który mógł prowadzić do wyczerpania zarówno psychicznego, jak i fizycznego. Objawy, takie jak ciągły niepokój, ucisk w klatce piersiowej, pustka emocjonalna, czy myśli samobójcze, są poważnymi sygnałami, które mogą wskazywać na głęboki kryzys psychiczny. Cieszę się, że myśli samobójcze minęły, ale zmęczenie i napięcia w ciele mogą świadczyć o tym, że organizm potrzebuje więcej czasu na regenerację. To, że potrafi Pani znaleźć oparcie w rodzinie, to duża siła, ale warto rozważyć wsparcie psychologiczne lub terapeutyczne, które pomoże Pani przejść przez ten trudny okres, zrozumieć swoje emocje i nauczyć się radzić sobie z nimi w przyszłości. Pani stan może się poprawiać, ale warto nie bagatelizować tego, co się wydarzyło, i zadbać o zdrowie psychiczne.